مرآت کبریا

طالع شد از سپهر رسالت، جمال تو
خورشید گشته محو جمال و جلال تو
رخسار دل‏فروز تو مرآت كبریاست
ذات ازل ستوده به قرآن، خصال تو
گفتار جان‏فزای تو، گفتار ذوالجلال
صد مرحبا به گفته نغز و مقال تو
ظلمت گرفته بود جهان از سحاب كفر
شد روشن از فروغ جمال و كمال تو
صف بسته‏اند بهر نیایش، فرشتگان
در انتظار صوت اذان بلال تو
خیل فرشته در شب معراج تو به عرش
استاده‏اند با ادب اندر قبال تو
فرخنده آن كسی كه ز اخلاص و معرفت
پرهیزد از حرام و پذیرد حلال تو
با این امید »قدسیه« جان می‏دهد كه حشر
خوش بنگرد جمال و رخ بی‏مثال تو

قدسیه مدنی

منبع : پرسمان