پیشینه مسیحیت و اظهارات پاپ

شاهد اظهارات آقای پاپ بندیکت شانزدهم در آلمان در نقد اسلام به عنوان دینی بی‌منطق و همراه با خشونت بودیم. هرچند بلافاصله پس از این اظهارات، «فدریکو لونباردی»، رئیس دفتر مطبوعاتی واتیکان، در بیانیه‌ای عنوان نمود که منظور آقای پاپ، توهین به اسلام و مسلمانان نبوده و ایشان این مطالب را به نقل از امپراتور بیزانس ـ روم شرقی ـ بیان كرده‌‌اند، ولیکن بهره‌گیری از نظریات این فرد در سخنرانی آقای پاپ، اگر در مقام تأیید نظریات ایشان نبوده، پس علت بیان آن چه بوده است؟ برای همین، این بیانیه قابل توجیه نبوده و نیست...
شاهد اظهارات آقای پاپ بندیکت شانزدهم در آلمان در نقد اسلام به عنوان دینی بی‌منطق و همراه با خشونت بودیم.
هرچند بلافاصله پس از این اظهارات، «فدریکو لونباردی»، رئیس دفتر مطبوعاتی واتیکان، در بیانیه‌ای عنوان نمود که منظور آقای پاپ، توهین به اسلام و مسلمانان نبوده و ایشان این مطالب را به نقل از امپراتور بیزانس ـ روم شرقی ـ بیان كرده‌‌اند، ولیکن بهره‌گیری از نظریات این فرد در سخنرانی آقای پاپ، اگر در مقام تأیید نظریات ایشان نبوده، پس علت بیان آن چه بوده است؟ برای همین، این بیانیه قابل توجیه نبوده و نیست.
این موضوع بلافاصله احساسات مردم مسلمان بسیاری از کشورهای جهان را برانگیخت؛ اندونزی، مصر، ایران، پاکستان، ترکیه، عربستان و بسیاری از مردم آزاده و شخصیت‌های مذهبی اسلامی ‌و حتی مسیحی نسبت به این سخنان، واکنش نشان دادند، چرا که اسلام، دین رحمت است و در کتاب آسمانی مسلمانان، قرآن کریم، اصل بعثت پیامبر اسلام(ص)، ایجاد رحمت برای جهانیان گفته شده است. سراسر زندگی این پیامبر الهی، سرشار از بخشش و عطوفت، حتی در برابر دشمنان ایشان بوده است و اسلام نیز همواره دینی پر از مهرورزی بوده و اعتقاد مسلمانان نیز زندگی همراه با صلح و دوستی حتی با غیرمسلمانان بوده است.
در حال حاضر نیز گذری بر زندگی مسیحیان و یهودیان در کشور اسلامی ‌ایران و بررسی زندگی پر از مهر و دوستی مسلمانان ایرانی با پیروان واقعی مسیح(ع)، نمونه‌ای از عدم خشونت و مهرورزی مسلمانان با دیگر ادیان بوده و هست.
از سوی دیگر، تاریخ پر از عصبیت و خشونت کلیسا در دوران تفتیش عقاید است که برای حفظ قدرت مسیحیت، هزاران نفر را در زندان‌ها به قتل رساند.
تاریخ فراموش نکرده است که بنا بر مدارک و اسناد تاریخی، «برونو جوردانیو» و بسیاری از فیلسوفان رم و دیگر کشورها، چگونه صرفا به دلیل نظریات منطقی خود که خلاف نظریات کلیسا بود، چگونه در آتش سوزانده شدند.
شمار محکومان به مرگ در این دوران، تنها در کشور آلمان، ۲۵ هزار نفر بوده است. این موضوع آنچنان زشت بود که در سال ۱۳۸۳، پاپ قبلی، ژان پل دوم، تاریخ خشن مسیحیت در دوران تفتیش عقاید را رسواکننده خواند.
