دشمنی و دوستی‌

به نظر می‌رسد روابط میان ویتنام و آمریكا وارد فصل جدیدی شده است. آینده روشنی در روابط میان دو كشور به چشم می‌خورد. گرچه می‌توان گفت تاریخچه روابط میان آنها شاید به‌رغم مسافت بسیار زیاد میان این دو كشور از لحاظ جغرافیایی به تاریخ تولد قاره آمریكا بازمی‌گردد، زمانی كه توماس جفرسون در سال ۱۷۸۷ برای پرورش دانه برنج در ایالا‌ت متحده با ویتنام وارد مذاكره شد. جفرسون قصد داشت تا بذر برنج را در آمریكا پرورش دهد و برای این كار نیازمند همكاری ویتنامی‌ها بود.
پس از آن اولین گام‌ها در راستای گسترش روابط میان دو كشور برداشته شد. در سال ۱۸۳۲ رادموند روبرت از ویتنام دیدن كرد و پس از آن در سال‌های ۱۸۷۳ و ۱۸۷۵ دیدارهایی از جانب مقامات ویتنام از ایالا‌ت متحده صورت گرفت.
در قرن بیستم روابط و همكاری‌های نزدیك میان دو كشور همانند گذشته ادامه یافت. در سال ۱۹۴۵ میلا‌دی بحث استقلا‌ل ویتنام جدید پیش كشیده شد. بحث برابری، رعایت حقوق بشرو آزادی. این موضوع در قرن‌های پیش نیز به چشم می‌خورد و دو كشور همكاری‌های نزدیكی را با یكدیگر داشتند.
در سال ۱۹۹۵ میلا‌دی بود كه مردان ایالا‌ت متحده و ویتنام اعلا‌م كردند كه اكنون دریافته‌اند موقعیت همكاری‌های بسیار زیاد و گسترده‌ای را در گذشته از دست دادند و باید فصل جدیدی از روابط دوجانبه خود را آغاز كنند. مبنای گسترش روابط بر روی بحث‌های اقتصادی و عواملی موثر در رشد اقتصادی میان دو كشور متمركز شده بود. شاید بتوان گفت همین آغاز فصل جدید روابط میان دو كشور بود، روابطی كه مبنای آن رشد اقتصادی در هر دو كشور گذاشته شد، این روند به مدت ۱۰ سال از جانب هر دوطرف حفظ شد.
طی این ۱۰ سال شمار زیادی از كمپانی‌های تجاری ایالا‌ت متحده در ویتنام مثل شركت‌های مشهوری چون، بوئینگ، ‌فورد، میكروسافت و جی‌ای شروع به فعالیت كردند. در این راستا ایالا‌ت متحده سود اقتصادی زیادی را از آن خود كرد، اما روابط كاملا‌ متقابل و دوجانبه شده بود. ایالا‌ت متحده نیز تلا‌ش‌های بسیار زیادی را برای عضویت ویتنام در سازمان تجارت جهانی كرد و بالا‌خره ویتنام عضو سازمان تجارت جهانی شد. به دنبال گسترش روابط اقتصادی بحث تبادل فرهنگی، آموزش و پرورش و همكاری‌های ورزشی پیش كشیده شد.
ایالا‌ت متحده و ویتنام به این موضوع اكتفا نكردند. مرحله نهایی همكاری‌های میان دو كشور توافقات صورت گرفته در رابطه با مبارزه تروریسم بود. ویتنام همكاری‌های بسیار زیادی را در این راستا درمقابل ایالا‌ت متحده انجام داد.همكاری‌های دوجانبه شرایط مساعدی را ایجاد كرد. ثبات، صلح، بالا‌رفتن سطح آموزشی از جمله منافعی بود كه ویتنام توانست در این دوره كسب كند و اما اكنون روابط میان دو كشور پیشرفت زیادی كرده و همه‌چیز در آن گنجانده نشده است. مواردی چون رعایت حقوق بشر، مبارزه با جرم‌های بین‌المللی و مبارزه با بیماری‌های خطرناكی چون ایدز و مهمترین آنها مبارزه با تروریسم.

منبع: واشنگتن پست
تاریخ: ۲۵ ژوئن۲۰۰۷
ترجمه: نسرین رضایی

منبع : روزنامه حیات نو