صنعت پتروشیمی و اصل ۴۴

آنچه در حال حاضر بیشترین دغدغه در پتروشیمی کشور شمرده می شود، شاید به تعبیری نه تحریم های آمریکا و نه رکود اقتصاد جهانی، بلکه تغییر ساختاری است که بنا به ضرورت خصوصی سازی، این شرکت در حال گذر از آن می باشد.
شرایط فعلی اقتصاد جهانی شرایطی خاص و ویژه است که اوضاع تمامی کشورها، شرکت های بزرگ بین المللی و به تبع آن زندگی مردم را تحت تأثیر قرار داده است. شاید حرکت یک شرکت خودروسازی انگلیسی برای حفظ بازار فروش خود طرح «یکی بخر دو تا ببر را» اجرا و از تأثیر مثبت آن در افزایش فروش و سود کارخانه یاد می کند را اقدامی ابتکاری و بهره گیری از ایده و راهکارهای پیشنهادی تمامی نیروها در جهت رشد و شکوفائی سازمان قلمداد کرد. ایده ای که اگرچه انسان را به یاد بازارهای حراج می اندازد ولی اقدامی است که به ادامه حیات اقتصادی آن کارخانه کمک کرده است.
آنچه در حال حاضر بیشترین دغدغه در پتروشیمی کشور شمرده می شود، شاید به تعبیری نه تحریم های آمریکا و نه رکود اقتصاد جهانی، بلکه تغییر ساختاری است که بنا به ضرورت خصوصی سازی، این شرکت در حال گذر از آن می باشد. این تغییر اگرچه در مسیر جهانی شدن بوده و اقدامی است که دیر یا زود باید صورت می گرفت، ولی انجام آن بدون درنظر داشتن الزامات و چارچوب هائی که برای جهانی ماندن و حفظ اعتبار بین المللی، مخصوصاً برند جهانیNPC لازم است، بی توجهی به نیم قرن تجربه و تلاش صورت گرفته در این صنعت مدرن و استراتژیک خواهد بود. باید بپذیریم که هدف از ایجاد یک برند صرفاً یک نام یا نماد نیست بلکه مفهوم برند در معنای ارزشی آن عناصر دیگری مانند تجربه ها، ویژگی های کارکنان ماهر و متخصص که تولید آن را برعهده دارند، کیفیت محصول و حتی ویژگی های خاص افراد مصرف کننده را نیز شامل می شود.
تأسیس شرکت های هلدینگ پتروشیمی ازجمله اقداماتی است که مسئولین این صنعت به دقت و با حساسیت فراوان برای اجرای اصل ۴۴ و خصوصی سازی مناسب به شکلی که اعتبار جهانی صنعت پتروشیمی در سیاستگذاری، حفظ شود به کار گرفته و با هماهنگی مراجع قانونی در نظر دارند، نهائی کنند. به طوری که علاوه بر عمل به تکالیف قانونی شرایطی را فراهم نمایند تا در کنار تمامی چالش های موجود به تعهدات بین المللی خود در تمام زمینه ها نیز به خوبی عمل نمایند.
آنچه از جهانی شدن نام پتروشیمی ایران گفته می شود و آنچه در باب نیل به مقام اول تولیدکننده محصولات پتروشیمی به لحاظ ارزش در خاورمیانه ترسیم شده تماماً حاصل تلاشی است که کل صنعت پتروشیمی ایران در آن نقش داشته است. گسترش بازار و جذب سرمایه گذاری نیز از این طریق تسهیل و ممکن شده است. لذا خصوصی شدن و عرضه سهام پتروشیمی نباید به وضعیتی منتج شود که یکپارچگی پتروشیمی به ویژه در بخش بازرگانی و صدور محصولات را دچار مشکل نماید. آنچه به طور قطع و یقین می توان گفت این است که بخش عمده ای از اعتبار بین المللی پتروشیمی در سایه ارقام کلانی است که در گزارش های مختلف درخصوص ظرفیت تولید و محصولات قابل عرضه و سرمایه گذاری های به عمل آمده برای اجرای طرح های جدید ارائه می شود. رقمی که به تمامی واحدهای تولیدی وطرح های دردست اجرا جلوه ای فراتر ازآنچه هستند، می دهد و صنعت پتروشیمی را قادر ساخته با تکیه بر آن هویت استراتژی و برنامه های اجرائی خود برای توسعه ای که تعمیق ارزش های برندNPC را دربر داشته باشد، تدوین نماید.
حفظ یکپارچگی در بازاریابی و فروش، در ثبات بازار و جلوگیری از کاهش قیمت غیرواقعی ناشی از سوءاستفاده شرکت های خریدار به دلیل تشتت عرضه بسیار مؤثر می باشد. از سوی دیگر باتوجه به شرایط موجود می توان از راهکارهایی که در افزایش فروش مناسب بوده ولی ممکن است خارج از قواعد و عرف تجارت بین الملل در شرایط عادی باشند نیز استقبال کرد. ولی در کنار آن پتروشیمی باید بتواند مسئولین کشور را مجاب نماید که اگر می خواهند در جهت خصوصی سازی موفق عمل نمایند، لازم است به این شرکت برای ایجاد زیرساخت های مناسب جهت حفظ و ارتقای اعتبار بین المللی موجود کمک کنند.
توجه به اهداف برنامه ریزی شده در جهت نیل به مقام نخست خاورمیانه در افق ۱۴۰۰ بیانگر نقش و اهمیت صنایع پتروشیمی در توسعه اقتصادی کشور بوده و ایجاب می نماید مدیریت کلان آن مخصوصاً در مباحثی مانند بازاریابی و فروش و جذب سرمایه گذاری ارزی پس از خصوصی سازی و ایجاد هلدینگ نیز یکپارچگی خود در سیاستگزاری را حفظ کند.
امید که مسئولین ارشد کشور و ارگان های تصمیم گیرنده در انجام درست و شایسته آن صنعت پتروشیمی را یاری و حمایت کنند.

نویسنده:عبدالرسول دشتی

منبع : خبرگزاری فارس