اصلاح طلبان و مرض اختلاف

مادر بزرگ مرض چربی داشت. آدم عجیبی بود. با اون مرض خطرناکش خیلی بی احتیاطی می کرد و چیزهایی را که نباید می خورد، مثل آبگوشت قلم. به خاطر همین ندانم کاری هراز چند گاهی به گوشه ای می افتاد و کارش به دوا و دکتر می کشید. بعد از هر بار دوا و درمان خودش را به قرص و آبلیمو می بست و چند صباحی دیگ آبگوشتش رو پشت پرده انباری قایم می کرد. یک مدت که حالش بهتر می شد دوباره شروع می کرد و به مشدی اصغر سفارش می داد که قصابی می ره براش قلم بگیره. این چرخه تا ۶۰ سالگی ادامه داشت تا این که یک روز صبح بعد از آن که آبگوشت قلمش رو بارگذاشت روی تخت چوبیش دراز کشید و دیگه بلند نشد.
حکایت حضور چند پاره اصلا ح طلبان در انتخابات گذشته و عدم نتیجه گیری آنان کم کم شبیه حکایت مادربزرگ من و آبگوشت قلم شده است. این روزها در محافل شایع است که شاید اصلاح طلبان نتوانند به اجماع برسند و با چند کاندیدا در انتخابات ریاست جمهوری حاضر شوند. مروری بر وضعیت اصلاح طلبان در انتخاباتی که پس از انتخابات مجلس ششم و شورای شهر اول برگزار شده است نشان می دهد که تفرق وعدم یکپارچگی در حکم همان آبگوشت قلم است که اصلا ح طلبان را ضعیف می کند. البته پس از هر کدام از این انتخابات اصلا ح طلبان مدتی را به صلح و صفا والبته دور از قدرت با یکدیگر به سر برده اند اما درست موقع انتخابات دوباره مقابل هم قلعه گرفته و ساز جدایی کوک کرده اند.
اصلاح طلبان اگر انتخابات ریاست جمهوری گذشته را به یاد بیاورند و ناپرهیزی در معرفی کاندیدا را فراموش نکرده باشند آنگاه امروز بهتر می توانند پیامدهای تکرار چنین حضوری را برای خود و جامعه ایران ترسیم کنند. نمی توان فراموش کرد که در آن انتخابات اصلا ح طلبان از محافظه کاران هم کاندیدای بیشتری داشتند و به آن گونه نه تنها آرای یکدیگر را شکستند بلکه مردم را هم گیج و حیران کردند. به راستی که نمی توان آن بی تدبیری را فراموش کرد و همه مشکلا ت را برگردن گربه سیاهه انداخت.
اگر اصلاح طلبان به دلا یلی مشابه نتوانند نتیجه مناسبی در انتخابات آتی کسب کنند به طور مسلم پایگاه اجتماعی آنها تضعیف خواهد شد.
جامعه امروز ایران با توجه به ضعف مدیریت حاکم بر آن در چند سال گذشته محتاج یک شوک بزرگ مدیریتی است و از میان گروه های موجود تنها اصلاح طلبان هستند که بنابر هدف و ماهیت خود توانایی ایجاد چنین تحولی را دارند.
همانطور که دبیرکل حزب اعتماد ملی در یک سخنرانی اعلام کرد «خاله سکینه هم که برای خرید می رود مشکل گرانی را درک می کند.» اگر جریان اصلاح طلب به سمت همبستگی و کنار گذاشتن اختلافات حرکت نکند با چنین شرایطی که در داخل و خارج که نمی توان از آن خیلی نوشت وجود دارد جای تاسف و تحیر است.
امروز نبض جامعه ایران به کندی می زند و تن رنجور آن محتاج مردان و زنانی است که به احیای آن بپردازند. عنوان اصلاح طلبی برای یک گروه باید بیانگر میزان قابل توجهی از تفاوت نظری و رفتاری در مقابل محافظه کاران باشد اگر برای محافظه کاران قدرت فی نفسه مطلوب است برای اصلاح طلبان می بایست مطلوبیت ثانویه داشته باشد و هدف اصلی آنها از کسب قدرت اصلاح امور باشد. جامعه ایران امروز در شرایطی قرار دارد که حفظ حیات بر اصلاح امور اولویت دارد و ضرورت عقلانی بودن اجماع برای نیل به چنین هدفی برای اصلاح طلبان آن قدر بدیهی است که محتاج استدلالی بیش از این چند خط نیست، از سویی مردم نیز درباره رفتار اصلاح طلبان قضاوت خواهند کرد و میزان وحدت آنها را با قدرت طلبی محافظه کاران مقایسه می کنند. چنانچه این مقایسه تفاوت معناداری نداشته باشد مردم حق دارند درباره اصلاح طلبان به گونه ای متفاوت از گذشته بیندیشند.
در روز مراسم تشییع مادربزرگ چند نفر از فامیل درجه یک مویه و زاری می کردند و بقیه به کار خودشان مشغول بودند. مشد اصغر درگوش زنش گفت: اون آبگوشت های قلم کار دست پیرزن داد.

منبع : روزنامه مردم سالاری