سردرگمی ایالات متحده آمریکا در عراق

یکم) براساس درخواست کنگره آمریکا قرار بود کاخ سفید گزارش عملکرد فرماندهی نظامیان آمریکا در عراق (دیوید پترائوس) و سفیر آمریکا در این کشور (رایان کراکر) را در ماه سپتامبر جاری در ۱۸ موضوع ذیل ارائه دهد:
۱) تشکیل کمیته بازنگری قانون اساسی
۲) قانون نفت
۳) اصلاحات در قانون بعث زدایی
۴) لایحه عفو
۵) کنترل و حذف شبه نظامیان از امنیت محلی
۶) میزان افزایش جلب اعتماد مردم به نیروهای امنیتی در عراق
۷) میزان صداقت و تعهد نیروهای امنیتی موجود
۸) انتخاب فرماندهان عراقی برای مدیریت طرح های امنیتی که همه تندروها و شورشیان سنی و شبه نظامیان شیعه را هدف قرار دهد.
۹) قانونی کردن و اجرای برنامه خلع سلاح شبه نظامیان
۱۰) ایجاد قانون انتخابات استانی
۱۱) تنظیم اختیارات شورای استان ها
۱۲) اجرای قانونی کردن روند تشکیل مناطق نیمه خودگردان
۱۳) تشکیل کمیسیون عالی انتخابات
۱۴) ایجاد کمیته های پشتیبانی سیاسی، رسانه ای و اقتصادی در حمایت از طرح امنیتی بغداد
۱۵) تشکیل پادگان آموزشی پلیس در بغداد، بدون توجه به وابستگی قومی و سیاسی افراد
۱۶) ایجاد ایستگاه های امنیتی مشترک (آمریکا - عراق) در بغداد
۱۷) کاهش سطح خشونت های قومی و رعایت حقوق اقلیت های سیاسی در مجلس ملی عراق
۱۸) تخصیص ۱۰ میلیارد دلار از درآمد عراق به وزارتخانه ها
دوم ) در گزارش ۲۱ تیرماه ۱۳۸۶ کاخ سفید به کنگره، ارزیابی کاخ سفید از اوضاع سیاسی - امنیتی و اقتصادی در عراق به پیشرفت در بندهای سیاسی (۱ ، ۱۲ ، ۱۳) بندهای امنیتی (۱۴ ، ۱۵ ، ۱۶ ، ۱۷) و بند اقتصادی (۱۸) اشاره و عدم پیشرفت در سایر موارد اشاره داشت. انتظار می رفت در گزارش اخیر پترائوس - کراکر، موارد هجده گانه مذکور به دقت مورد ارزیابی قرار گرفته و میزان پیشرفت و یا عدم پیشرفت در آن گزارش شود که؛ به اتهام زنی گذشت.
سوم ) حقیقت این است که از زمان حمله نظامی یک جانبه آمریکا و انگلیس به عراق تاکنون، واشنگتن و لندن ۱۶۴۲ روز در عراق فرصت داشتند؛ بخشی از این فرصت به سرمستی سقوط سریع بغداد و اعلام زودهنگام پایان جنگ در عراق از سوی بوش سپری شد، بخش عمده آن به اقدام های شتابزده و نسنجیده آنان گذشت و در نهایت ناکارآمدی طرح های سیاسی - امنیتی آمریکا در عراق جدید، آخرین فرصت ها را نیز از اشغالگران عراق سلب کرد، به بیان دیگر ۴ استراتژی اعلام شده آمریکا با عناوین «پیروزی»، «خروج»، «نوین» و استراتژی اخیر «راه جدید به جلو» با ناکامی تمام، در منظر تحلیل و ارزیابی جهانیان قرار گرفت.
چهارم ) در تمام مدت چهار و نیم سال گذشته، اگر نقش ویژه مرجعیت دینی، رهبران و احزاب سیاسی برخاسته از جامعه عراق و بلوغ سیاسی مردم در عراق جدید تجلی نمی یافت، بدون شک وضع سیاسی، اجتماعی و امنیتی عراق به گونه ای دیگر بود و امروز مردم فهیم و آگاه عراق علاوه بر مشکلات موجود، از مجلس ملی و دولت منتخب دموکراتیک نیز برخوردار نبودند.
پنجم ) در گزارش اخیر کاخ سفید به کنگره پیش از آنکه ریشه های ناکامی در عراق واکاوی گردد، مقام های آمریکا با فرافکنی، سعی در توجیه سیاست های غلط و طرح های ناکارآمد خود در عراق کردند.
نومحافظه کاران حاکم بر کاخ سفید که «تشدید رعب و ترس در جامعه آمریکا» و «تهدید دیگر کشورها به جنگ» را سرلوحه «اقدام های دیروزین» و «شعارهای امروزین» خود قرارداده اند در صورت انجام یک ارزیابی واقعی، تجربی و علمی درخواهند یافت که حمایت از دولت منتخب دموکراتیک ملی در عراق، تقویت و تحکیم نهادهای برخاسته از قانون اساسی، واگذاری فرماندهی طرح های امنیتی به نیروهای عراقی، توجه به
زیر ساخت های عراق، حفظ حرمت مراجع و علمای مسلمین، احترام به اماکن و مقدسات مذهبی، ایجاد امید و اطمینان در مردم فهیم و آسیب دیده عراق (قهرمانان زخمی) در زمینه خروج عراق از «وضع اشغالی» به سمت حصول «استقلال ملی»، حاکمیت و تمامیت ارضی، احترام به غرور ملی و ارج نهادن به خواست های واقعی رهبران سیاسی ملی ، مذهبی و مردم عراق، تنها راه برون رفت از مشکلات فرارو است، راه حلی که کلید اساسی حل مشکل عراق و به تبع آن برقراری ثبات و آرامش در منطقه به شمار می رود.

حسین ـ امیر عبداللهیان

منبع : روزنامه ایران