کوثر خانه وحی

ماه جمادی یادآور بزرگ بانوی جهان اسلام، حضرت فاطمه زهرا(س) است.
فاطمه، كوثر پیامبر و نمونه كامل زنان مسلمان است، و زهرا همانگونه كه از نامش پیداست، درخشانترین چهره و زیباترین الگو برای تمامی بانوان با فضیلت در طول تاریخ است.
از همان آغازین لحظاتی كه پا به عرصهٔ گیتی نهاد و چشمان پرجاذبه‌اش را گشود، نور وجودش جهان انسانیت را روشن ساخت و برای همیشه تاریخ سر آمد زنان عالم شد (سیده نسا العالمین).
فاطمه در خانه‌ای كه ریشه‌دارترین خاندان قریش است بدنیا آمد، پدرش، صادق امینی كه احدی از قریش به پایه شرافت و امانتش نمی‌رسد، مادرش، بانویی كه در مكه از نظر شرافت و عزت و رفعت همانندی ندارد، خانه‌ای كه عرب در اصالت و كرامت و پاكی برای آن مانندی نمی‌شناخت. فاطمه از این فضای پاك و روحانی خانه پیامبر بهره می‌جست و از چشمه زلال معارف ناب اسلامی كه سرچشمه‌اش پیامبر بود سیراب می‌شد. زهرا در بستر حوادثی كه چون نسیم تندی با مرگ مادر وزیدن گرفت بزرگ شد، به راستی كه خداوند متعال، فاطمه زهرا(س) را به بیشترین سهم از رنج و امتحان و آزمایش‌های بزرگ و تحمل بی‌نظر گرامی داشت! برای او مقدر كرده بود كه شاهد آن محنت و ابتلای عظیم از همان دوران كودكی باشد.
گر چه عمر فاطمه(س) كوتاه بود، لیكن از آموزگاری چون پیامبر و از مادری چون خدیجه و نیز فرشتگان الهی درس آموخت (كانت محدثه) و الگوی تمام عیار صالحان و پرهیزگاران روی زمین شد. او بسان رسول خدا(ص) سخن گفت و نزد آن حضرت جایگاهی والا و بس رفیع داشت.
روزی كه آیهٔ و انذر عشیرتك الاقربین ـ نازل شد و پیامبر را به دعوت خویشاوندان نزدیك فراخواند، این قلب فاطمه بود كه از ترحم و تأثر می‌تپید و با صدای آرام می‌گفت: لبیك ای بهترین پدر و گرامی‌ترین دعوت‌گر ـ و در همان روز فاطمه ضرب‌المثل پیامبر قرار گرفت كوثر خانه پیامبر اسلام روز به روز رشد و نمو یافت تا اینكه به دستور الهی با امیرالمؤمنین(ع) كه سرآمد مردان روزگار بود ازدواج كرد، فاطمه هم شأن علی(ع) بود و به فرموده امام صادق(ع) اگر خداوند علی(ع) را نمی‌آفرید، از زمان آدم تا قیامت همتایی برای زهرا یافت نمی‌شد.
زندگانی زهرا(س) توأم با رفاه و اسراف نبود بلكه به ریاضت و به رنج نزدیك‌تر بود تا رفاه و آسایش، زندگی او توأم با قناعت و تعاون، رضا به داده‌های الهی و شادمان به آن خانه پاك كه خدا نسل‌های پیراسته و ذریه مبارك و عترت گرانقدر را از آن خانه پدید آورد.
زهرا(س) از همان كودكی در متن مبارزات ایمان و كفر و حق و باطل قرار داشت، زیرا او در محیطی پرورش یافت كه آكنده از تلاش و كوشش خستگی‌ناپذیر بود، نخستین مشاركت زهرا(س) در جهاد پس از ازدواج، شركت در غزوهٔ اُحد بود و قبل از ازدواج نیز در تعدادی غزوات پیامبر(ص) شركت جست و پیامبر پاره‌ای اسرار را با او درمیان می‌گذاشت.
● اخلاق فاطمه(س):
آن حضرت دارای خلق كریم، نفس شریف، محسنات ستِرك، سرعت فهم، بینش دقیق، ذهن وقّاد، بزرگواری بی‌حد و فضایلی درخشان بود.
از خلق و خویی ملایم و مهربان با سعهٔ صدر و تحمل بسیار برخوردار بود و آن را با سكینه و وقار و مدارا و متانت و عفّت و تقوا می‌آمیخت. او در دوران حیات پدر طلایه‌دار عزّت بود، بر زبانش جز سخن حق جاری نشد و جز از سر صدق و راستی سخن نگفت. رازداری، وفای به عهد، نصیحت صادقانه و عذرپذیری و گذشت از بدی‌ها، صدق در گفتار، صدق در نیت، صدق در وفا از خصال خجسته او بود. فاطمه در بلندای قلّهٔ عفاف و تقوا و پاكی دامن و حجب و حیا و متانت و وقار قرار داشت. فاطمه(س) نمادی از حیا بود كه به او مُثل می‌زدند: حیا شاخه‌ای از ایمان است، حیا خصلت صالحان و زیور دوشیزگان پارسا و آراسته است.
هنگامی كه سخن از حیای فاطمه(س) می‌گوئیم، با حیای منحصر به فرد و بی‌نظیر مواجه می‌شویم، آن حضرت در همین روزهای ماه جمادی با اسماء بنت عمیس بود كه شروع به گریه نمود و گریه‌اش فزونی گرفت، اسماء از این گریه بهت زده شد، پرسید: فاطمه جان! علت گریه چیست؟ پاسخ فاطمه(س) به این سؤال عقل را مبهوت میكند، او در حوادث بعد از مرگ فكر می‌كرد، چیزی كه كمتر كسی به آن می‌اندیشد: گریهٔ فاطمه برای این بود كه چون مرگ فرا رسد و غسل و كفن شود و بر تخته‌ای چوب حمل گردد و پوششی بر او بگسترانند، كه بدن را نشان میدهد و این شرم‌آور است كه هنگام تشییع، حجم بدن معلوم شود، به این صحنه فكر می‌كند و از روی شرم، اشك می‌ریزد ـ این فطرت پاك و مطهر دردانه رسول خدا(ص) است. آری، فاطمه بانویی با فضیلت، دختری مهربان، مجاهدی بردبار، گوهری پاك و نایاب بود. چه می‌توان گفت دربارهٔ بانویی كه امام صادق(ع) می‌فرماید: ما تكاملت النبوه لنبی حتی اقر بفضلها و محبتها: نبوت هیچ پیامبری كامل نمی‌شود جز اینكه به فضیلت و محبت فاطمه(س) اقرار كند.
امام حسن عسكری(ع) می‌فرماید: نحن حجج الله علی خلقه، وجدتنا فاطمه(س) حجه الله علینا: ما حجتهای خدا بر خلایقیم، و جدهٔ ما فاطمه(س) حجت خدا بر ماست.
افسوس كه خزان عمر آن بانوی بی‌همتا زود فرا رسید و طوفان ستم نهالی را كه یادگار پیغمبر بود بر زمین انداخت بانویی كه امیرمؤمنان در غم فقدان او فرمود: و اما حزنی سرمد: اندوه من پایان ندارد.
برترین صلوات خدا و فرشتگان بر در نایاب آفرینش، جلیبهٔ حق، فاطمه زهرا(س) باد.

پایگاه استاد حسین انصاریان

منبع : عرفان