انتقاد در جهت تضعیف مربیان خارجی

بحث درخصوص مربیان داخلی و خارجی اساسا" سخنی غیر حرفه ای بوده چراکه درکشورهای صاحب فوتبال.مربیان خارجی بسیاری مشغول بکار هستند.ولی علت قلم فرسایی این است که بعدازجام جهانی برخی در جهت تضعیف مربیان خارجی شاغل درایران دست بکارشده اند.
فارغ ازانتقاداتی که به مربیان خارجی ازگذشته تاکنون می شود می توان به این مسئله اشاره کردکه هرچندبرخی ازآنان هیچ برتری نسبت به مربیان وطنی نداشته اند ولی درمیان آنها مربیان قابل اعتنایی وجود داشته که تاثیرات انکار ناپذیری از خود بر جای گذاشته اند .اما اکنون شرایط بگونه ایست که منتقدان تمام مربیان خارجی را هدف قرار داده و اینگونه عنوان می نمایند که مربیان خارجی یعنی مورینیو ، کاپلو، آرسن ونگر، اسکولاری، فرگوسن و ... درغیر اینصورت بهتراست از مربیان داخلی استفاده نماییم .ازطرفی نیک میدانیم اولا" هیچ تیمی درلیگ ایران توانایی جذب چنین مربیان گرانقیمتی را ندارد .دوم اینکه بر فرض محال اگرهم شرایت مهیا بود آنان هیچ زمان مربی گری لیگ سراسرحرفه ای را با لیگ کشوری که رختکن یکی از محبوب ترین تیمهای آن عقب پیکان وانت است عوض نمی کردند.
دراین مجال قصدانکارتوانایی مربیان وطنی رانداشته بلکه معتقدی از میان آنها مربیان صاحب سبک و خوش فکر زیادی وجود دارد ولی دراینجا روی سخن با منتقدان مربیان خارجی ست.به گذشته کاری نداریم درحال حاضر مربیان تیم های سپاهان - پرسپولیس - پیکان و اخیرا" فولاد خوزستان خارجی هستند و تاکنون لوکا بوناچیچ چه امسال وچه درسالهای گذشته(در استقلال وفولاداهواز) به زعم کارشناسان عملکردقابل قبولی داشته است.دارابیان هم برخلاف انتظاربا پیکان نسبتا"خوب نتیجه گرفته ولی درخصوص مربی فولاد هرچه بگوییم پیش داوری بوده و فقط می توان به کارنامه او در کشور متبوعش رجوع کرد.
بیشترین انتقاد ازدنیزلی صورت گرفته حتی آنان که درسال گذشته دنیزلی راجانشین مناسب برانکو در جام جهانی میدانستندامروز به صف منتقدان پیوسته اند.دو مورد عمده انتقادات که در رسانه ها وحتی در برنامه نود ازسوی کارشناس برنامه عنوان می شد این بودکه تاکتیک تیم دنیزلی برای حریفان شناخته شده و کارایی اولیه راندارد و دیگر اینکه دنیزلی توانایی حفظ نتیجه درنیمه دوم رانداشته و نیمه مربیان راواگذار نموده است.
موضوع شناخته شدن تاکتیک بی پایه و اساس است چون وقتی تاکتیک تیمی به بن بست می رسد که تیم حریف هرگونه راه نفوذ را ببندد و جلوی حرکات تهاجمی وایجاد موقعیت گل اورا بگیرد درحالیکه مهاجمان پرسپولیس در هربازی موقعیت های زیادی را به هدر می دهند.درخصوص نیمه مربیان نیز باید منصفانه قضاوت کنیم وقتی می توان ازمربی در نیمه دوم انتظار تغییر روند بازی ونتیجه راداشت که بازیکنان ذخیره مناسبی دراختیار داشته باشداما پرسپولیس از بازی هفته پنجم بطور معمول با شش یا هفت بازیکن محروم مواجه بوده است. بعنوان مثال نگاهی به ترکیب تیم پرسپولیس در بازی برگشت با ابومسلم می اندازیم...
کریم باقری و الونگ که هفته ها بدلیل مصدومیت حضور نداشتند به جهت کمبود بازیکن از ابتدا درترکیب قرار می گیرند و با توجه به محرومیت بازیکنان تاثیرگذاری چون(نیکبخت - بادامکی - شیث رضایی - حاجی زاده - مامانی و ...)تیم پرسپولیس نیمه اول صاحب توپ ومیدان بود دوگل زد وسه موقعیت گل طبق معمول هدر دادولی باشروع نیمه دوم بدلیل تحلیل قوای جسمانی بازیکنان درخط هافبک و بخصوص دفاع (باقری-الونگ) وعدم حضوربازیکنان تدافعی برروی نیمکت(فاطمی و خرسندی هردو مهره تهاجمی بودند)باعث شد تا کم کم ابومسلم بربازی مسلط شودو در این بین اخراج الونگ هم کاررا تکمیل کرد.
موضوعی که برای نگارنده جالب است این بودکه منتقدان عزیز و بخصوص کارشناسان برنامه نود دنیزلی را تنها مقصر اصلی شکست دانسته ولی هیچ یک ازمنتقدان به لشگر مصدوم و محروم و بازیکنان ناآماده اشاره ای نداشته واینکه دنیزلی در انتخاب بازیکنان نقشی نداشته اشاره ای نکردند واین انتقادات ازکسی می شود که درلیگ وتیم ملی ترکیه وجام یوفا سابقه ای درخشان داشته است.
حال سوال اینجاست اگر در لیگ ایران پنچ دنیزلی حضورداشته باشد لیگ ایران پیشرفت می کند یا بجای همین یک دنیزلی از مربیانی استفاده کنیم که طی چندسال پیاپی درهفته های ابتدایی لیگ بدلیل عدم توانایی اخراج شدند؟؟

مشهد - مهدی هاشمی مرغزار

منبع : پارس فوتبال