بررسی اثرات تغذیه لاروی میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) از روتیفر غنی شده با اسیدهای چرب غیر اشباع (DHA, EPA) و ویتامین C

اثرات روتیفرهای غنی شده با اسیدهای چرب غیر اشباع بلند زنجیره و ویتامین C بر روی فاکتورهای رشد و باز ماندگی در مراحل تغذیه لاروی میگوی سفید هندی مورد بررسی قرار گرفت. لاروها با ناپلی تازه تخم گشایی شده آرتمیا (تیمار شاهد)؛ روتیفرهای پرورش یافته بر روی جلبک کلرلا (تیمار ۱)؛ روتیفرهای غنی شده با امولسیون روغن کبد ماهی کاد (تیمار ۲) و روتیفرهای غنی شده با امولسیون روغن کبد ماهی کاد و آسکوربیل پالمیتات (تیمار ۳) تغذیه گردیدند. بیشترین میزان DHA در تیمارهای غذایی مورد آزمایش در تیمارهای ۲ (۲.۸) و ۳ (۲.۱۹) مشاهده شد که در سطح (۰.۰۵) با تیمارهای ۱ (۰.۴) و شاهد (۰.۱) دارای تفاوت معنی دارمی باشند. همچنین نسبت DHA/EPA نیز در بین تیمارهای غذایی دارای تفاوت معنی دار بوده و بیشترین آن در تیمارهای ۲ (۰.۶۵) و ۳ (۰.۷۲) رویت گردید. کمترین میزان این نسبت در تیمارهای ۱ (۰.۰۵) و شاهد (۰.۰۱) ثبت شد. میزان EPA و نسبت ۶ - n - ۳ / n در بین تیمارها درست عکس مقادیر بالامی باشد بطوری که بیشترین مقدار در تیمارهای ۱ و شاهد مشاهده شده و تیمارهای ۲ و ۳ کمترین میزان را دارا بودند. تغییرات این اسیدهای چرب در بافت لاروهای تغذیه شده با آن تیمارها نیز به همان ترتیب بالا می باشد . بر این اساس نیز بیشترین رشد و بازماندگی در مرحله PL۱ در تیمارهای ۲ و ۳ که بترتیب با اسیدهای چرب غیر اشباع و اسیدهای چرب غیر اشباع به همراه ویتامین C غنی سازی شده اند مشاهده گردید. که دارای اختلاف معنی دار با تیمار ۱ و شاهد میباشند (۰.۰۵>p) . همچنین کمترین رشد و بازماندگی در این مرحله در تیمار شاهد رویت شد. اما در مرحله PL۵ بیشترین رشد و بازماندگی مربوط به تیمار شاهد بوده که دارای اختلاف معنی دار با سایر تیمارها است و در بین تیمارهای آزمایشی دو تیمار ۲ و ۳ دارای رشد و بازماندگی بالاتری نسبت به تیمار ۱ بوده که تفاوت آنها نیز معنی داراست (۰.۰۵>p).

مازیار یحیوی
قباد آذری تاکامی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی