آرایش احزاب در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه

صحنه سیاسی فرانسه شاهد بروز ستاره جدیدی در مبارزه انتخابات ریاست جمهوری شده است.
ستاره جدید گرچه به تدریج مطرح شد ولی طی هفته های اخیر به یك باره محبوبیتش افزون شده و در كوران مبارزه انتخاباتی از رده چهارم به رده سوم ارتقا یافت.
ستاره جدید فرانسه، فرانسو بایرو رییس حزب اتحاد برای دموكراسی فرانسه است. این حزب، در واقع قطب اصلی شراكت با حزب حاكم یعنی حزب اتحاد برای جنبش مردمی محسوب می شود. حزب یاد شده در پارلمان از اكثریت برخوردار است.
آخرین نظرسنجی ها نشان داد كه فرانسو بایرو در دوره اول انتخابات ۱۷ درصد آرا را به دست خواهد آورد. او با این آرا از ژان ماری لوپن، رییس حزب جبهه ملی كه راست افراطی است و ۱۶ درصد آرا را به دست آورده پیشی جسته است.
همین نظرسنجی مشخص كرد كه نامزد حزب سوسیالیست سگولین رویال با ۲۹ درصد آرا در دور اول بر نیكولاساركوزی كه ۲۸ درصد آرا به دست آورده در رده اول جای می گیرد. برخی نتایج نظرسنجی های دیگر با این كه پیروزی نیكولاساركوزی با ۵۱ درصد آرا در برابر ۴۹ درصد سگویین رویال را پیش بینی كرده اند ولی همین نتیجه حاشیه امنیت ضعیفی را برای ساركوزی به وجود خواهد آورد.
● فرانسوابایرو كیست؟
بایرو یك سیاستمدار دارای ریشه های عالی فرهنگی است. او در شهرك بوردیر در منطقه پیرنه ۲۵ می ۱۹۵۱ در یك خانواده كشاورز به دنیا آمد. رشته تحصیلی او ادبیات بود. پدرش در یك حادثه از دار دنیا رخت بربست و او ناچار شد با حفظ مسوولیت نگهداری مزرعه در روستای محل تولد خود، در آموزش و پرورش نیز مشغول به كار شود. در جوانی یك مبارز حزبی بود و سرمقاله نویس نیز بود. در سال ۱۹۸۶ به عنوان نماینده پارلمان انتخاب شد و در سال ۱۹۹۲ رییس مجلس عام منطقه پیرنه- آتلانتیك شد.
از سال ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷ به عنوان وزیر آموزش و پرورش انتخاب شد. در سال ۱۹۸۹ به عنوان دبیر كل حزب اتحاد برای دموكراسی فرانسه منصوب شد. در سال ۱۹۹۸ به ریاست حزب رسید. او در انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۲ شركت كرده و دو میلیون رای به دست آورد.
فرانسوا بایرو در سیاست و تاریخ و جنگ های ادیان، تالیفات زیادی دارد. او دیندار است ولی از نا دین محوری حمایت می كند. راهبرد او ایجاد آشتی میان راست و چپ در فرانسه است. برخی از دشمنان به او خرده می گیرند كه همزیستی مسالمت آمیز كه در دوره حكومت از فرانسواتیران و شیراك، جریان داشت فرانسه را دچار فلج ساخته و مانع ازآن بود كه فرانسه در اتخاذ تصمیم با قدرت عمل كند. منتهی امید بایرو با نقطه نظر فوق متفاوت است.
دیدگاه بایرو این نیست كه رییس جمهور راستگرا و دولت و پارلمان سوسیالیست باشند بلكه بایرو می گوید اگر به ریاست جمهوری برسد، نخست وزیر را از میان سوسیالیست ها برخواهد گزید زیرا بر فرانسه نیروهای میانه رو باید حكومت كنند و نه راست و نه چپ.
پیروزی كه فرانسوا بایرو در نظرسنجی های اخیر محقق ساخته او را دست كم به این باور رسانده كه می تواند برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری فرصتی داشته باشد.
او می گوید این امكان وجود دارد ، مواردی كه در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۹۵ روی داد بار دیگر نیز تكرار گردد. گفتنی است در آن انتخابات همه فكر می كردند كه نتیجه انتخابات به سود او و نخست وزیر وقت رقم خواهد خورد ولی ژاك شیراك در آخرین مرحله به پیروزی دست یافت. منتهی این مقایسه اندك ناموزون است زیرا شیراك تاریخ سیاسی روشنی داشت و یك حزب بسیار قدرتمند از او حمایت می كرد و از همه مهم تر ژاك شیراك از زیركی سیاسی خاصی برخوردار بود.
اگر به آمار یقین داشته باشیم در می یابیم كه ساركوزی و سگولین رویال باید رتبه های اول و دوم را احراز كنند ولی نظرسنجی ها آشكار می كند كه ۷۹ درصد فرانسوی ها اعتقاد دارند كه مبارزه قطعیت نیافته و موارد زیادی نیز ممكن است اتفاق بیفتد و تا روز ۲۲ آوریل كه آغاز دوره اول انتخابات است غیر منتظره های زیادی در انتظار است.
شگفتی ها در انتخابات امری شدنی است و بهترین نمونه آن رخدادهای انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۲ است. زیرا همه بر پیروزی قاطع لیونل ژوسپن قطب سوسیالیست ها تاكید داشتند ولی از در دوره اول انتخابات حذف شد و به جای او ژان ماری لوپن(جبهه ملی) در دور دوم به رویارویی با ژاك شیراك پرداخت و شیراك در آن دوره با ۸۲ درصد آرا به پیروزی رسید كه در تاریخ جمهوری پنجم فرانسه كاملاً بی سابقه بود.
دلیل دیگر بر وجود غیرمنتظره ها، پیروزی محقق سگولین رویال در روزهای اخیر بود. پیروزی كه نه فقط در نظرسنجی ها كه در پیوستن لیونل ژوسپن و دیگر بزرگان سوسیالیست به گروه كاری خانم رویال هدیه گردید همبستگی موجود برای خانم رویال موجب شده كه برای او در انتخابات ریاست جمهوری حامی جداگانه منظور شود.
این غیرمنتظره ها بی شك در افكار فرانسوا بایرو نوعی ارزش ایجاد خواهد كرد زیرا او در درجه اول به جمع آوری آرای سوسیالیست ها نظر دارد خصوصاً به آرای سوسیالیست هایی كه تصور می كنند خانم رویال از مهارت سیاسی كافی برای ریاست جمهوری برخوردار نیست. فرانسوا بایرو همچنین بر ایجاد وسوسه در شیراكیهایی كه هنوز برای دادن رای به ساركوزی تردید دارند نظر دارد. او به شدت برای رسیدن به آرای شیراكیها تلاش می كند.
فرانسوابایرو اخیراً وقتی متوجه شد كه حسب انكارهای ژاك شیراك قصد ورود به انتخابات را ندارد او را مورد ستایش قرار داد.
گرچه فرانسوابایرو و دار و دسته اش در پارلمان به هنگام نظرسنجی در مورد قانون اساسی اروپا رودرروی ژاك شیراك ایستادگی كردند ولی اكنون برای به دست آوردن آرای شیراكیها باید از ژاك شیراك تعریف كند تا شاید كسانی كه در دادن رای به سود نیكولاساركوزی مردد هستند، آرای خود را به سود او به صندوق ها بریزند. فرانسوابایرو بر این باور است كه شاید فرانسوی ها این بار نه به چپ و نه به راست رای ندهند بلكه خط میانه روها را برگزینند. فرانسوامایرو كه خود را میانه رو معرفی می كند به شدت در انتظار وقوع شگفتی است و نتایج نظرسنجی ها موجب گردیده كه ساركوزی و رویال از فرانسوا مایرو احساس نگرانی شدید بكنند.
مسوولان ستاد انتخاباتی ساركوزی در ابتدا تصور می كردند كه مشكل بایرو ویژه سوسیالیست هاست زیرا ممكن است كه او آرای سوسیالیست ها را به سوی خود جلب كند ولی كمی بعد متوجه شدند كه ناقوس خطر برای آن ها به صدا درآمده است و چه بسا پیام آور شكست راهبرد ساركوزی نیز باشد.
به همین دلیل آن ها در صدد برآمده اند كاری كنند كه فرانسوابایرو به دور دوم انتخابات نرسد زیرا اگر چنین شود و او به دور دوم انتخابات راه یابد این احتمال نیز به وجود خواهد آمد كه فرانسوا بایرو بر رقیبان خود چه ساركوزی و چه خانم رویال، فایق آید.
دستیاران ساركوزی برآن شدند كه در گذشته فرانسوا بایرو نكاتی را بیابند كه بتوانند در راه او سدی ایجاد كنند. آن ها در ابتدا در صداقت گفتار و مقاصد او تشكیك كرده و او را به شدت مورد تهاجم قرار دادند. آن ها می گفتند كه او هرگز نمی تواند بلندگوی سوسیالیست ها باشد و این كه اعلام كرده در صورت پیروزی نخست وزیر را از میان سوسیالیست ها انتخاب خواهد كرد فقط یك مانور تاكتیكی برای رسیدن به پیروزی است.
نكته جالب اینجاست كه تهاجم به فرانسوابایرو تنها از سوی همكاران ساركوزی صورت نمی پذیرد بلكه نامبرده از سوی سوسیالیست ها نیز مورد تهاجم قرار گرفته است زیرا فرانسوابایرو خطری است كه خود آن ها را نیز تهدید می كند.
از سویی دیگر می توان گفت كه اتحاد سوسیالیست ها با یكدیگر یك خطر واقعی نه فقط برای بایرو كه برای ساركوزی نیز خواهد بود. به هر حال در مبارزه انتخاباتی آینده فرانسه باید منتظر غیرمنتظره ها بود زیرا تجمع قطب های همانند آلن ژوپه و میشل آلیوماری پشت سر نیكولاساركوزی می تواند شگفتی دیگری را رقم زند.
ولی ناقوس خطر جدید یعنی تجمع همه قطب ها، فیلم های حزب سوسیالیست از ژوسپن و لوزن فابین و دومینیك شتراوس و ژاك رانژ گرفته تا پیر مورد اودی لانوپیه شهردار پاریس پشت سرخانم سگولین رویال، آیا موجب نخواهد شد كه شیراك و دوویلپن و گروه های طرفدار آن ها رو به سوی نیكولاساركوزی بیاورند؟

منبع: الاهرام چاپ مصر
نویسنده: حازم قوده
مترجم: سیدمحسن ساری

منبع : روزنامه جوان