بهار را با پاکی آغاز کنیم

اكنون كه در آستانه آغاز سال نو و شكوفا شدن گلها و رشد و طراوت و سرسبزی گیاهان قرار داریم، وقت آن است تا ما نیز به خود آییم و از شر آنچه كه سالهاست ما را رنج می دهد خلاص شویم. ضرب المثلی است كه می گوید: «ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است.» حال اگر چه ما تجربه شكست های پی در پی را داشته ایم و این ماهی بارها از دستمان سر خورده و به دریا برگشته اما می توان یك بار دیگر امتحان كرد.
وقتی كه به گذشته می نگریم، بجز مزایای كوتاه مدت مقطعی ابتدای مصرف مواد، هر چه از آن دیده ایم جز بدبختی و نكبت نبوده و این متاع، حلقه ای بر گردن ما انداخته و ما را به هر كجا كه خواسته كشانده است. مواد مخدر مانند وامی است كه به فرد داده می شود و در ابتدا با آن خیلی كارها می شود كرد و به انسان ممكن است اعتماد به نفس، لذت، توانایی های كاذب زیاد و... بدهد، ولی به هنگام بازپرداخت این وام، فرد باید همه چیز خود را بدهد تا از پس بهره های كمرشكن آن برآید. چه امكانات و سرمایه هایی كه به خاطر مواد از دست داده ایم، چه ناكامی ها و حقارت ها كه به واسطه مصرف مواد كشیده ایم. چه خسارت ها كه به خانواده و اطرافیان زده ایم. ما تاكنون اسیر پنجه این شیء كوچك پرقدرت بوده ایم و او تا توانسته است بالهای پرواز ما را چیده و جلوی پیشرفت ما را گرفته است. ما از بامداد (نزدیك ظهر كه از خواب برمی خاستیم) تا شامگاه و خواب همه فكر و ذكرمان این بوده كه چگونه هزینه مواد را به دست آوریم، خود مواد را چگونه و از چه كسی به دست آوریم، چگونه آن را مصرف كنیم تا دیگران متوجه نشوند و اگر در موقعیتی قرار گرفتیم كه مواد نداشتیم چه گلی به سرمان بزنیم و از دنیا و اطرافیان و بخصوص از خودمان غافل شده ایم. گویی از زمانی كه گرفتار این ابلیس شدیم، رشدمان در همه زمینه ها متوقف شده و پسرفت كرده ایم و خصلت های اخلاقی را از دست داده ایم و دروغ گویی و پنهان كاری و بازی دادن دیگران را در خود تقویت كرده ایم.
بیندیشیم و بیندیشیم و آنگاه تصمیم بگیریم و ببینیم كه اگر شجاعت به خرج دهیم و خود را از این بلا رها كنیم، چه پاداش هایی در انتظارمان است. از این به بعد همه درهای خوشبختی به رویمان باز خواهد شد. همه چیز زیباتر خواهد شد. زندگی به ما لبخند خواهد زد. «جلوی ضرر را هر كجا كه بگیری منفعت است.» اگر بتوانیم مصرف مواد را قطع كنیم، احساس آرامش و رهایی پیدا خواهیم كرد، خلق و خوی مان عوض خواهد شد، شادابی دایمی و اعتماد به نفس پیدا خواهیم كرد. زنجیر اسارتی كه مواد به پای مان زده بود، گسسته خواهد شد و دیگر بدون دغدغه و ترس از نبودن مواد، به همه جا می توانیم سفر كنیم و دیگر توسری خور نیستیم! و به كسی باج نمی دهیم. می توانیم با شجاعت در آیینه خود را نگاه كنیم و تغییرات روز به روز خود را در آن ببینیم. ترس هایمان یكی یكی می ریزد. خانواده و والدین و زن و فرزند را كه همیشه جلوی چشممان بودند و نمی دیدیم درك می كنیم. همه ما وقتی با خود خلوت می كنیم، می پذیریم كه در برابر خانواده مان قصور و كوتاهی داشته ایم و به سختی می توانیم آزارهایی را كه به آنها رسانده ایم جبران كنیم.
اگرچه ما بارها این انگیزه برای رهایی را از خود نشان داده ایم و مكرراً اقدام به ترك داشته ایم و موفق نشده ایم، ولی مطمئن باشیم كه بهبودی امكان پذیر است. بهبودی مانند طی كردن مسیری است كه وقتی در آن قرار گرفتیم، ممكن است بارها به زمین بخوریم و دوباره بلند شویم و ادامه راه را در پیش بگیریم. نباید مأیوس شویم، بلكه باید از شكست های قبلی درس بگیریم. باید جلوی گریز و لغزش و عود اعتیاد را بگیریم. اگر افسردگی و اضطراب و مشكلات فردی و خانوادگی، باقی مانده و ما را به مصرف مجدد مواد می كشاند، این معضلات را به كمك مشاور و متخصص برطرف كنیم. اگر در دفعات قبل، پس از ترك مواد، همنشینی با افراد مصرف كننده ما را به مصرف مجدد مواد كشانده، ارتباط با مصرف كننده ها را قطع كنیم. آنان ممكن است هنگامی كه می بینند كسی موفق شده و آنها نشده اند دچار احساس تهدید شوند و درصدد برمی آیند تا او را به هر طریقی شده آلوده كنند تا خود را به زیر سؤال نبرند كه چرا او توانست و من نتوانستم؟
پاك شدن و پاك ماندن امكان پذیر است؛ همان طور كه هزاران نفر توانستند و سالهاست كه هیچ ماده ای مصرف نمی كنند. پس ما هم می توانیم مثل آنها زندگی بدون مواد را تجربه كنیم، اما برخلاف آنچه كه گفته می شود، این امر نیاز به «یك جو اراده» ندارد! مشكل ما اراده نیست. ما بارها نشان داده ایم كه وقتی موادمان را نداشته ایم برای به دست آوردن آن تلاش هایی می توانیم بكنیم كه افراد غیر معتاد هیچ گاه فكر آن را هم نمی توانند بكنند. پس ما سوای اراده، اول نیاز به انگیزه ای قوی داریم و دوم نیاز به نگه داشتن این انگیزه. اگر فقط برای دل دیگران بخواهیم به دنبال بهبودی برویم، شكست خواهیم خورد! بلكه در درجه اول هدف بهبودی باید خودمان باشیم و پس از آن برای اطرافیان، چرا كه در مسیر بهبودی اگر از فردی كه به خاطر او ترك كرده ایم دلخور شویم، چه بسا كه با مصرف مواد دلخوری خود را برطرف كنیم؛ پس اول باید خودمان را دوست بداریم و بعد دیگران را.
برای حفظ انگیزه بهبودی یكی از بهترین كارها، شركت مرتب در جلساتی است كه برای ما برگزار می شود و اگر بخواهیم در آنها حضور یابیم، به وفور در همه جا یافت می شود.پس تا دیر نشده بیاییم و با خود حساب و كتاب كنیم كه با قطع مصرف مواد، چه چیزی را به دست می آوریم و چه چیزی را از دست می دهیم. برای سم زدایی، روش های مختلفی وجود دارد. نیازی به خرج كردن زیاد نیست. این یك اصل كلی است كه «هیچ كس از ترك مواد مخدر نخواهد مرد» و فقط كسانی كه از قبل بیماریهای قلبی و مشكلات عمده پزشكی داشته اند ممكن است با مشكل روبه رو شوند. اما بدون قرص و دارو هم می توان چند روز درد و ناراحتی را تحمل كرد و از شر مواد خلاص شد. هر چند كه به این سادگی از شر وسواس خناس آن نمی توان رها شد و احتیاج به صبر و پشتكار دارد.
نوع ترك كردن مهم نیست ، بلكه در ترك ماندن مهم است. لذا اگر ما می خواهیم خود را گول بزنیم و انگیزه قاطعی نداریم و می گوییم «بگذار سم زدایی بكنم تا ببینم بعد چه می شود»، نداشتن برنامه برای بهبودی به معنی برنامه ریزی برای شكست است و بهتر است خود را فریب ندهیم و تا وقتی كه زمان آن فرانرسیده، به مصرف خود ادامه دهیم! چرا كه اگر موفق نشدیم باز خود را فریب می دهیم كه بنابراین بهبودی امكان پذیر نیست و مجبوریم به مصرف ادامه بدهیم، چون هر بار شكست خوردیم. بهبودی یك فرآیند درازمدت است و ماهها و سال ها و بلكه تا آخر عمر ادامه می یابد و متوقف نمی شود. به امید آنكه این مسیر را تا آخر آن ادامه دهیم.
حسین اسد بیگی

منبع : روزنامه همشهری