زشت و زیبای تیم لیپی

● روح تیم بیرزوت در ایتالیای ۲۰۰۶
ترس را پشت سر گذاشته اند و پیش می روند. ایتالیا همان طور كه قول داده بود به مرحله بعد صعود كرد. اما این صعود مطمئن به دست نیامد. ایتالیا هم زجر كشیدن را تجربه می كند و در نهایت به هدفی می رسد كه از قبل روی آن تمركز كرده بود و می بایست به عنوان تیم اول انتخاب می شد. اما این ایتالیا زجر كشیدن را به گونه ای متفاوت تجربه می كند. با تیمی به میدان می رود كه در اواسط كار تغییر چهره می دهد و هر بار یك تازه وارد آنها را خوشحال می كند. این بار، بازی متعادل را فقط فیلیپو اینتزاگی آن هم در ۳ دقیقه به پایان بازی عوض كرد و قبل از آن همه چیز روی طناب تعادلی پیش می رفت كه می توانست به نفع آنها باشد.
اما حالا همه چیز گذشته است. جمهوری چك و ندود هم به خانه شان برمی گردند و ایتالیا با گل های ماتراتزی و اینتزاگی بار دیگر خوشحال می شود.۰-۲ نتیجه خوبی است. آنها در این بازی متعادل همه چیز را تحت كنترل داشتند و با یك بازیكن بیشتر می توانستند به همه چیز امیدوار باشند و فقط نمی خواستند كه اسیر اتفاقی شوند كه در نهایت آنها را به مقام دوم برساند و پایین تر از غنا قرار بگیرند. این ایتالیایی نبود كه مقابل غنا بازی كرد و معلوم شد كه لیپی هم اگر مجبور شود كمی احتیاط می كند تا مطمئن تر بازی را دنبال كند.
ایتالیا برای اولین بار طی دو سال گذشته فقط با یك مهاجم بازی كرد و این نشان می دهد كه برای مهار ندود و دوستانش باید نیرویی مضاعف داشت. این زشت و زیبای لیپی است. زیبا به این دلیل كه در سالن كنفرانس مطبوعاتی مربی ایتالیا خوشحالی واقعی خود را نشان داد. او واقعاً هیجان زده بود. «در روح تیم من همان تیم بیرزوت -۸۲- دیده می شود.» برای قیاس این تیم با تیم قهرمان سال ۸۲ هر جمله ای را می توان به كار برد. لیپی ادامه می دهد: «این آزمایش و شناخت خوبی بود. این پیروزی مهم و زیباست. چون به خواسته مان رسیده ایم. حال در مرحله بعد هستیم و از برزیل دور شدیم. این طوری بهتر است و اگر به برزیل برخورد می كردیم آن وقت ذهنمان درگیر مسائل دیگری می شد.» آن هم در شب پیروزی و صعود به مرحله یك هشتم نهایی. برای همین ایتالیا امشب را جشن می گیرد و برای ادامه راه امیدوار می شود. اما در مورد حریف سرسخت نیز می گوید: «آنها تیم قوی و خوبی هستند.
باروش واقعاً خوب بازی می كند و به رغم اینكه مدتی از میدان دور بود اما برای این بازی مرا ترسانده بود. آنها می دانستند كه باید به خانه بروند و برای همین تمام انرژی و سعی خود را به كار گرفتند و حتی در دقایقی هم بهتر از ما بودند. اما گاهی اوقات این برتری عددی كمك می كند تا تیم بهتر و پیروز میدان باشید. كه امشب برایمان این اتفاق افتاد.» این حرف های مربی برنده ورزشگاه هامبورگ است و وقتی از جلوی دوربین كنار می رود و سالن فیفا را ترك می كند، سئوال های دیگری هم ردیف می شود. همه می خواهند بدانند كه رفتار رینو گتوزو چه معنا و عكس العملی دربر خواهد داشت. یك خبرنگار خارجی از او می پرسد: آیا او واقعاً می خواست شما را كتك بزند؟ و لیپی می گوید: نه.
این روش نشان دادن احساس و انگیزه رینو است و می دانستم كه او و بازیكنان هم تحت فشار قرار داشتند و بعد؟ ماتراتزی به میدان می رود و گل می زند... این تعویض در حالی صورت گرفت كه همه خروج نستا را با این دید نگاه كردند كه باز هم ایتالیا در خط دفاع با مشكل روبه رو خواهد شد. اما لیپی می گوید: «من از ماتراتزی خواستم كه به زمین برود و گل بزند. البته نمی خواستیم كه مصدومیت نستا شدیدتر شود. هرچند كه نگران این موضوع هستیم و فقط من بودم كه از نستا خواستم از زمین بیرون بیاید.» اما لیپی برای اینكه از زیر انتقادات و سئوالات فراركند بحث مصدومیت قدیمی را مطرح می كند و از دستیارانش می خواهد كه در این مورد مراقب همه چیز باشند. و در مورد تاكتیك؟