سخنان آقای پاپ بندیکت دوم، انسان را یاد سخنان رهبران خشن مسیحی در قرن دوازدهم میلادی می‌اندازد که موجبات بروز و شدت یافتن جنگ‌های صلیبی شدند.
این خشونت کلیسا در تاریخ فراموش نشده است، ولیکن مسلمانان هیچ‌گاه در صدد بزرگ‌نمایی این خشونت‌ها برنیامده‌‌اند و فرهیختگان مسلمان، به جای دست گذاشتن بر این تاریخ سراسر بی‌منطقی و خشونت، به دنبال راهی دیگر بوده‌‌اند و آن تأکید بر اشتراکات مذهبی ـ تقریب بین مذاهب و تلاش در راستای انس و الفت میان پیروان ادیان الهی، اعم از مسیحیت ـ اسلام و یهودیت، فارغ از گذشته آنان بوده است.
جناب پاپ با این سخنان به طور غیرمنتظره‌ای، وارد قلمرویی شده‌‌اند که از جایگاه ایشان فاصله زیادی دارد و آن، ورود به قلمرو حساس احساسات مذهبیون است.
سخنان اخیر آقای پاپ از دو حال خارج نیست؛ یا ایشان از شناخت کافی از اسلام و شخصیت پیامبر اکرم(ص) آگاه نیستند که جدا مایه تأسف خواهد بود که رهبر بزرگ کلیسای کاتولیک جهان از درک و شناخت این دین بزرگ که یک میلیارد پیرو دارد، غافل بوده‌ و یا آن كه رهبر مذهبی، متأسفانه تحت تأثیر سخنان برخی مقامات سیاسی معتقد به جنگهای صلیبی قرار گرفته‌ که در این صورت از شأن و جایگاه ایشان بسیار به دور است.
موضوع دیگر سخنان غیرکارشناسی آقای پاپ، آن هم با موضوعی کاملا تخصصی؛ یعنی بررسی تطبیقی اسلام و مسیحیت به طور یک‌طرفه بوده است، برای همین، واتیکان در آینده، مجبور خواهد شد برای این سخنان در جستجوی پاسخ براید، چرا که در زمانی که جنگ و خشونت توسط برخی از قدرت‌های مادی و استثماری شدت یافته است و پیروان ادیان الهی، درصدد چاره‌جویی برآمده‌‌اند تا جلوی این زیاده‌خواهی و جنگ‌افروزی را بگیرند، این نوع سخنان تفرقه‌افکنانه بسیار سؤال برانگیز بوده است؛ سخنانی که شباهت بسیاری به سخنان برخی از رهبران سیاسی جنگ طلب دارد.
نهایتا این موضوع، دست‌كم دو پیامد اساسی را به دنبال خواهد داشت:
۱ـ تنزل جایگاه مذهبی پاپ و کلیسای کاتولیک
در حالی که جهان در عرصه کنونی در آتش جنگ می‌سوزد و پیروان فهیم مسیح(ع)، همگام با دیگر ادیان الهی در انتظار تلاش کلیسا برای رهایی از این خشونت هستند، این سخنان تفرقه‌افکنانه اول از همه، موجب تنزل جایگاه ایشان و این کلیسا در میان ادیان الهی خواهد شد.
۲ـ تخریب روند تقریب بین مذاهب
در حالی که بسیاری از اندیشمندان ادیان الهی، به ویژه فرهیختگان مسلمان جهان با برگزاری سمینارها، کنگره‌ها و تلاش‌های دیگر، در صدد ایجاد تفاهم و گفت‌وگوی میان ادیان الهی و برپایی صلح و دوستی میان مذاهب دارند، این سخنان از زبان بزرگ‌ترین مقام مذهبی کلیسای کاتولیک، موجبات تخریب این تلاش‌ها خواهد شد.

پژوهشگر: محسن قبادی
منبع: بازتاب

منبع : مرکز اسناد انقلاب اسلامی