آناپولیس کنفرانسی برای گرفتن عکس یادگاری

اکنون بعد از سال ۲۰۰۰ اکنون دولت بوش در آخرین سال حکومت خود قصد دارد بار دیگر سناریوهای قبلی را تکرار کند و بدون دادن هیچ امتیازی مشروعیتی برای رژیم صهیونیستی بدست آورد.است این کنفرانس دست آورد قابل ذکری نداشته و فقط به جشن تولد شصتمین سال اسراییل مبدل گشت جشنی که در آن مسئولان دولت‌ها فرصت یافتند با هم عکس یادگاری بگیرند. البته آمریکایی‌ها از این طریق توانستند بعد از سالها مداخله نظامی در خاورمیانه و افغانستان نشان دهند که چقدر صلح طلب هستند و یا اینکه نه به دنبال کسب نظر کشورهای عربی برای حمله نظامی به ایران می‌باشند.
در آستانه شصتمین سالگرد تولد نامشروع رژیم اشغالگر قدس در روز سه شنبه ۲۷ نوامبر (۶ آذر ) کنفرانس بین‌المللی صلح خاورمیانه با حضور کشورهای عربی ، اروپایی آسیایی و آفریقایی از جمله عربستان ، مصر ، سوریه ، آلمان ، فرانسه ، چین ، هند ، روسیه و آفریقای جنوبی در مرکز آکادمی نیروی دریایی آمریکا در شهر زیبا و ۳۶ هزار نفری آناپولیس از ایالت مریلند برگزار گردید . در حالی که جمهوری اسلامی ایران ، حزب ا... لبنان و گروههای مقاومت حماسی و جهاد اسلامی در آن شرکت نداشتند و این کنفرانس را بچه‌ای مرده قبل از تولد قلمداد کردند زیرا به خوبی می دانستند رفتارشناسی رژیم اشغال‌گر قدس همواره نشان داده است که از طریق گفتگو و این نوع کنفرانس‌ها کوچکترین امتیازی به کشورهای اسلامی و فلسطینی‌ها
نمی دهد. اسراییلی ها همواره از این کنفرانس‌ها جهت فریب رهبران ساف استفاده کرده‌اند.
اگر ما نگاهی کوتاه به تاریخ سرزمین فلسطین بیندازیم می بینیم صهیونیست قدم به قدم جلو آمده و تا مقاومت محکمی در برابر خود احساس نکردند عقب ننشستند و نظام سلطه‌ی جهانی هم از آنها حمایت می کرده است . آنها معتقدند صهیونیسم مانند یک آمبولانس است که با زیر پا گذاشتن قوانین و مقررات رانندگی به نجات یهود می شتابند . آنها حق دارند هر سرزمینی را اشغال کنند و قوانین بین‌المللی را زیر پای خود بگذارند. صهیونیست‌ها می توانند به خاطر منافع به قول خود یهود زیر هر نوع قرارداد و تعهدی بزنند. اکنون جهت جلوگیری از اطاله کلام و بیان گذشته‌ی این رژیم نامشروع گاه شمار رژیم صهیونیستی را می‌آوریم .
۱) در سال ۱۹۰۱ هرتزل به نمایندگی از سوی صهیونیست‌ها از سلطان عبدالحمید پادشاه عثمانی که فلسطین جزء سرزمینش محسوب می‌شد درخواست نمودند امتیازی برای یهودیان صادر شود تا آنها بتوانند ارض موعود را آباد کنند که عبدالحمید آن را نپذیرفت به ناچار صهیونیست‌ها به انگلیس روی آوردند و انگلیس امتیاز اوگاندا را داد که مورد پذیرش صهیونیست‌ها قرار نگرفت.
۲) در زمان جنگ جهانی اول و الحاق فلسطین به انگلیس و شکست دولت عثمانی راه برای تسلط صهیونیست‌ها بر فلسطین باز شد و در نتیجه اعلامیه بلفور مبنی بر تشکیل دولت یهود انتشار یافت.
۳) در سال ۱۹۲۰ یهودی‌ها در فلسطین ۰۰۰/۸۰ نفر و در سال ۱۹۲۸ ۰۰۰/۵۰۰ نفر شدند.
۴) در سال ۱۹۲۰ اولین درگیری بین اعراب و فلسطینی و صهیونیست‌ها رخ داد که دولت انگلیس فرماندار را عوض کرد و یک صهیونیست گذاشت.
۵) در سال ۱۹۲۱ در اعتراض به فرماندار یهودی شورش‌هایی به وجود آمد که ۱۵ روز ادامه داشت.
۶) در سالهای ۱۹۲۶ و ۱۹۳۶ در اعتراض به مهاجرت صهیونیست‌ها به سرزمین فلسطین و اشغال مزارع و سرزمین فلسطینیان و اقدامات تجاوزگرانه صهیونیست‌ها قیامهای مردمی در سرزمین‌های اشغالی رخ داد که بوسیله صهیونیست‌ها و ابرقدرت بریتانیا سرکوب شد.
۷) از سال ۱۹۳۷ تا ۱۹۳۹ قیامها ادامه داشت که خانه‌های فراوانی خراب و هزاران فلسطینی شهید و زخمی شدند.
۸) در سال ۱۹۴۲ بر اثر نفوذ یهودیان در حزب کارگر انگلیس حزب مذکور خواستار اخراج اعراب فلسطینی و جایگزینی صهیونیست‌ها شد.
۹) در سال ۱۹۴۴ یهودیان موفق به تشکیل ارتش یهودی با جلب نظر چرچیل شدند.
۱۰) در سال ۱۹۴۷ انگلیس اعلام کرد از سال بعد از فلسطین خارج می شود و سرپرستی آن را به سازمان ملل می‌دهد در همین زمان سازمان ملل طی قطعنامه ۱۸۱ فلسطین را به سه قسمت تقسیم کرد ۴۴ درصد برای اعراب – ۵۶ درصد برای یهودیان و بیت‌المقدسی را بین‌المللی اعلام کرد.
۱۱) با مخالفت اعراب در نیمه شب ۱۵ مه ۱۹۴۸ صهیونیست‌ها با حمله به سراسر مناطق فلسطینی دولت یهودی را اعلام کردند.
۱۲) در سالهای ۱۹۴۸ ، ۱۹۵۶ و ۱۹۶۷ اعراب با اسراییل درگیر شدند که در تمام جنگ‌ها شکست خوردند و ۷۷ درصد از خاک فلسطین اشغال شد. در سال ۱۹۶۷طی مدت شش روز صهیونیست‌ها صحرای سینا ، کرانه باختری رود اردن ، نوار غزه ، ارتفاعات جولان به اشغال خود در آوردند آنها بدین ترتیب سرزمینهای اشغالی خود را به ۳ برابر افزایش دادند.
۱۳) بر اساس قطعنامه ۲۴۲ که پس از اشغال باقی مانده سرزمین‌های فلسطین در جنگ ۱۹۶۷ صادر شد می‌بایست تمام کرانه باختری و نوار غزه همراه با مناطق اشغال شده در جنگ ۱۹۶۷ به فلسطینی‌ها مسترد گردد که حدود ۶۰۰۰ کیلومتر مربع بود.
۱۴) در برابر انتفاضه مردم فلسطین اسراییلی‌ها در کنفرانس مادرید در سال ۱۹۹۱ قول استرداد ۱۰۰ درصد از سرزمین‌های کرانه باختری و نوار غزه را به رهبران ساف و یاسر عرفات دادند و به این وسیله تمام امتیازات لازم را از او گرفتند.
۱۵) در کنفرانس اسلو در سال ۱۹۹۳ توافقنامه غزه – اریحا رقم ۱۰۰ درصد به ۹۰ درصد کاهش یافت .
۱۶) در قرارداد مریلند ( وای ریور- ا) در سال ۱۹۹۷ رقم ۹۰ درصد مجددا کاهش و به ۴۰ درصد رسید .
۱۷) در اجلاس شرم الشیخ – ۲ ( توافقنامه وای ریور ۲ ) رقم ۴۰ درصد باز هم کاهش یافت و به ۱۸ درصد رسید ( یعنی ۱۰۸۱ کیلومتر )
۱۸) در اجلاس کمپ دیوید ۲ رقم ۱۸ درصد به ۵/۱۳ درصد کاهش یافت .
۱۹) در کنفرانس اسلو سخن از ایجاد حکومت مستقل فلسطین بود اما در طول مذاکرات موضوع به نوعی به خودمختاری محدود با قدرت عمل بسیار پایین تبدیل شد.
۲۰) بر اساس قرارداد امضاء شده اسلو و توافقنامه غزه – اریحا مقرر گردید مذاکرات مربوط به صلح خاورمیانه پس از ۵ سال نهایتا در سال ۱۹۹۸ (۱۳۷۷) کاملا پایان پذیرد و دولت مستقل فلسطین در سال ۱۹۹۸ اعلام موجودیت نماید که به موفقیت نرسید اکنون می‌بینیم دولتی به ظاهر ولی بدون هیچ قدرت مانوری شکل گرفته است .
اکنون بعد از سال ۲۰۰۰، دولت بوش در آخرین سال حکومت خود قصد دارد بار دیگر سناریوهای قبلی را تکرار کند و بدون دادن هیچ امتیازی مشروعیتی برای رژیم صهیونیستی بدست آورد . در کنفرانس آناپولیس، اعراب‌ بازگشت به مرزهای سال ۱۹۶۷ را درخواست کرده اند . سوری‌ها بلندی‌های جولان را طلب می‌کنند . فلسطینی‌ها توقف شهرک‌سازی‌ها ، دیوار حایل و برداشتن ایست‌های بازرسی را درخواست دارند که بدون تردید اسراییلی‌ها زیر بار هیچ‌کدام از آنها نخواهند رفت . حتی اسراییلی‌ها و فلسطینی‌ها در خصوص کلمه سند یا بیانیه‌ی پایانی اجلاس با هم اختلاف داشتند. فلسطینی‌ها کلمه سند را می‌خواستند بیاورند و اسراییلی‌ها از بیانیه حمایت می‌کردند . هر چند در پایان توافق نهایی تا سال ۲۰۰۸ را آورده اند و قول آزادی ۴۵۰ زندانی فلسطینی که اغلب از نیروهای فتح هستند را دادند ولی کاملا روشن است این کنفرانس دست آورد قابل ذکری نداشته و فقط به جشن تولد شصتمین سال اسراییل مبدل گشت جشنی که در آن مسئولان دولت‌ها فرصت یافتند با هم عکس یادگاری بگیرند. البته آمریکایی‌ها از این طریق توانستند بعد از سالها مداخله نظامی در خاورمیانه و افغانستان نشان دهند که چقدر صلح طلب هستند و یا اینکه نه به دنبال کسب نظر کشورهای عربی برای حمله نظامی به ایران می‌باشند .

پژوهشگر: ابوالفضل صدقی

منبع : مرکز اسناد انقلاب اسلامی