تاثیرپذیری از ترجمه شعر

آیا تقلید کورکورانه از نوعی شعر باختر، بدون توجه به شرایط و اوضاع محیط اجتماعی ایران سرنوشتی بهتر از ترجمه قوانین اروپایی برای پابرهنه‌های ما خواهد داشت؟
بازخوانی حرف‌های روشنفکری ایرانی که مترجمی متبحرهم بوده، برای روشن کردن نسبت شعر امروز و «ترجمه» جذابیتی دارد که نمی‌شود از آن گذشت. چرا که به ما نشان می‌دهد هنگامی که «روشنفکری» تنها سویه‌های ایدئولوژیک را پوشش دهد و از سایر جنبه‌ها، مثلاً سویه «زیباشناختی» مدرن باز ماند، تبدیل به امری ارتجاعی می‌شود که منطق نقادی را هم فراموش می‌کند.
تاثیرپذیری از ترجمه شعر با رونوشت‌نویسی معنایی از آن متفاوت است. مرکزهای معنایی شعری ترجمه شده همان‌قدر می‌تواند مولد نوشتن شعر باشد، که نگاه کردن به تقدم و تاخر سکانس‌های فیلمی سینمایی یا تماشای یک نقاشی آبستره اکسپرسیونیسم.
تاثیرپذیری از ترجمه، نه تقلیدکورکورانه است نه بیماری. فرایندی روان/ زبان شناختی است که طی آن از معناهای تصریحی یا تلویحی اثری، معناهای یکسر جدیدی پدید می‌آید. شکلی از ارتباط زبانی است که در آن شاعر از هر عامل مولد و محرکی خوانش و تاویل خودش را به شعر تبدیل می‌کند. همان‌طور که «گوته» ترجمه آلمانی شعر حافظ را می‌خواند و «دیوان شرقی غربی» را می‌نویسد.
http://tafavot.blogfa.com

منبع : خبرگزاری ایسنا