جایگاه اخلا‌ق در سیاست ما

<تلکَ الدَّار الآخرَهِ نَجعَلهَا للَّذینَ لَا یریدونَ علوًّا فی الا‌‡َرض وَلَا فَسَادًا وَالعَاقبَهِ للمتَّقینَ > ‌( قصص-۸۳‌)
آن سرای آخرت را برای کسانی قرار می‌دهیم که در زمین خواستار برتری و فساد نیستند و فرجام [خوش] از آن پرهیزگاران است ‌ .
از معضلا‌ت عرصه سیاست نوین که متأسفانه برخلا‌ف دستورهای صریح قرآن در کشور ما نیز تاحدی رواج دارد دوری سیاست و سیاستمدارا ن از آموزه های اخلا‌قی است .حال آنکه سیاست از زمان حضرت آدم و در میان اندیشمندان باستان همچون ارسطو و افلا‌طون با اخلا‌ق گره خورده است و تنها از زمان ماکیاول بود که از آن جدا دانسته شد.
با این حال باید اذعان کرد که برغم جدایی دین از سیاست در دنیای غرب برخی مکانیسمها وآموزه های سیاسی همچون شفافیت‌ وتکثر رسانه ها و تاثیر افکار عمومی که خود نوعاً متأثر از فطرت الهی انسانهاست مانع از فساد و خیانت گسترده در میان دولتمردان و قانونگذاران آن دیار می شود .اما در کشورهای اسلا‌می مهمترین عامل کنترل رفتار سیاستمداران اعتقادات دینی آنهاست که هرچند زیباییهای وصف ناپذیری را در رفتار آنها پدید می آورد لکن چنانچه در مواردی اینگونه باورها وجود نداشته یا نادیده گرفته شود تصویر مشمئزکننده ای از متدین نماها به دنبال خواهد داشت.
متأسفانه در طول سالهای انقلا‌ب اسلا‌می نیز با وجود سلا‌مت سران عالیرتبه نظام و تاکید آنها بر رعایت موازین شرعی و اخلا‌قی در میان مدیران و مسئولا‌ن میانی شاهد رفتارهای ضد اخلا‌قی آنها با مخالفان و بعضاً منتقدان بوده ایم که دلزدگی بسیاری از مردم را بوجود آورده است .رواج دروغ ،غیبت، تهمت‌و تخریب رقبا به بهانه های واهی وگاهی سوء استفاده از مقدسات و باورهای مذهبی پدیده نامبارکی است که نظام گرانبار جمهوری اسلا‌می را مغشوش می‌کند و و از دامنه دوستان آن‌کاسته و بر تعداد دشمنانش می افزاید .
‌ اما ازمهمترین نتایج فقدان اخلا‌ق در سیاست صدر نشینی کم مایگان و به حاشیه راندن شایسته گان است که چنانچه با حضور پررنگ بزرگان برطرف نشود آسیب‌های جبران ناپذیری را خصوصاً در نظام دینی ما به دنبال خواهد داشت.
فعالا‌ن سیاسی می بایست اسوه اخلا‌ق باشند و این مهم جز با تواضع، شفقت ومهرورزی با خلق الله بویژه اقشار مستضعف، ساده زیستی و آنچه در متون اخلا‌قی اسلا‌م آمده است میسر نمی باشد. ‌
مجید مختاری

منبع : روزنامه سیاست روز