امامزاده اسماعیل

در شرق خیابان هاتف و روبروی امامزاده جعفر مجموعه ای مرکب از مسجد شعیا و امامزاده اسماعیل واقع شده است. که ساختمان امامزاده و مسجد و مرقد شعیا را به دوران قبل از اسلام نسبت می دهند، اما مناره و قسمتی از ساختمان کنونی متعلق به دوران سلجوقی است. آثاری از دوران صفوی مانند ساختمان بقعه و رواق و صحن بعداً به بنای سلجوقی اضافه شده است.
کتیبه سر در رواق بقعه به خط ثلث سفید با کاشی معرق بر زمینه لاجوردی به خط محمدرضا امامی است. تاریخ این کتیبه ۱۰۴۱ هجری قمری است که در زمان شاه صفی جانشین شاه عباس اول نوشته شده و درآن به نام این شاه اشاره شده است.
در بالای در چوبی بقعه کتیبه دیگری وجود دارد که به خط ثلث است و تعمیرات بنا در زمان شاه سلطان حسین را ذکر کرده است. در اطراف بقعه نیز اشعاری به خط نستعلیق بر زمینه لاجوردی به قلم محمد صالح اصفهانی گچبری شده و طی اشعاری تاریخ ۱۱۱۱ هجری را بیان می دارد.
در صحن امامزاده و سنگاب نفیس وجود دارد که تاریخ یکی از آنها ۱۰۴۹ هجری قمری است. کتیبه های این دو سنگاب شامل صلوات بر چهارده معصوم است. در سردر جنوبی امامزاده کتیبه ای است که تاریخ آن ۱۰۴۳ هجری و نویسنده آن محمدرضا امامی است. در زیر این کتیبه، کتیبه دیگری است که در سال ۱۱۱۴ هجری قمری در زمان شاه سلطان حسین نوشته شده است.
از مجموعه مطالعاتی که در باره این مجموعه به عمل آمده چنین استنباط می گردد که در کنار این مجموعه مرکز محله به صورت چهارسوق و بازارچه وجود داشت است. در کاوشهائی که در سالهای اخیر انجام شده در زیر اتاقهای طلبه خانه دور صحن آثاری نمایان گردیده که به دوران صفویه تعلق دارد. قسمتهای مختلف امامزاده اسماعیل با سبک های مختلف نقاشی به صورت لایه چینی و قاب بندی و کتیبه های خطی و ستاره ای برجسته و خطوط ثلث و نستعلیق تزئین شده است. مجموعه امامزاده اسماعیل به دلیل در برداشتن ویژگی های معماری دوران سلجوقی و تزئینات و الواح دوران صفوی از بناهای بسیار جالب شهر اصفهان است که پژوهشگران بسیاری در باره آن مطالعات و بررسی هائی انجام داده اند.

منبع : روابط عمومی شهرداری اصفهان