چپ‌روها و لیبرال‌ها: شباهت‌ها و تفاوت‌ها

پس از یک فروکش نسبی و مقطعی در تبلیغات جنجالی لیبرال ها و چپ روها پیرامون گسترش روابط دیپلوماتیک و همکاری های اقتصادی ایران با شماری از کشورهای جهان، شاهد انتشار مطلب «تازه ای» تحت عنوان «دولت احمدی‌نژاد و دولت‌های چپ‌گرای آمریکای لاتین: شباهت ها و تفاوت ها» به قلم آقای احمد سپیداری در سایت «فرهنگ توسعه» هستیم، که نویسنده محترم آن مطلب در عمل و به وضوح، شباهت ها و تفاوت های برخورد چپ روها و لیبرال ها به موضوع مهم سیاست خارجی کشور را به نمایش گذاشته است.
▪ بر خلاف لیبرال ها که از رهبرانی مانند چاوز، کاسترو، ارتگا، مورالس و غیره و برنامه های اقتصادی- اجتماعی- سیاسی آنها در عرصه داخلی، و از سیاست خارجی مستقل آنها در چارچوب اصول جنبش عدم تعهد و گسترش روابط بین ملت ها و ارتقاء چند جانبه گرایی در راستای دموکراتیزه کردن روابط بین المللی نفرت طبقاتی دارند، چپ روها اغلب به آن رهبران احترام می گذارند و در ذهن خود در آرزوی روزی هستند که رهبرانی مانند آنها در جامعه ما ظهور کنند، سکان امور را در دست گرفته و آنچنان برنامه هایی را هم در کشور ما به اجرا بگذارند، و آنموقع هر هفته به آن کشورها رفت و آمد نموده و یا میزبان رهبران آن کشورها باشند!
▪ برخلاف لیبرال ها که «مجاز» اند و از «امکان انحصاری رسانه ای» برخوردارند و کار تبلیغاتی را خوب می دانند و «تاثیر جدی بر افکار عمومی مردم ما می گذارند»، چپ روها غیر مجاز یا نیمه مجاز اند، از حداقل امکانات رسانه ای برخوردار نیستند و بدتر از همه، قادر به استفاده بهینه از همین امکاناتی که در اختیار دارند هم نیستند. در نتیجه نه فقط تاثیری بر افکار عمومی مردم ما ندارند، بلکه اغلب در عمل همان کاری را می کنند که صدای آمریکا و لیبرال ها دوست دارند و می خواهند.
▪ مانند لیبرال ها که در تبلیغات خود موضوع مهم گسترش روابط دیپلوماتیک و اقتصادی با آن دولت ها را به سطح گرایشات آمریکا ستیزانه احمدی نژاد و اطرافیانش تنزل می دهند و این سیاست را انحراف از سیاست تعامل و تسامح با جهان و انحراف از سیاست «نه شرقی نه غربی مورد نظر امام» معرفی می کنند، چپ روها زبان به شکایت گشوده می گویند «مدتی است که جذب شخصیت های سیاسی مخالف بوش و دارو دسته نظامی گرای متحدش به سیاست ثابت از طرف رئیس جمهور احمدی نژاد تبدیل شده است».
▪ برخلاف لیبرال ها و صدای آمریکا که همیشه از خطر اتحاد عمل مسلمانان و مارکسیست‌ها گفته اند، و در تبلیغات فارسی زبان نسبت به مارکسیست شدن حزب اللهی ها هشدار داده و در تبلیغات اسپانیایی زبان خود از حزب اللهی شدن چاوز می گویند، چپ رو‌ها می گویند بتازگی و در اوضاع کنونی جهان و بعد از فروپاشی «سوسیالیسم اردوگاهی» است که دیگر دلیلی برای اتحاد عمل مسلمانان و مارکسیست ها وجود ندارد و بر چنان اتحاد عملی، حتی در امر حیاتی صلح و جنگ سودی مترتب نیست و باید جبهه ای وسیع از سکولارهای مخالف جنگ و صلح طلب تشکیل داد و نگذاشت کس دیگری وارد آن شود.
▪ مانند لیبرال ها و صدای آمریکا که می گویند نزدیکی با رهبرانی مثل چاوز، کاسترو، ارتگا و مورالس همخوان با سیاست های کلان نظام اسلامی نیست، چپ روها می گویند آن نزدیکی و رفت و آمد ها با سیاست های کنونی رژیم همخوانی و نسبتی ندارد، و اگر این‌ها راست می گویند اول در همه موارد مثل آن‌ها رفتار کنند.
▪ برخلاف لیبرال ها که به مردم می گویند رفت و آمد با مرکل، سارکوزی، بلر- بروان و حتی بوش می تواند موجب تغییر رفتار دولتمردان ما شود، چپ روها به مردم می گویند رفت و آمد با چاوز، کاسترو، ارتگا، مورالس موجب هیچ تغییری نخواهد شد، زیرا «نرود میخ آهنین- از این طرف- در سنگ» ولی «برود میخ آهنین- از آن طرف- در سنگ».
▪ بر خلاف صدای آمریکا و لیبرال ها که بدون شرمندگی سیاست خود را حتی در ارتباط با روابط دو جانبه ایران با هند و روسیه هم تبلیغ می کنند- و تا جایی می روند که در جریان سفر اخیر پوتین به ایران و موضوع خط لوله صلح رفتند، چپ روها هنوز کمی شرمگین اند و در آن موارد سکوت می کنند، چون اگر دهن باز کنند مچشان بدجوری باز خواهد شد.
▪ برخلاف صدای آمریکا و لیبرال ها که حرف دلشان را راحت می زنند و برایشان فرقی نمی کند از کدام کشور مثال بیاورند، چپ روها در بد مخمصه ای گیر افتاده اند: گاهی اوقات از ترکیه مثال می آورند و از دولت مسلمانی که گویا در دوران بعد از جهان دو قطبی با این که عضو پیمان تجاوزگر ناتو است، مبارزه ضد آمریکایی می کند، و گویا برخلاف میل آمریکا و استراتژی آن کردها را سرکوب می کند؛ گاهی اوقات از عراق مثال می آورند (و یا نمی آورند) که در آن کمونیست‌ها و کردها و مذهبیون با اشغاگران همکاری می کنند؛ اگر لازم باشد حزب کمونیست ترکیه را در رابطه با کردهای عراق کشف می کنند، و اگر لازم باشد همان حزب را در رابطه با عراق تحت اشغال و مبارزه با اشغالگران و استعمارگران در کسوف مطبوعاتی قرار می دهند!!
▪ بر خلاف لیبرال ها که می گویند رهبران آمریکای لاتین می دانند چکار دارند می کنند، چپ روها از سر خیرخواهی می گوند آن رهبران بدجوری دچار آرمانگرایی شده اند و نمی دانند چه‌کار دارند می کنند.
▪ برخلاف لیبرال ها که از ظاهر آن‌ها می شود تشخیص داد سیاست خارجی شان «سفید» و راست است، در مورد چپ روها باید هشیار بود و در زیر ظاهر سرخ تبلیغات آن‌ها، سایه روشن های واقعی سیاست خارجی مورد نظرشان را تشخیص داد!

http://www.farhangetowsee.com/۱۱۹/۱۱۹-۶.htm
http://www.donyayema.info/articles_detail.php?aid=۸۳۵
انوشه کیوان پناه

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه