فرود در منطقه جنگی

به نظر می‌رسد اگر درباره تعداد بازی‌های جنگ جهانی دوم اطلاعی نداشته باشید نمی‌توانید گزارش یک بازی در همین سبک را بخوانید.
از طرفی، سبک بازی‌های جنگ جهانی دوم ترافیک سنگینی دارد و بازی‌های زیادی در این سبک دیده می‌شود. اما اگر می‌پندارید که به خاطر تعداد زیاد بازی‌های این سبک، بازی‌های خوبی از آنها در نمی‌آید اشتباه می‌کنید چون Medal Of Honor: Airborne یکی از بازی‌های خوب این مجموعه است.
بازی خیلی آرام شروع می‌شود و در تمام مدت چتربازی، از لحظه پریدن تا فرود بر زمین، چنگی به دل نمی‌زند اما کم‌کم در ادامه بازی به قابلیت‌های Airborne پی می‌برید.
Airborne داستان پیچیده‌ای ندارد. جنگ جهانی دوم است و نازی‌ها می‌خواهند همه را بکشند و جهان باید نجات پیدا کند. شما جزو نیروی هوایی هستید، بنابراین از هواپیما بیرون می‌پرید و در جبهه متفقین به مبارزه می‌پردازید. قبل از شروع هر مرحله، خلاصه‌ای از اهداف و ماموریت‌های‌تان را مشاهده می‌کنید. به جای اینکه ناگهان وسط میدان جنگ از ناکجا سر در آورید، از هواپیما به پایین می‌پرید.
انتخاب بر عهده شماست که سمت نقاطی که با دودهای سبزرنگ متمایز شده است فرود آیید و یا محل دیگری را برای فرود انتخاب کنید.
دودهای سبز رنگ نقاط امن فرود را تشکیل می‌دهد. در ظاهر چنین می‌نماید که امکان فرود آزادی عمل زیادی به شما می‌دهد و آزادانه هرجا که بخواهید می‌توانید فرود آیید، اما دیوارهای نامریی جلوی خلاقیت شما را می‌گیرد و از هر ده مرتبه‌ای که جایی خارج از نقطه‌های امن فرود می‌آیید نه مرتبه کشته می‌شوید. نقاط فرود مخصوصی وجود دارد که موقعیت برتری در اختیار شما قرار می‌دهد و اگر آنها را پیدا کنید در موقعیت استراتژیک خوبی قرار می‌گیرید. اما اغلب این نقاط ویژه را وقتی روی زمین هستید پیدا می‌کنید و در نتیجه فایده چندانی ندارند.
Airborne شش مرحله دارد که شاید به نظر زیاد نباشد، اما هر مرحله بیش از یک ساعت طول می‌کشد تا تمام شود. بنابراین کل بازی ۹-۸ ساعت به طول می‌انجامد.
اهداف مختلف هر مرحله روی رادار علامت می‌خورد و می‌توانید چگونگی و ترتیب انجام هر ماموریت را انتخاب کنید.
شاید باز هم فکر کنید که حین انتخاب محل فرود و انتخاب ترتیب انجام مراحل دست‌تان حسابی باز است، اما واقعا این طور نیست و نمی‌توانید از هر جا که دل‌تان می‌خواهد بازی را شروع کنید، چون بدون توجه به اینکه اول کدام ماموریت خود را انجام می‌دهید باید همه آنها را یکی پس از دیگری به پایان ببرید. در بین ماموریت‌های‌تان کارهایی مثل نابود کردن سلاح‌های مخرب، پاک‌سازی ساختمان‌ها از نیروهای دشمن، انفجار تانک‌ها و کلی تخریب و انفجار دیگر به چشم می‌خورد.
به خودی خود این ماموریت‌ها چیز تازه‌ای به حساب نمی‌آیند، اما چون هر مرحله زمان زیادی طول می‌کشد احساس می‌کنید به جای چند انفجار و کشتار عادی در جنگ جهانی دوم، مثل یک سرباز قهرمان در یک جنگ پایان‌ناپذیر درگیر شده‌اید.
سه مرحله اول بازی چنگی به دل نمی‌زند، به طوری که این مراحل کاملا خطی هستند و در فضایی خسته کننده دنبال می‌شوند، اما از مرحله چهارم است که آزادی عمل بیش‌تری پیدا می‌کنید. حال بر عهده شماست که از برج‌ها بالا بروید و تک تیراندازان را نابود کنید (موقعیت تک تیراندازها با بازتاب شیشه دوربین سلاح آنها مشخص می‌شود)، میدانی را از نیروهای دشمن پاک کنید و یا اصلا سرتان در لاک خودتان باشد و ترجیح بدهید از تیررس تک تیراندازها در امان بمانید.
هوش مصنوعی Airborne ویژگی خاصی محسوب نمی‌شود و اما حداقل خشونت زیادی دارد. منظور این است که اگر مقابل دشمن قرار بگیرید، صدها گلوله به طرف‌تان شلیک می‌شود. باید تا حد ممکن به نیروهای دشمن نزدیک نشوید چون با قدرت درگیری تن به تن بالای آنها کاری از پیش نخواهید برد.
کنترل بازی، هم در PC و هم در Xbox ۳۶۰ کاملا استاندارد است. علاوه بر این با پیشرفت در هر مرحله می‌توانید به تدریج سلاح خود را ارتقا دهید و مثلا زمان بارگذاری سلاح خود را کوتاه‌تر کنید، از یک نوع شلیک ثانویه استفاده کنید و یا خشاب‌های پرظرفیت با تیرهای بیش‌تری همراه خود داشته باشید.
