پارک جنگلی چیتگر

● نیم نگاهی به پارک چیتگر:
پارك چیتگر با مساحت تقریبی ۹۵۰ هكتار از دیرباز مركز جذب جمعیت تهران و شهرک های اطراف جهت گذراندن اوقات فراغت بوده . اما به دلایل مختلف بهره برداری دائمی از آنها میسر نبوده. این پارك از حیث جغرافیایی در غرب تهران و در مسیر كرج و مجموعه شهرك‌های اقماری پیرامون قرار گرفته. پارك از جنوب به اتوبان و خط متروی تهران ـ كرج، از شمال به اتوبان در حال احداث رسالت و از غرب به پیكان شهر و باغ گیاه شناسی محدود هست .
پیش بینی دریاچه مركزی منطقه ۲۲ با حوزه كلی به مساحت ۳۵۵ هكتار (حوزه آبگیر دریاچه كمتر از ۱۰۰ هكتار می باشد) و گنجایش ۳۵ میلیون متر مكعب آب در طرح ساماندهی شهر تهران در كنار مجموعه پارك جنگلی چیتگر، می تواند در آینده بزرگترین مجموعه تفرجگاهی درون شهری تهران را ایجاد نماید . پارك جنگلی چیتگر بزرگ‌ترین پارك جنگلی استان تهران به حساب می آید كه روزهای تعطیل جنب و جوش خاصی بر آن حاكم است.
تا کنون از حیات‌وحش در این پارك جنگلی خبری نبود. اما اخیراً روابط عمومی شهرداری منطقه ۲۲ تهران هم اعلام كرده به منظورآشنایی شهروندان با حیات وحش و شیوه زندگی حیوانات ، چندین راس قوچ و میش از نوع لارستان در بوستان جنگلی چیتگر نگهداری می شوند . محل نگهداری حیوانات در بوستان چیتگر ویژه قوچ و میش با اخذ پروانه انتقال و نگهداری از سازمان حفاظت محیط زیست بوده ونگهداری محل نیز طی قراردادی به كانون تخصصی حیات وحش ایران واگذار شده است.
وضعیت بهداشتی و ایمنی محل نگهداری حیوانات در بوستان چیتگر ،كاملاً اصولی و مطابق با معیارها و استانداردهای اعلام شده مراجع ذیصلاح می باشد و امكان انتقال بیماریهای مشترك بین انسان و دام دراین محیط وجود ندارد واز سویی نگهداری و پرورش این گونه وحشی ( قوچ ومیش ) به شیوه ای است كه برای نخستین بار در كشور و دومین بار در سطح جهان شاهد سه قلوزایی این حیوانات بودند.
همچنین ضریب احتمال برخورد فیزیكی بین انسان و حیوانات در این بوستان نیز در حد صفر می باشد ، چرا كه بازدید شهروندان بطور غیر مستقیم وبا فاصله حداقل ۳۰ متر صورت می گیرد. قابل توجه خانم های مادر!! که ظاهراً قرار هست که بخشی از این پارک هم مثل چندین پارک دیگر به خانمها اختصاص پیدا کنه و به این ترتیب این بخش به نام پارک مادر معرفی شود. خوب طبیعی هست که فقط مادر ها میتونند از این بخش اسفاده کنند و ورود دختر خانمها ممنوع خواهد بود.
توی پارک مناظر مختلفی توجه آدم رو به خودش جلب می کنه.
یکی از تکراری ترین مسائل که همیشه هم مطرح میشه بحث نظافت پارک یا کوه و یا شهر هست. با تأسف باز هم شاهد آدمهایی هستیم که اگر چه خیلی اتو کشیده هستند، اگر جه ظاهری تمیز، لباسهایی خوشگل، ماشین هایی شیک و عینکهایی گران قیمت دارند، اما فرهنگ ندارند. یعنی این که .... مورد دیگه که البته این حرف آرمان بود. بعضی ها دوست دارند که درب ماشینشون رو باز بذارند و توی یک فضای عمومی موسیقی مورد علاقشون رو با صدای بلند بشنوند.
اگر چه ما همگی موسیقی رو دوست داریم و حتی آرمان خودش نوازنده هست، اما این سوال مطرح بود که اگر واقعاً کسی نخواد موسیقی اونها رو گوش کنه باید چی کار کنه. آیا بعضی ها حاضر نیستند به دیگران حق بدند که بتونند از آرامش پارک استفاده کنند. اون هم در فضایی فشرده از خونواده ها و نه مکانی باز با پراکندگی جمعیت. و آیا لازم هست که حتماً یکی بره و به اونها بگه که لطفاً صدا رو کمتر کنید و یا این که مأمور پارک با توهین از اونها بخواد که خاموشش کنند.
یه کم هم دلم برای بعضی درخت ها سوخت. آخه بعضی از اونها دور از دسترس بودند و به نظر میرسید که مدتهاست آب نخوردند. بعضی از اونها دچار سندرم کم آبی مفرط شده بودند و داشتند از بین می رفتند.