احمد رضا احمدی (۱۳۱۹-)

احمد رضا احمدی در سال ۱۳۱۹ در کرمان به دنیا آمد.
وی دوره آموزش‌های دبستانی را در کرمان گذراند و ۷ سال بعد به همراه خانواده راهی تهران شد و در مدرسه دارالفنون تحصیل کرد. ذوق کودکی‌اش در بزرگسالی او را به شعر کشاند.
آشنایی عمیق او با شعر و ادبیات کهن ایران و شعر نیما دستمایه‌ای شد تا حرکتی کاملاً متفاوت را در شعر معاصر آغاز و پی‌ریزی کند.
وی نخستین مجموعه شعرش را با عنوان طرح در سال ۱۳۴۰ منتشر کرد که توجه بسیاری از شاعران و منتقدان دهه ۴۰ را جلب کرد.
احومدی، پس از آن به یکی از شاعران تاثیرگذار معاصر بعد از نیما و شاملو در میان شاعران پس از خود مبدل شد.
حضور فعال وی در عرصه شعر، ادبیات کودکان، دکلمه شعر و هنر سینما، از او چهره‌ای مؤثر در ادبیات و هنر معاصر ساخته است.
از احمد رضا احمدی بیش از ۱۸ مجموعه شعر، ۱۵ کتاب برای کودکان، دکلمه اشعار خودش در کاست یادگاری و اشعار حافظ، نیما، سهراب سپهری و شاعران معاصر منتشر شده است.
در سال ۱۳۷۸ سومین جایزه شعر خبرنگاران با مراسمی متفاوت و خصوصی در خانه احمدرضا احمدی برگزار شد.
همان سال کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در مراسم بزرگداشت احمدرضا احمدی، تندیس مداد پرنده را به او اهدا کرد.
احمدی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سال‌ها فعالیت کرده و هم اکنون نیز در همان جا مشغول به کار است.
● برخی از آثار احمدرضا احمدی:
▪ طرح، ناشر: احمدرضا احمدی، ۱۳۴۰
▪ روزنامه شیشه‌ای، طرفه، ۱۳۴۳
▪ وقت خوب مصائب، زمان، ۱۳۴۷
▪ من فقط سفیدی اسب را گریستم، مرکز، ۱۳۵۰
▪ ما روی زمین هستیم، زمان، ۱۳۵۲
▪ نثرهای یومیه، ناشر: احمدرضا احمدی، ۱۳۵۹
▪ هزار پله به دریا مانده است، نشر نقره، ۱۳۶۴
▪ قافیه در باد گم می‌شود، پاژنگ، ۱۳۶۹
▪ لکه‌ای از عمر بر دیوار بود، نوید شیراز، ۱۳۷۲
▪ ویرانه‌های دل را به باد می‌سپارم، نشر زلال، ۱۳۷۳
▪ از نگاه تو زیر آسمان لاجوردی، سازمان همگام، ۱۳۷۶
▪ عاشقی بود که صبحگاه دیر به مسافرخانه آمده بود، سالی، ۱۳۷۸
▪ هزار اقاقیا در چشمان تو هیچ بود، ماه‌ریز، ۱۳۷۹
▪ یک منظومه‌ دیریاب در برف و باران یافت شد، ماه‌ریز، ۱۳۸۱
▪ عزیز من، افکار، ۱۳۸۳
▪ ساعت۱۰ صبح بود، چشمه، ۱۳۸۵
▪ چای در غروب جمعه روی میز سرد می‌شود، ثالث، ۱۳۸۶
▪ روزی برای تو خواهم گفت، ثالث، ۱۳۸۷

منبع : همشهری آنلاین