از صدور انقلاب تا تشکیل دولت سری ایران در کشورهای عربی

الف) نادری
"کسانی که گمان می کنند ایران در صدور انقلاب ناتوان بوده ، دچار توهم شده واز حقایق موجود غافلند...."
این جمله مربوط به مقاله "علی سعد موسی" در روزنامه سعودی الوطن است. اظهارتی از این دست دیرگاهی است از سوی نویسندگان عرب مطرح بوده و در یکی دو سال اخیر بر دامنه آن افزوده شده است.
واقعیت آن است که نویسنده درمورد صدور انقلاب و بیان حقایق در این مورد آنچنان که در بدو امر به نظر می رسد، بیراه نگفته است. صدور انقلاب که ایده اصلی سیاست خارجی حضرت امام(ره) و حکومت انقلابی ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷ بود، اگر چه به زعم بسیاری یک تئوری بسیار آرمانگرایانه و دور از دسترس می نمود، وحتی بعد ها مورد تمسخر برخی علمای "واقع بین"عرصه دیپلماسی خودی قرار می گرفت، امروزه خود را به یک "واقعیت تمام عیار" تبدیل ساخته است و امواج انقلاب اسلامی ایران بیش از هر زمان دیگری و با شدت هرچه تمام تر بر سواحل کشورهای مسلمان که اکثرا دارای مذهبی سنی هستند، می کوبد و روز به روز شاهد پروژه بیداری اسلامی و خود آگاهی مردم مسلمان جهان و بطور خاص در جغرافیای پیچیده خاورمیانه هستیم.
پارادایم بیداری اسلامی که سابقه آن به پایان قرن نوزدهم و اوایل قرن یستم می رسد، ناظر بر ایده "بازگشت به خویشتن" در بحث نظری و نگاه به قیام سیدالشهدا(ع) در سرمشق عملی است. مردم مسلمان، پس از یک دوره طلایی شکوفایی در دوران معاصر با قرون وسطی و هزاره سیاه اروپا، به خواب فراموشی و عقب ماندگی فرو رفته بودند و در اثر پروژه کثیف استعمار، تمامی کیان و سرزمین و ناموس آنان به تاراج رفته بود، پس از یک دوره یأس و سرخوردگی دراثر برخورد با تمدن نوپای مغرب زمین که در یک گفتمان نابرابر و با تمامی ابزارهای تکنولوژیک مدرن سعی در سلطه همه جانبه بر آنان داشت، کم کم به فکر کالبد شکافی عقب ماندگی خویش افتاده و سعی در باز بینی و بازخوانی گذشته خویش نمودند، تا هم حس نوستالوژیک خود را پاسخ گفته باشند و از همه مهمتر به جواب این پرسش برسند که: چه شد غرب پیشرفت کرد و چراغ علم در سرزمین اسلامی خاموش شد؟
صرف نظر از پاسخ های نظری به این سوال، کلید خوردن پروژه بیداری اسلامی در کشور های مسلمان در اثر همین پرسش ریشه ای بود و هم پاسخ به این پرسش بود که قیام ها و انقلاب های بی شماری را در ممالک اسلامی رقم زد که آخرین آنها درحیطه تغییر ساختار حکومتی، انقلاب اسلامی ایران بود.
نگاهی به الگوی موفق جمهوری اسلامی ایران در تأسیس یک حکومت مبتنی بر همین پرسش ساده و کلیدی، که خود مبتنی بر آرای تئوریک امام(ره) در باب ولایت فقیه و جنبه های عملیاتی شده فلسفه صدرایی در تلاقی مکتب فقهی شیخ انصاری و عرفان اسلامی است، ذهن هر انسان کاوشگری را به خود مشغول می دارد و این همان صدور انقلاب است که از آن به عنوان تز اصلی امام(ره) در حیطه سیاست خارجی یاد نمودیم و از دید هیچ کس (حتی نویسندگان روزنامه الوطن نیز ) پنهان نمانده است.
اما در تز صدور انقلاب با تشکیل حکومت سری توسط ایران در جغرافیای عربی، نقاط ابهام بسیاری مشاهده می شود و بعضاً رد پای تئوری های کهنه سیاست خارجی انگلیس (ودر دوران اخیر آمریکا) را به وضوح می توان مشاهده نمود.
ایده انگلیسی "تفرقه بیاندازوحکومت کن"، به عنوان یک تئوری راهگشا و کاربردی ازدیرباز مورد استفاده استعمارگران انگلیسی بوده و هم اکنون نیز امریکا ادامه دهنده همین ایده است و این به ضعف مسلمانان معتقد به مذاهب گوناگون در اسلام بر می گردد.
در واقع ایالات متحده امریکا با پیروزی انقلاب اسلامی و آزمایش شیوه های گوناگون در مورد براندازی آن و عقیم ماندن طرح هایش در این راستا و پس از آزمایش استرتژی مهار یکجانبه (با رویارو نمودن صدام با ایران) و استراتژی های مهار دوگانه و چندگانه به این نتیجه رسیده که یکی از اصلی ترین گزینه های پیش رو برای حضور بهتر در خاورمیانه و دستیابی به اهداف و منافع خود، برجسته نمودن تمایزات هویتی شیعه و سنی است که این نقش را بیش از هر چیز، به عربستان سعودی واگذار کرده است. از این رو با ساختن یک لولوی تمام عیار از ایران (چه از بعد مذهبی وچه از بعد یک ابرقدرت مهار گسیخته) سعی در تحریک اعراب سنی علیه ایران داشته و دارد که این پروژه از اواسط سال ۸۴ و روی کار آمدن دکتر احمدی نژاد شتاب بیشتری به خود گرفته است.
لذا طرح ایده "هلال شیعی" و "دولت سری ایران در کشورهای عربی"، همگی ناظر بر مباحث تئوری قبل در باب روی آوردن ایالات متحده امریکا به سیاست قدیمی انگلیس است و ریشه در سیاست های مکارانه آنگلوساکسون داردو با متهم نمودن جمهوری اسلامی ایران به تلاش سخت افزاری برای صدور انقلاب در باب تشکیل دولت سری در کشور های عربی منطقه، سعی در پیشبرد اهداف خود در راستای زدن ضربه به منافع ایران دارد اما چیزی که در این میانه مغفول مانده و دیده نشده، جنبه معنوی صدور انقلاب است.
اگر امروزه از شمال آفریقا تا جنوب آسیا شاهد نوعی جنش بیداری و بازگشت به خویشتن و خود آگاهی هستیم، این قبل از هرچیز نشان از صدور معنوی پیام انقلاب در عرصه نظری و مشاهده ایرانی قدرتمند و عزتمند در عرصه عملی تئوری حکومت مذهبی مبتنی بر ولایت فقیه است، نه تلاش سخت افزاری حکومت ایران در جهت تاسیس دولت های سری و سایه در کشور های عربی.
لذا طرح تز دولت سری عربی ایران، قبل از هر چیز مخالفت با تشیع و سپس مخالفت با الگوی نظری و عملی انقلاب ایران است که در راستای پروژه استعماری امریکا، شکلی نو یافته است که بایستی مورد مداقه قرار گیرد.

منبع : رجا نیوز