« دی کارمو » فرشته نجات برهانی!

۱) در جذب اتباع خارجی برای اشتغال در هر حرفه ای، یک قانون نانوشته و یک رسم جهان شمول وجود دارد: «کاری که از دست نیروهای داخلی برمی آید، نباید به اتباع بیگانه سپرده شود. تنها خارجیهایی می توانند به یک کشور بیایند که مهارت و تخصصی منحصر به فرد داشته باشند».
این عرف بین المللی در مورد استخدام نیروهای خارجی، نه صرفاً به واسطه ادله ناسیونالیستی و میهن پرستانه که در واقع از باب کم هزینه بودن نیروهای بومی مقرر گردیده است؛ آنچه که در فوتبال ایران هرگز رعایت نمی شده است.
۲) همه تردیدها در مورد توانمندیهای فنی روبرتو دی کارمو در بازی پرسپولیس- سپاهان به پایان رسید.
کابوسی که از میانه های داربی تهران آغاز شده بود، با نمایشهای دلسرد کننده و شگفت انگیز او در جدال با ابومسلم و فولاد تداوم پیدا کرد و در مصاف با سپاهان اصفهان به اوج خود رسید.
چهره حیرت زده هواداران پرسپولیس پس از موقعیتهای رؤیایی که دی کارمو از دست می داد، واقعاً دیدنی بود.
شاید تنها مزیتی که حضور این برزیلی در ایران داشته، رفع فشار روانی وحشتناک از روی آرش برهانی بوده است؛ مهاجمی که در دو سال گذشته به «گل نزنی» متهم می شده، اما شاید حالا مسؤولان استقلال با تماشای بازی دی کارمو، برای آرش اسپند هم دود کنند!
۳) روند حضور خارجی های بی کیفیت در فوتبال ایران و به ویژه پرسپولیس طی سالهای اخیر، شتاب زیادی داشته است. خیلی ها آمدند، سر این سفره نابه سامان متنعم شدند و رفتند، اما به واقع حکایت دی کار مو چیز دیگری است.
اگر «رافائل ادرو» یک کارگر معدن بود که پیش از حضور در پرسپولیس تنها افتخار بازی برای یک تیم کارگری در امارات را در کارنامه داشت(!)، دست کم در مورد کلیات فوتبال توجیه بود و از قابلیت گشودن دروازه خالی بهره می برد، اما این برزیلی ناکار آمد و آماتور حتی چنین توانایی را هم ندارد.
اگر سپاهان در اواخر بازی و به دلیل تمارض عقیلی ۱۰ نفره شد، پرسپولیس از همان ابتدای نیمه دوم و با ورود دی کارمو مجبور بود با یک یار کمتر به بازی ادامه بدهد! به واقع قیاس دی کارمو با برهانی یک ظلم بزرگ در حق مهاجم استقلال است؛ چه اینکه همه آرشهای ایران از دی کارمو بهترند، چه برسد به برهانی بخت برگشته!
۴) نکته ابهام آمیز در مورد این مهاجم بی آزار، حمایت عجیب قطبی از او بوده است. اگر چه فوتبال دوستان ایرانی به جو سازیهای کاذب قبل از ورود یک بازیکن خارجی به کشورمان عادت دارند، اما این بار منبع اطلاعات باور نکردنی که در مورد دی کارمو منتشر می شد، شخص سرمربی پرسپولیس بود.
مگر می توان فراموش کرد که افشین قطبی قصد داشت به خاطر جذب این سوگولی برزیلی، دست رد به سینه علی کریمی بزرگ بزند؟! سرمربی پرسپولیس همان کسی بود که بعد از تن دادن به جو غالب و پذیرفتن کریمی، از ترکیدن بمب پرسپولیس با استخدام دی کارمو سخن گفته بود! این، آن نویدی بود که قطبی به هواداران می داد؟ امروز اگر یک توپ سپاهان در لحظات پایانی درون دروازه سرخپوشان می غلتید، افشین قطبی در مورد بازیکن مورد علاقه اش چه توضیحی داشت؟ آیا باید شایعات مبنی بر «غیرعادی» بودن این انتقال فوتبالی را باور کنیم؟
۵) دی کارمو به لطف هنرمندیهای بی بدیل سه عنصر تهاجمی تیمش در ۱-۳-۲-۴، صاحب موقعیتهای متعدد و خارق العاده می شود و به راحتی آنها را از دست می دهد.
افشین قطبی اگر به هواداران پرسپولیس رحم نمی کند، دست کم باید دلش به حال خودش بسوزد و با بازی دادن به این برزیلی، آبرو و امنیت حرفه ای اش را لابه لای بی رحمی های فوتبال به خطر نیندازد.
اگر امروز کریمی، باقری و نیکبخت جور اهمال کاریهای دی کارمو را می کشند و به داد تیمشان می رسند، فردا شاید مثل بازی با ابومسلم ناتوانیهای این برزیلی مثل آوار روی سر قطبی خراب شود. هر چه باشد استخدام این بازیکن، شناسنامه «سلیقه فنی» امپراتور است.
۶) شاید ما هم باید به سبک عادل فردوسی پور دست به دامان مادر دی کارمو شویم تا او فرزندش را مثل توره از کوچه پس کوچه های یک کشور غریب، به سوی خود فرا بخواند! گذشته از لطمات فراوانی که حضور دی کارمو به پرسپولیس وارد می کند، همین حالا این بازیکن حق جوانان مستعد و ایرانی سرخپوشان مثل خیرخواه و نوروزی را ضایع می کند.
بهتر است دی کارمو هم قید ایران را بزند تا زیان ما از بابت تحمل چنین بازیکنی تنها همان مبلغ گزاف قراردادش (در این مورد راجع به چیزی حدود ۴۰۰ هزار دلار حرف می زنند) باشد و نه هزاران هوادار در آستانه سکته ای که هر آن ممکن است از دست شیرین کاریهای او جان به لب شوند!

رسول بهروش

منبع : روزنامه قدس