به طور همزمان فقط دو سلاح می‌توانید حمل کنید که یکی از آنها تپانچه‌ای است که قدرت زیادی ندارد ولی گلوله‌های آن تمام شدنی نیست.
نارنجک در این بازی خیلی کمیاب است ولی تا دلتان بخواهد گلوله و جعبه کمک‌های اولیه پیدا می‌کنید. وجود خون زیاد در جای جای بازی هم نکته مثبتی است چون به محض اینکه بازی را شروع می‌کنید با هر ضربه خون زیادی از دست می‌دهید.
اما Airborne هم مثل هر بازی خوبی مشکلات خاص خودش را دارد. بسیاری از سلاح‌های خودکار آنقدر تکان و پرش دارد که نشانه‌گیری با آنها به کار بسیار سختی تبدیل می‌شود، در حالی که دشمنان چنین مشکلی ندارند. این مشکل آسیب‌پذیری شما را به طور نابرابری افزایش می‌دهد. سربازان همراه شما کمک زیادی می‌کنند، اما گاهی اوقات آنقدر به دست و پای‌تان می‌پیچند که به جای دشمن آنها را هدف می‌گیرید.
از این گذشته اگر خارج از محدوده مشخص بازی فرود بیاید می‌میرید و دوباره باید بازی را شروع کنید. وقتی تمام این مشکلات را روی هم بگذارید بازی خسته کننده به نظر می‌رسد و احساس می‌کنید که مجبور هستید یک مرحله را بارها و بارها شروع کنید و پیوسته از یک راه مشخص و یکسان به بازی ادامه دهید.
برخلاف سایر بازی‌های مدال افتخار، Airborne حالت آنلاین قابل قبولی دارد. بیش از ۱۲ بازیکن به طور همزمان می‌توانند با نقشه‌های مختلف با هم رقابت کنند. خوشبختانه در بخش چند جانبه بازی، انتخاب محل فرودتان کاملا تعیین کننده است و با انتخاب یک نقطه مناسب می‌توانید نسبت به دشمنان خود موقعیت برتری داشته باشید. مثلا روی یک پشت بام فرود بیایید تا بتوانید یک تک تیرانداز را به درک واصل کنید.
Airborne از نظر گرافیکی بازی چندان خوش رنگ و لعابی نیست، اما آنقدر راضی کننده هست که اعتبار سری مدال افتخار را حفظ کند.
بهترین حالت گرافیکی بازی به دلیل تکسچرهای (Textures) کیفیت بالا در PC اجرا می‌شود. جدای از چند ساختمان قشنگ و دلپذیر، سایر اجزای محیط بازی نه تنها ساده و شبیه هم، بلکه شبیه سایر بازی‌های جنگ جهانی دوم هستند.
فقط چند نوع مختلف از سربازان در بازی وجود دارند که چندان هم ظریف و با جزییات مناسب طراحی نشده‌اند. البته شباهت گروه‌ها و نیروهای مختلف زمانی آزار دهنده می‌شود که نمی‌توانید دوست را از دشمن تشخیص دهید. سلاح‌ها خیلی خوب از کار درآمده‌اند اما انفجارها به طرز مضحکی مثل بازی‌های قدیمی به نظر می‌رسند. صدای سلاح‌ها هم که حرف ندارد و انگار که خود شما اسلحه در دست گرفته‌اید و تیراندازی می‌کنید. موسیقی متن بازی همان آهنگ‌های ارکستری سنتی سری مدال‌ افتخار است و در حین بازی صحبت‌های زیادی از سوی افراد عضو نیروهای متفقین و متحدین به گوش می‌رسد.
Airborne مخصوص بازیکنانی است که حوصله زیادی در بازی دارند، چون نیمه اول بازی کمی خسته کننده است و بارها و بارها از گیم پلی تکراری و یکسانی برخوردار است اما از نیمه دوم است که ظرفیت‌های Airborne رو می‌شود تا اینکه بازکن به دو مرحله آخر بازی می‌رسد.
بخش بازی چند جانبه به هیچ وجه نقطه عطف بازی محسوب نمی‌شود اما کاملا راضی کننده است و ارزش کل بازی را بالا می‌برد.
اگر از سبک بازی‌های اول شخص جنگ جهانی خسته شده‌اید، Airborne همان چیزی است که به بازی‌های این سبک روح تازه‌ای می‌دمد.
▪ نکات مثبت: هیجان و اکشن زیادی در سرتاسر بازی به چشم می‌خورد، حالت آنلاین چند جانبه قابل قبول است و مراحل بازی از حالت خطی خارج شده‌اند.
▪ نکات منفی: نیمه اول بازی چنگی به دل نمی‌زند؛ سلاح‌ها تکان زیادی دارد و نشانه‌گیری با آنها کار دشواری است؛ مشکلات کوچک و بزرگ در جای جای بازی از ارزش Airborne می‌کاهد.
▪ سازنده: Electronic Arts
▪ ناشر: Electronic Arts
▪ سبک:Historic First – Person Shooer
▪ تاریخ انتشار: ۴ سپتامبر ۲۰۰۷
▪ کنسول: PS۳، Xbox ۳۶۰، PC

منبع : روزنامه فناوران