ویکتور سوخودریف؛ مترجم دبیران کل اتحاد شوروی سابق

سه نفر بنا به نحوه فعالیت روزانه شان از جمله كسانی محسوب می شوند كه به اسرار زیادی در مورد زندگی روسای جمهور و بزرگان كشور خود دست یافته اند: مسوول دفتر، مترجم شخصی، آشپز ویژه.
در میان سه نفر یاد شده، مترجم از مقام ویژه ای برخوردار می شود زیرا او به دلیل حرفه اش و حضور در جلسات رسمی و غیررسمی از اسرار بسیار زیادی مطلع است. حال اگر مترجم، مترجم رییس یك كشور عظیم و در حد ابرقدرت باشد مساله صورت دیگری می یابد. ویكتور سوخودریف كه مترجم خروشچف و برژثف و... و گورباچف بوده از جمله كسانی است كه اگر خاطرات خود را بنویسد به دلیل پرده برداشتن از اسرار فراوان موجب خواهد شد كه بزاق بسیاری ترشحات اضافی داشته باشد.
ویكتورسوخودریف مدت ۳۰ سال و حتی در زمان جنگ سرد میان دو ابرقدرت امریكا و شوروی به عنوان مترجم فعالیت می كرد. دبیران كل اتحاد شوروی طی مدت ۳۰ سال اخیر نسبت به او اعتماد كافی داشتند و مطمئن بودند كه او نقطه نظراتشان را به بهترین نحو ممكن به انگلیسی ترجمه خواهد كرد و این مساله از زمان آیزنهاور تا زمان جورج بوش پدر ادامه داشت.
سوخودریف با این كه می دانست حرفه اش بسیار حساس و مهم است ولی به شدت عاشق كارش بود و كاملاً مواظب بود كه جملات را با دقت زیاد و سرعت فراوان ترجمه كند و برای او لهجه امریكایی و یا انگلیسی تفاوتی نداشت.
او تلاش می كرد كه با لهجه كاملاً انگلیسی كه در واقع لهجه اصلی است صحبت كند. در دهه چهل كه او برای اولین بار در سفارت شوروی در لندن مشغول به كار شد این احساس را داشت كه روزی مترجم رسمی و اصلی اتحاد شوروی شود.
او از همان ابتدا هوش خود را در یادگیری و ترجمه زبان انگلیسی به همگان نشان داد و خیلی زود در این كار به موفقیت رسید و توانست در ترجمه فوری قدرت خود را به رخ دیگران بكشد. او ۱۲ ساله بود كه به مسكو بازگشت و از پژوهشكده زبان های خارجی فارغ التحصیل شد و طولی نكشید كه آرزویش به عنوان یك مقام برجسته كه در خدمت بالاترین افراد در اتحاد شوروی باشد تحقق یافت.
از آن جا كه ماموریت سوخودریف بسیار دشوار و در عین حال دقیق و حساس بود او معمولاً پس از نیمه های شب به خانه بازمی گشت و به دلیل خستگی روزانه كمتر به خواب می رفت زیرا او در طول روز تلاش می كرد كه مغزش را همچون یك كامپیوتر فعال كند تا این كه بتواند بهترین و مناسبترین كلمات را برای ترجمه مطالب برگزیند.
او در این باره چنین می گوید: «مترجم باید همیشه در بالاترین سطح باشد و هرگز نباید اشتباه كند زیرا در صورت اشتباه كمترین سزای او اخراج است.» سوخودریف با آن هوش فوق العاده خود توانسته بود كه حتی مثل های مردمی را كه پیش تر شنیده بود به بهترین شكل ممكن ترجمه كند. قدرت فوق العاده او در ترجمه موجب شده بود كه بتواند نكات ریز و خنده دار را طوری ترجمه كند كه تبسم را به طور طبیعی بر لب مخاطب جاری سازد.
سوخودریف در ترجمه مطالب بسیار امین و دقیق بود و تلاش می كرد كه در ترجمه هایش این نكته را كاملاً رعایت كند گرچه به گفته او گاهی مواقع مطالبی را ترجمه می كرد كه با باورهایش همگنی نداشت. به طور مثال: در سال ۱۹۵۹ به هنگام دیدار خروشچف از ایالات متحده امریكا، امریكایی ها، اتحاد شوروی را به دلیل این كه شهروندان روسی نمی توانند مالكیت اتومبیل و مسكن خود را داشته باشند مورد عیب و ایراد قرار دادند. خروشچف نیز چنین گفت:«شهروندان روسی به این مالكیت های بیهوده بورژوازی نیازی ندارند.» سوخودریف می گوید: این گفته را ترجمه كردم ولی در درونم آشوبی به وجود آمده بود زیرا به عنوان یك شهروند واقعاً آرزو داشتم اتومبیل و خانه شخصی داشته باشم.
سوخودریف كه حالا هفتاد و دو ساله است و سالهاست كه بازنشسته شده هنوز هم به ترجمه عشق می ورزد و وقتی می بیند و یا می شنود كه مطلبی در تلویزیون به غلط ترجمه می شود با صدای بلند فریاد می زند: «نه، این ترجمه درست نیست.»
گاهی مواقع نیز در زندگی او اتفاقات جالبی روی می دهد. او می گو ید بارها اتفاق افتاده كه مطالب روزنامه را كه به روسی است به زبان انگلیسی ترجمه می كنم و این در حالی اتفاق می افتد كه كسی در نزدیكی او نیست و او طبق عادت قبلی دست به این كار می زند.
به هر حال سوخودریف ، نمونه ای از یك نسل است كه با صداقت و امانت، حرفه خود را به خوبی به انجام رسانده است و شاید با توجه به اخلاص او در امر ترجمه كمتر كسی یافت شود كه چنین ویژگی هایی داشته باشد.
بی شك موفقیت او در امر ترجمه طی سی سال فعالیت، تسلط كامل او به هر دو زبان روسی و انگلیسی را می رساند و نشان می دهد كه او به فرهنگ عمومی هر دو كشور آشنایی كامل داشته است.

منبع: اخبار الخلیج چاپ بحرین

منبع : روزنامه جوان