«من دلیل خودم برای تغییر تاكتیك اش را به كسی نمی گویم. قبل از آن هم نگفته ام. حالا هم نمی گویم. من نمی توانستم نقطه برتری چك كه پنج هافبك خوب را دارند نادیده بگیرم و به روش خودم بازی كنم. باید در تمام خطوط قدرت برابر می داشتیم تا برنده باشیم و فكر می كنم كه روش درستی را انتخاب كردم.» از این به بعد است كه در شب شادی لیپی تلخی های دیگری را هم نشان می دهد. به طور مثال ورود اینتزاگی نشان می داد كه او چهره شاد همیشگی اش را ندارد و همه می خواهند بدانند كه چه اتفاقی افتاده است.
لیپی می گوید: «هیچ چیزی به شما نمی گویم. چون خیلی زود از حرف های من استنباط خودتان را به نظرسنجی می گذارید و می خواهید مرتب از آن حرف بزنید. پیپو به زمین آمد، موقعیت گل هم داشت و در نهایت ما را به پیروزی ۰-۲ رساند. من از او راضی هستم. همه باید بدانیم كه با عصبانیت و تنش نمی توانیم موفق باشیم.» اما از این مرحله به بعد همه چیز با اضطراب و دلهره نگاه می شود. حریف بعدی استرالیا است كه با هیدینك می آید. لیپی می گوید: «دوست ندارم كه پیشاپیش از بازی ها حرف بزنم. از روز اول خوب كار كرده ایم و از این تیم راضی هستم. آنها برای رسیدن به این هدف زحمت كشیده اند و می دانم كه موفق می شوند. تیم استرالیا و مربی آنها را خوب می شناسیم. همكاران من به خوبی این تیم را تحلیل كرده اند و ما بیش از این به خودمان و قدرتمان ایمان داریم و با انگیزه ای بیشتر به مصاف آنها می رویم.» استرالیا یا هیدینك. ایتالیا با كدامیك از آنها روبه رو می شود؟
فقط یكی را می شناسند: هیدینك كه چهار سال قبل هم روبه روی ایتالیا بود و همین می تواند كابوس دوباره باشد. اما ستاره های جدید ایتالیا از این برد بیشتر از دیگران حرف می زنند. آنها خوشحال هستند و به نظر می رسد كه ستاره های بزرگ تحت تاثیر این گلزنان جدید كم رنگ می شوند و كمتر به آنها توجه می شود. توتی یكی از آن شب های همیشگی پرانتقاد را پشت سر گذاشت و معلوم نیست برای بازی بعد لیپی چگونه می خواهد روی او حساب باز كند. شاید هم تغییرات اجباری و الزامی او توتی را هم روی نیمكت بفرستد. اما قبل از آن اینتزاگی و ماتراتزی بازی را به دلیل مسائل انضباطی از روی نیمكت شروع می كنند و وقتی به میدان می آیند بهترین بازیكنان می شوند.
خوشحالی آنها با سكوت همراه است و این برای پیپو كه همیشه روحیه خوب و شادابی دارد كمی عجیب است. او می گوید: «این گل را به همه آنهایی تقدیم می كنم كه همیشه مرا تشویق و حمایت كرده اند و البته تقدیم به لیپی.» برای اینتزاگی شب بزرگی است چرا كه بعد از بازی پدرش به او تلفن می زند و در حالی كه گریه می كند این موفقیت بزرگ را در آستانه ۳ سالگی به او تبریك می گوید. این سومین حضور او در جام جهانی است و فقط یك گل برای او به همراه داشته است. گل مهمی كه باعث می شود ایتالیا قدم های بزرگی برای صعود بردارد و اینتزاگی می گوید: «این خواست خدا بود.
شاید برای پیپو این گل به معنای بازگشت به تركیب اصلی نباشد و باید دوباره روی نیمكت بنشیند اما برای ماتراتزی این نوید را می دهد كه در بازی بعد هم به میدان برود. همان طور كه سرسه كوزمی چهار روز قبل گفته بود كه او بازی می كند و گل می زند.» اگر شرایط امیدوار كننده بیرونی اردوی ایتالیا این چنین پیش برود آنها می توانند قهرمان شوند چرا كه همه طرفداران لاجوردی در آرزوی همان روح تیمی بیرزوت هستند و تیمی كه زجر می كشد اما در نهایت خوشحالی بزرگی را به ارمغان می آورد. در قدم اول آنها چك را بیرون كرده اند و حال نوبت استرالیا است.

محسن ابراهیمی

منبع : روزنامه شرق