برده داری در قرن بیست و یکم به شیوه متمدن

من جهنم نمی ترسم چرا که الحال در آن زندگی می کنم. نقل قولی از یک مادر خود فروش
هر یک از ما داستانی برای گفتن دارد. داستانهای تلخ و شیرین، داستانهایی که هر فرد قادر به بیان آن نمی باشد. داستان دختر بچه ای که بخاطر اعتیاد پدر خود به قاچاقچیان فروخته شد و درانتها سر از فاحشه خانه ای درآورد که به ظاهر بازگشتی برای آن مصور نیست.
هر ساله ۱۲.۳ میلیون زن، مرد و کودک بعنوان قربانی و برده جنسی مورد در بازارهای جهانی مورد خرید و فروش قرار می گیرند. ایران یکی از این مراکز این قربانیان جنسی می باشد. بگونه ای که پسران جوان از بنگلادش، پاکستان و افغانستان از طریق ایران به کشورهای حوزه خلیج فرستاده می شوند و در آنجا فروخته می شوند. زنان افغانی به زور به ایران برده می شوند و در آنجا مورد سو استفاده جنسی قرار می گیرند و سپس وادار به ازدواج های اجباری می گردند. درصد این قربانیان که در سالهای اخیر چند صد برابر شده است در اثر دلایل بسیار از جمله عروس های فراری ، بچه های خیابانی و معتادین به مواد مخدر می باشد که حاضر به تن دادن به هر عملی می گردند تا بتوانند زنده بمانند.
این داستان فرزندان ما و خانواده ماست. خانواده ای که بخاطر فقر و تهیدستی برای زنده ماندن فرزندان خود دست به هر عملی می زند. خانواده ای که بخاطر فشار های مذهبی و سو استفاده های جنسی در محل کار، تحصیل و حتی منزل چارهای جز فرار ندارد و بخاطر شرم و حیا قادر به باز گویی داستان خود به دیگران نمی باشد. خانوداه ای که اجتماع پذیرای او نیست زیرا لکه ننگی است بر دامان او و مذهب محکوم کننده اوست زیرا به قوانین خدا مقدسات توهین کرده است و لایق مجازات شدید و مرگ می باشد. این داستان شرم و ننگ ماست. داستان های ناگفته ای که گوش شنوایی برای آن کمتر وجود دارد. جامعه ما امروز احتیاج به مسیحیانی دارد که عیسی که در برابر زن خود فروش بجای محکوم کردن او به ماهیت و ارزش او نگاه کند و بگوید برو و دیگر گناه نکن و با قدرت محبت زنجیرهای اسارت را درزندگی این قربانیان بگسلد.
چه زیبا نخست وزیر پیشین انگلیس وینستون چرچیل در این رابطه می گوید: ما زندگی می کنیم با آنچه بدست می آوریم ولی زندگی می بخشیم با آنچه که بدیگران هدیه می کنیم.
تهیه و تنظیم از بابک سیار

منبع : مطالب ارسال شده