حکمت تقارن

شاید باور نکنید ولی همین بحث تقارن مدت زمان بسیار زیادیه که ذهن منو به خودش مشِغول کرده و هرازگاهی بهش فکر می کنم. الانم دیگه شبیه یک سرگزمی شده و هر دفعه که بهش فکر می کنم متوجه نکات تازه ای می شم. به نظر من حکمت تقارن در حفظ تعادله٬ واضحتر بگم اگه ما چپ و راستمون شبیه هم نبود خیلی سخت بود که تعادل خودمونو حفظ کنیم.
یا مثلا پرنده ها چطور می توانستند توی هوا پرواز کنند اگه شکل و اندازه بالهاشون با هم تفاوت داشت. حتی در مورد چشم و گوش هم اگه غیر متقارن بودند تصاویر و اصوات حاصل از دو گوش و یا دو چشم نمی توانستند روی هم منطبق بشوند و موجودات دچار سرگیجه می شدند. اصولا حتی غیر از تعادل حرکتی وجود تقارن می تواند جنبه عملکردی هم داشته باشد. مثلا وقتی یک عضوی از بدن هورمونی ترشح می کند٬ در جای دیگری از بدن عضو دیگری مانع از این می شود که آن هورمون زیاده از حد ترشح شده و تعادل و حیات به خطر بیافتد.
جالبه که حتی در جامعه نیز این تقارن را میشه دید. مثلا در نظامهای کارآمد علیرغم تنوع بسیار زیاد٬ مجموعه احزاب و یا سازمانها در مقابل هم آرایش گرفته و در نهایت در حول دو گرایش عمده هم وزن سازمان می یابند که بصورت دوره ای عهده دار امور شده و نمی گذارند جامعه از هم بپاشد و یا تعادلش به هم بخورد. حالا ما یه بار خواستیم حرف از جامعه و این جور چیزها نزنیم٬ مگه میشه
http://payamattari.blogfa.com/cat-۲.aspx

منبع : مطالب ارسال شده