راه دشوار لاریجانی

از همان روزی که علی لاریجانی تصمیم به حضور در انتخابات مجلس هشتم گرفت، وجودش برای اصولگرایان منشا اختلافات جدیدی شد. اختلافی که به خاطر سرلیستی اصولگرایان در تهران، آنجا که وی رقیبی چون حداد عادل داشت، نمایان شد و همین باعث انصرافش از کاندیداتوری در تهران و در نهایت، به شکل گیری دور تازه ای از رقابت ها بین طرفداران وی و حامیان حداد عادل انجامید.
مثلث لاریجانی، قالیباف و محسن رضایی اما خواستار سهم بیشتری در قدرت بودند، درحالی که طرفداران حداد عادل و گروه های دیگر اصولگرا، خود را حاضر به دادن امتیازی به هیچ یک دیگر از اضلاع این مثلث نشان نمی دادند.
و شاید از همین رو بود که لاریجانی زمین مسابقه را در تهران را ترک کرد و به زادگاه خانوادگی اش آمل رفت، سپس به دعوت جامعه مدرسین حوزه علمیه قم به قم آمد و کاندیدای این حوزه شد و بالاخره به مجلس راه یافت.
دعوت قم از لاریجانی یک پیام برای تهران داشت، اینکه قم می خواهد مثل سال های دور سرچشمه سنت گرایی اصولگرایانه باشد و در برابر تهران عرض اندام کند. لاریجانی حالا حامیان قدرتمندتری دارد که نه تنها روحانیون بسیار بانفوذی هستند بلکه هسته اصلی محافظه کاران سنتی، را به همراه جامعه روحانیت مبارز تشکیل می دهند.
لاریجانی گرچه تهران را به خاطر اختلاف در سرلیستی اصولگرایان ترک گفت، ولی بار دیگر از راهی نو به همان نقطه اول یعنی قرار گرفتن دوباره مقابل حداد عادل رسید. این طور به نظر می رسد که لاریجانی این بار مصمم است تا بر کرسی ریاست مجلس تکیه زند و برخلاف ادعای جبهه متحد اصولگرایان مدعی است حامیانش در مجلس بسیار افزونتر از گذشته اند.
لاریجانی با تکیه بر سوابق خانوادگی و اتکا به برادران قدرتمند و تئوری پردازش حمایت روحانیت را نیز با خود دارد و از طرفی سوابق سیاسی و اجرایی وی در مقایسه با رقبایش چربش دارد.وی از تصدی وزارت ارشاد تا ریاست سازمان صدا و سیما و دبیری شورای عالی امنیت ملی را در کارنامه خود دارد و چنانچه بتواند به ریاست مجلس نیز برسد، کلکسیونی از مناصب سیاسی در بالاترین رتبه ها را با خود به همراه خواهد داشت.
لاریجانی اما برای رسیدن به کرسی ریاست مجلس با رقبایی جدی مواجه است، حداد عادل که به خاطر نسبت های فامیلی اش با بعضی بزرگان نظام، حمایت بسیاری از اصولگرایان را به همراه دارد. حداد عادل این روزها با برپایی مراسم های ضیافت ناهار و شام به همراه دوستانش در هیات رئیسه مجلس هفتم مشغول یارگیری از نمایندگان تازه وارد به مجلس است تا دوباره جایگاه خود را تثبیت کند.
لاریجانی اما به همراه عده ای از دوستانش که به مجلس تازه، وارد شده اند از شرکت در این ضیافت ها امتناع می کند چون می داند معنی حضور در این جلسات، قبول تلویحی ریاست حداد عادل بر مجلس است، لذا وی هرگز به چنین جلسه ای پا نمی گذارد و به صورت دیپلماتیک برای رقیبش پیام می دهد که بازی دیرین، تازه آغازشده است و باید منتظر رسیدن تیم رقیب باشید. حداد عادل در پاسخ چنین پیام ناگفته ای سعی در سرپوش گذاشتن بر اختلافات دارد.
در حالی که لاریجانی همچنان از قبیله ای شدن اصولگرایی در مجلس هفتم و تسری آن به مجلس هشتم انتقاد می کند و حامیانش از جامعه روحانیت مبارز به انتقاد از هیات رئیسه فعلی مجلس می پردازند. رقیب دیگر لاریجانی روحانی با نفوذی به نام حجت الاسلام مرتضی آقا تهرانی است که در تمام مدت عمرش به هیچ عنوان هیچ سابقه اجرایی و سیاسی نداشته و مهمترین کارش آموزش اخلاق به اعضای کابینه احمدی نژاد بوده است و از همین رو شخص رئیس جمهور و اطرافیانش بی نهایت به وی علاقمندند و او نیز چنین احساسی نسبت به دولت و رئیس جمهور دارد و هیچ انتقادی را نسبت به دولت بر نمی تابد. از این رو حضور وی در کرسی ریاست مجلس به مثابه ایجاد یک آزاد راه در مجلس برای کلیه پیشنهادات و لوایح و کارهای قانونی و غیرقانونی دولت است.
آقاتهرانی با تکیه بر دولت به مجلس آمده و هم اکنون با چراغ خاموش حرکت می کند، هم چنان که احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری چنین کرد، و حالا او نیز به کارآیی دوباره این روش چشم امید بسته است و منتظر است تا اینکه اختلافات لاریجانی و حداد عادل چه ثمری بدهد.
لاریجانی در مجلس علاوه بر حامیان اصولگرای خود می تواند به حمایت اصلاح طلبان و میانه رو ها هم امیدوار باشد چرا که اینان وی را چهره ای دارای وجاهت عقلانی نسبت به سایرین می دانند و از تجربیات لاریجانی هم استقبال کرده و معتقدند وی می تواند در برابر تصمیمات غیرکارشناسی و خلق الساعه ایستادگی کند.
به هر جهت لاریجانی نه با برپایی ضیافت های آنچنانی بلکه با تکیه بر لابی های روحانیت و حامیان سنتی اش به اریکه ریاست مجلس می اندیشد و در این راه به روش رایزنی و مذاکره با منتخبان جدید الورود امیدوار است تا این بار برای نخستین بار در تاریخ مجلس شورای اسلامی نماینده ای از قم که سمبل سنت گرایی شیعی است بر کرسی ریاست مجلس تکیه زند. تاریخ انتخابات های گذشته هم نشان داده که در هر مرحله ای مردم به کسانی که سور و سات می دهند چندان روی خوشی نشان نمی دهند و همیشه نشان داده اند که کفه عقل بر نان سنگینی دارد.

بهمن حسنوند

منبع : روزنامه ابتکار