خوشبختی همین نزدیکی هاست

بررسی های لحظه به لحظه، تظاهرات، چهره، ژست ها و حتی تنفس و ریتم قلبی زوج ها نشان داده است كه برخلاف باور اغلب مردم، موفقیت ازدواج بیش از آن كه به سازگاری زوجین با یكدیگر مرتبط باشد، به چگونگی ارتباط آنها هنگام برخورد با مسائل گوناگون وابسته است.
این ارتباط ها به طور كلی سه دسته است.
۱) زوج های همراه:
این زوج ها در آرامش روی مشكلات خود كار كرده و به رضایتی بالغانه می رسند.
۲) زوج های دوری گزین:
این زوج ها با قبول نداشتن توافق، به ندرت اختلاف های خود را نمایان می سازند.
۳) زوج های دمدمی:
روابط این زوج ها پرسر و صدا است. شادی ها و مناقشات روزمره جلوه زندگی آنان است.
تحقیقات نشان داده است ازدواج هر سه گروه به یك نسبت پایدار و از شانس موفقیت یكسانی برخوردار است. جامعه شناسان و روانشناسان ثابت كرده اند كه در خانواده های موفق، نسبت لحظات خوب به لحظات بد حداقل ۵ به یك است. لحظات خوب می تواند بسیار ساده باشد مانند یك لبخند یا قدم زدن در پارك.
برعكس برخی رفتارهای منفی خاص می تواند مانع ایجاد و تداوم رابطه خوب شود و به ارتباط آسیب می رساند.
● مراقب چهار مسیر تباهی زندگی باشید
این رفتارها را «چهار مسیر تباهی» نامیده اند كه به ترتیب شدت عبارت است از: عیب جویی، تحقیر، حالت تدافعی و دیوار سنگی.
این رفتارها چرخه هایی از نزاع وخصومت های پایان ناپذیر را شكل می دهد كه در صورت نداشتن آگاهی، خروج از آنها بسیار سخت خواهد بود.
۱) تقسیم برابر كارهای خانه
زوج های خوشبخت آنهایی هستند كه همسرانشان در كارهای خانه با آنها شریكند، این امر را باور دارند و برای آن ارزش قائلند. در بین زوج های شاغل، مشاركت نكردن در انجام كارهای خانه، اغلب منجر به تعارضات زناشویی می شود. برخی محققان نتیجه گرفته اند: «به نظر می رسد تقسیم برابر كارهای خانه و مراقبت از كودكان، رضایت زناشویی را، حداقل در كوتاه مدت افزایش می دهد.»
۲) انتظارات واقعی از ازدواج
انتظارات واقعی و متجانس زوج از ازدواج، عامل مهمی در تعیین آینده ازدواج است. بسیاری از افراد مطلقه انتظارات غیرواقعی از ازدواجشان داشته اند. برای مثال امیدوار بوده اند كه ازدواج، احساس تنهایی و مشكلات روانشناختی آنها را حل كند. بسیاری از ازدواج ها تنها به این دلیل فرو می پاشد كه بدنه شان ضعیف تراز آن است كه در مقابل دگرگونی های زندگی پایداری كند. زوج های خوشبخت، ازدواج خود را پیوسته از نو شكل می دهند. حتی در دوره سالمندی وجود دیگری را تضمین شده نمی دانند. انسان ها از طریق زندگیشان ازدواج را می سازند.
۳) داشتن فرزند
تولدیك فرزند بر پیوند زناشویی تأثیر می گذارد. برخی از تحقیقات نشان داده كه تولد فرزند و والد شدن، از رضایت زناشویی می كاهد، یا تعارضات را افزایش می دهد.
در سال های اخیر با وجود افزایش مشاركت پدران در خانواده، پس از تولد فرزند، همچنان موانعی در این راه وجود دارد. تغییر این نگرش كه بچه درای كار زنان است، بسیار دشوار است.
مردها انتظار دارند كه همسرانشان از ابتدا كفایت لازم را برای بچه داری داشته باشند و هر چه مردها بیشتر سعی می كنند كه نقش فعال در مراقبت فرزندانشان ایفا كنند، باز خوردهای منفی یا چند پهلویی بیشتری از والدین خود می گیرند.
تحقیقات نشان داده است كه تولد فرزند نخست، شانس طلاق را در سال اول تولد به طور چشمگیری كاهش می دهد. اما پس از تولد نوزاد، آمار طلاق به صورت صعودی افزایش می یابد.
یكی از جالب ترین و مشوش كننده ترین یافته های تحقیقات نشان می دهد كه شانس جدایی والدین دارای فرزند پسر كمتر از والدین دارای فرزند دختر است. آنها این یافته را به درگیر شدن بیشتر پدرها به امور پسرانشان نسبت داده اند. این فرض با شواهد دیگری تأیید می شود كه هر چه درگیری پدرها در امور مراقبتی فرزندانشان افزایش می یابد شانس طلاق كمتر می شود.
۴) طول زمان ازدواج
این واقعیتی ثابت است كه هر چه زمان بیشتری از ازواج سپری می شود، شانس جدایی زوج ها از یكدیگر كمتر می شود. در بررسی ها یی كه اخیراً انجام شده، عناصر صمیمت، تعهد، ارتباط، همراهی و دیدگاه های مذهبی به طور شایع در زوج های با بیش از ۳ سال زندگی مشترك، تشخیص داده شده است.
مهارت های مثبت ارتباطی شامل، در میان گذاشتن افكار واحساسات، توضیح مسائل به یكدیگر و گوش دادن با احترام به نظرات دیگری، اغلب در بین این زوج ها متداول است و آنان درجه بالایی از توافق بر نقاط قوت رابطه شان دارند.
۵) تعهد مذهبی
افرادی كه در خانواده های مذهبی رشد كرده اند، در مجموع ازدواج های پایدارتری دارند. از نتایج پژوهش های اخیر چنین برمی آید كه اعمال مذهبی، حتی وقتی در معیارهای سنجش ساده ای مانند دفعات حضور در مكان های مذهبی به كار می رود، نسبت معكوس با شانس جدایی و طلاق دارد.
شواهد زیادی وجود دارد مبنی بر این كه افراد با تعهد قوی مذهبی، نظرات مخالفی درباره طلاق دارند. جوانانی كه تعهد مذهبی آنها قویتر است تمایل بیشتری به ازدواج و زندگی مشترك دارند. این جوانان تحت تأثیرات اعتقادات مذهبی والدینشان قرار دارند و این نشان دهنده اثرات بین نسلی اعتقادات مذهبی است.

مریم وادی پور

منبع : روزنامه ایران