احترام، مشکل اصلی خوزه

بدون شک در لغت نامه خوزه مورینیو کلمه «احترام» وجود ندارد یا اگر هم باشد با جوهر خیلی کم رنگی نوشته شده است.
مربی سرشناس پرتغالی با وجود داشتن بسیاری از افتخارات و عناوین تحسین برانگیز در کارنامه مربیگری اش در اذهان همه بیشتر به خاطر «بی احترامی» هایش شناخته شده است! هیچ کس منکر این حقیقت که «آقای خاص» یک مربی با کلاس جهانی به شمار می رود، نیست.
در حالی که تنها ۴۵ سال سن دارد، تا کنون به ۱۲ جام رسیده است که ۴ تای آنها عناوین لیگ داخلی فوتبال انگلستان و پرتغال است، یک لیگ قهرمانان و یک جام یوفا. مطمئناً روزی که ۶۰ ساله شود می توان پیش بینی کرد، او یکی از پر افتخارترین مربیان تاریخ فوتبال نام بگیرد. فوتبال این دوره و زمانه واقعاً برای اشخاصی مثل مورینیو ساخته شده است.
این روزها، فوتبال با بازیکنانی شبه روبات و زیرساخت های مالی که شاهرگ حیاتی این رقابت ها محسوب می شود. مردم برای شخصیت های متفاوتی چون مورینیو فریاد شادی می کشند. بی شک آقای خاص برای همین دوره ساخته شده است.
برای روزنامه نگاران هیچ چیز مفرح تر و جالب تر از کنفرانس های مطبوعاتی مورینیو نیست او خوراک داغ حاشیه های فوتبالی صفحات مجلات زرد است اما نه بخاطر آنچه می پوشد یا جاهایی که می رود و این زبان سرخ اوست که با اظهار نظرات هر از گاهی بی ادبانه در مورد همتایان و رقبایش سر همه را گرم می کند. پیش می آید که در جریان سؤال و جواب ها و تحسین و تمجیدها، ناگهان اعتماد به نفس خدشه ناپذیرش به غرور تبدیل می شود که در نهایت غرور، او را به سوی بی احترامی صرف سوق می دهد. آخرین حمله مرد پرتغالی به مربی یوونتوس، کلود رانیه ری بوده است.
مربی باشگاه واقع در تورین در مصاحبه ای اوایل هفته گفته بود: «برخلاف مورینیو، من برای اطمینان از کار خود احتیاجی به پیروزی در همه مسابقات ندارم.» تنها چند روز از این اظهار رانیه ری گذشته بود که مورینیو جوابیه خود را اعلام کرد: حق با رانیه ری است، من برای اطمینان از آنچه که انجام می دهم احتیاج به پیروزی در هر مسابقه ای دارم.
به همین دلیل هم هست که من این همه عناوین و جام های قهرمانی در کارنامه خود دارم در عوض او با ۷۰ سال سن تنها یک سوپر جام و چند تایی عنوان در رقابت های کوچک را در کارنامه اش دارد و دیگر خیلی پیر است که بتواند طرز تفکرش را عوض کند و باید هم چنین اظهارنظری بکند! از دیدگاه تکنیکی می توان گفت مورینیو حرف درستی زده است. در ۲۱ سال دوران مربیگری رانیه ری که در باشگاه های صاحبنامی چون فیورنتینا، والنسیا (۲ بار)، آتلتیکومادرید، چلسی و اکنون یوونتوس هیچ یک از جام های بزرگ را تصاحب نکرده است البته نباید جام های داخلی را که او در ایتالیا و اسپانیا به دست آورد و البته سوپر جامش را فراموش کنیم اما به زبان ساده، رانیه ری در ۵۷ سالگی (و نه ۷۰ سالگی) در چشم مورینیو که خود را یک «برنده» می داند یک «بازنده» است! مطمئناً پاسخ آقای خاص بسیار بی ادبانه و از روی غرض بود اما رانیه ری پاسخ کلاسیکی به جانب مرد پرتغالی پرتاپ کرد که هم پایان حرف و حدیث ها باشد و هم بار دیگر به مورینیو و دیگران یادآوری کند که مربی کنونی اینتر تا چه حد مغرور و خودخواه است. او تنها گفت: مورینیو به همه نشان داده است که چقدر خواهان بروز دادن شخصیت واقعی اش به اجتماع و طرز تفکرش نسبت به همکارانش در باشگاه های دیگر است.
به هر حال حق با مربی یوونتوس است. رفتار مربی جدید آبی و مشکی پوشان در ایتالیا دقیقاً همانطوری است که ۴ سال پیش با حضور در انگلستان از خود نشان داد. درست با همان نگرش جالب که به همه می گفت: «من بهترینم و بقیه شما بی ارزشید!» چنین مربی نه تنها اینتر را از اینها که هست نامحبوب تر و البته منفورتر می کند بلکه پس از مدتی خود را نیز از چشم هواداران می اندازد. مورینیو تنها برای رسیدن به افتخار شخصی در یک باشگاه فعالیت می کند.
پس بعید نیست وی در ایتالیا نیز افتخارات انگلستان را تکرار کند، به تیمی در اسپانیا خواهد رفت و احتمالاً با دستیابی به یک جام در پهنه ملی به دوران حرفه ای خود پایان خواهد بخشید که ممکن است تیم ملی کشور خودش، پرتغال باشد. این ایده آل ترین حالت برای آقای خاص است اما اگر به بی احترامی و خودخواهی ادامه دهد احتمالاً از حالت خاص بودن در می آید به «آقای مغرور» تبدیل خواهد شد. اگر مرد پرتغالی واقعاً خواهان افتخارات و تحسین ها است باید ارزش بیشتری برای همکارانش قائل باشد و یاد بگیرد در مواقع شکست با تیمش نرم تر برخورد کند و همیشه به یاد داشته باشد که او تنها مربی سطح بالا و فوق العاده دنیای فوتبال نیست. اوایل این هفته بود که والتر زنگا دروازه بان سابق اینتر و تیم ملی ایتالیا از رفتار مورینیو انتقاد کرد اما این تازه شروع کار است.
طولی نخواهد کشید که کل کالچو مقابل وی شمشیر را از رو می بندند. شاید اخلاق ایتالیایی ها به خودخواهی او بچربد و در پایان فصل، شاهد مورینیوی جدیدی باشیم، یعنی ممکن است؟ بعید نیست! هر چند هم بیشتر بعید به نظر می رسد.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی