حکومت بر فضای مجازی

موسسات نظارتی همگی جوانب اینترنت را تعیین می كنند اما اخیراً حوزه ای از نظارت ایننرنتی بسیاری از افراد را به تشویش انداخته است. این حوزه مربوط به سازمانی است كه دامنه ها را در اختیار دیگران قرار می دهد _ همان نشانی هایی كه در هنگامی كه ما آن لاین هستیم از آنان استفاده می كنیم.مسئولیت فراگیر (كلی) در واگذاری نام های دامنه در اختیار سازمان اینترنتی نام ها و شماره های اختصاص یافته یا ICANN است. این سازمان غیرانتفاعی است و نه تنها دامنه های سطح بالایی مانندcom. ،.org را اداره می كند بلكه مراقبت از خدمات سرویس های اصلی را نیز برعهده دارد. ICANN این مسئولیت را از سوی دولت ایالات متحده برعهده گرفته ولی حتی امروزه نیز بسیاری از كشورهای كمتر توسعه یافته می گویند كه ICANN، زاده وزارت بازرگانی ایالات متحده است. اما آیا كسانی هستند و یا می توانند نام ها و نشانی هایی كه ما به صورت آن لاین استفاده می نماییم را كنترل كنند؟
پروفسور ریچارد كالینز كه آثار زیادی در مورد حاكمیت اینترنتی نوشته است می گوید كه كشورهای در حال توسعه قطعاً احساس می كنند كه از دایره تصمیمات كلیدی كنار گذاشته شده اند.یكی از چیزهایی كه هم اكنون در حال پیشرفت است مقدمات طولانی اجلاس جهانی جامعه اطلاعاتی است كه در ماه نوامبر در شهر تونس برگزار می شود. گای كوئینی كه سالیانی طولانی ناظر فناوری است اذعان دارد كه وضعیت كنونی ضدیت های زیادی را ایجاد كرده است.همانگونه كه ریچارد می گوید برای چنین گردهمایی هایی شما خود را در نقاط گران قیمت دنیا می یابید.اینجا مكانی است كه بسیاری از كشورهای فقیرتر احساس می كنند كه از حقوق خود محروم شده اند و از آنجا كه تعدادی از دیگر بازیگران كوچكتر توان حضور در پنج جلسه متوالی اجلاس را ندارند نیز چنین احساسی دارند. آنها بودجه انجام چنین كاری را ندارند ولی بازیگران بزرگ آن را در اختیار دارند. پروفسور كالینز تصدیق می نماید كه ایالات متحده احتمالاً توافقات تونس را نادیده خواهد گرفت.ایالات متحده دست بالا را دارد. این كشور فایل های اصلی ریشه، خدمات رسان ها و زیر ساختی كه حقیقتاً در هسته نشانی دهی اینترنتی قرار گرفته است را در مالكیت خود دارد.از سوی دیگر هنوز در حدود نیمی از كاربران اینترنت دنیا در ایالات متحده هستند. بیشتر باقی ماندگان نیز در اروپای غربی و ژاپن و مناطق مجاور توسعه یافته آسیایی قرار گرفته اند.برای آن مكان هایی كه بیشترین كاربران اینترنت در آنجا هستند، سیستم جاری كم و بیش خوب و كافی عمل می كند. اما گای كوئینی باور ندارد كه سیستم گسستی نداشته و بنابراین بی نیاز از هرگونه ساماندهی است.وی می افزاید: آنچه ریچارد می گوید آن است كه بخش هایی از اینترنت قطعات ضروری دستگاهی هستند كه به خوبی روغن كاری شده و به راحتی كار می كنند، اما همانگونه كه ایشان به درستی تمام اشاره كردند، هیچ موتور واحدی در آن وجود ندارد. پست الكترونیكی نابسامان است. بیان این مسئله كار ساده ای نیست.كل سیستم spyware و كنترل های آن و سیستم نظارت دولتی بر اینترنت نه تنها نابسامان بلكه پاره پاره است.
• زبان و جهان سوم
اینترنت شبكه ای از شبكه ها است و همگی این شبكه ها برای صحبت كردن با یكدیگر به سخت افزارهایی مانند فیبرنوری، روتر و دیگر تجهیزات نیاز دارند. اما چه كسی دسترسی افراد را به این سخت افزارها كنترل می كند و بنابراین اینكه چه كسی و به چه قیمتی می تواند آن لاین باشد یا از شبكه بهره ببرد.اینجا در سطح اولیه بازیگران كلیه شركت های بزرگ ارتباطات راه دور قرار گرفته اند كه برای گذاردن كابل های داده در زمین هزینه می كنند. سپس آنها می توانند از فراهم آورندگان خدمات اینترنتی - ISP- برای پهنای باندی كه استفاده می كنند هزینه مطالبه نمایند. تصمیم آنان بر انتخاب مكانی كه برای مازه (ستون فقرات) اینترنتی سرمایه گذاری می كنند تاثیری مستقیم از لحاظ سرعت ارتباط و هزینه بر ما دارد.با رقابت قابل ملاحظه ای كه در میان ISPهای ایالات متحده، اروپا و آسیا جریان دارد میلیون ها كاربر از طریق مازه اینترنتی بسیار سریع از هزینه های پایین و سرعت بالا بهره مند هستند. اما اگر در ناحیه ای خاص مانند آفریقا جمعیت قابل ملاحظه ای از كاربران وجود نداشته باشد سرمایه گذاری نیز صورت نخواهد گرفت. گای كوئینی تصدیق می كند كه در اتصال به اینترنت رفتاری غیرمنصفانه نصیب كشورهای در حال توسعه می شود كه لزوماً قصور شخص خاصی نیست.آنچه كه باید دریابید این است كه تعداد زیادی از كشورهای در حال توسعه فاقد شبكه تلفن هستند و ما اینترنت را براساس شبكه تلفنی از سیم های مسی یا فیبرنوری در زمین و ایستگاه های هدایت رادیویی مایكرویو ساخته ایم.من روستاهای زیادی را می شناسم كه ایده داشتن یك و تنها یك كامپیوتر مستلزم نصب تجهیزاتی است كه در اختیار ندارند، آنها امكان تولید الكتریسیته را ندارند.همانگونه كه پروفسور كالینز می گوید مشكل تنها نبود این امكانات نیست بلكه نبود رقابت نیز است.وی اعتقاد دارد موضوع، رقابت، آزادسازی بازار و فضاسازی برای به میان آمدن راهكارهای خلاقانه فناورانه (تكنولوژیك) است.و گای كوئینی می افزاید: موضوع دیگری كه قابل بررسی است پرداختن به زبان انگلیسی در كشور های جهان سوم است. این كشورها حس می كنند كه از حقوق خود محروم شده اند. ما طبیعتاً به زبان انگلیسی صحبت می كنیم و همگی برنامه های كنترلی در اینترنت به زبان انگلیسی نوشته شده اند.شما اگر انگلیسی روان و عالی نداشته باشید از گردونه آن خارج هستید. نمی توانید بازی كنید و مجبورید بنشینید و بگذارید دیگری آن را برای شما انجام دهد.
• جنون دات كام
شاید یكی از برجسته ترین تحولات اینترنت، چگونگی تغییر آن از ابزاری كه دانشگاهیان آن را به كار می گرفته اند به دنیایی است كه هم اكنون در سیطره كسب و كارهای بزرگ است.بدیهی است كه جنون دات كام وجود داشته و از میان رفته است اما اكنون كه انتظارات كاربران تعدیل شده و درس ها فراگرفته شده است، بار دیگر اینترنت به عنوان وسیله ای تلقی می شود كه در كنار اطلاعات، سود نیز ایجاد می كند.ما در نتیجه شاهد شكل گیری شركت های نام آشنای چند میلیارد دلاری اینترنتی مانند گوگل، یاهو و ای اوال هستیم.ما در برنامه های اخیر دیده ایم كه چگونه بازیگران اصلی صحنه وب با ارائه برنامه های كمكی رایگان سعی می كنند نظر ما را به خود جلب كرده و امیدوارند این امر وفاداری مشتری را افزایش داده و باعث تداوم بازگشت ما شود.اما شركت هایی مانند مایكروسافت كه فراهم آورنده رابط یا ویترین دنیای اینترنتی ما هستند چطور؟ مایكروسافت برای مدتی مدید نیروی حاكم در فضای مرورگرها بوده است.در حالی كه ما اخیراً بازیگران قدیمی و تازه ای را در صحنه می بینیم كه ثابت می كنند می توانند موج هایی ایجاد نمایند ولی آنجا (صحنه رقابت) اقیانوس بزرگی است. مایكروسافت با محصول اینترنت اكسپلورر، هنوز از هر ده مشتری اینترنتی ۹ نفر را در اختیار دارد كه رابط این شركت را تحت سیستم عامل آن به كار می گیرند.ممكن است افرادی بیل گیتس را متهم كنند كه می خواهد اینترنت را تصاحب كند ولی او می گوید خواهان كنترل نیست و تنها می خواهد بهترین سیستم تحویل اطلاعات را ارائه نماید.پروفسور كالینز موضوع را اینچنین نمی بیند. او اعتقاد دارد: من گمان نمی كنم كه مایكروسافت، سازمان های خبری، اوراكل، گوگل و سایرین سازمان هایی باشند كه كسی در مورد آنها نگرانی جدی داشته باشد. اما بیایید از این موضوع نهراسیم زیرا ما همچنین موارد بسیار مهمی از دخالت های نظارتی موثر را دیده ایم. اما گای كوئینی اعتقاد دارد: مشكل در این است كه افراد سعی ندارند سطح جاده را در كنترل داشته باشند بلكه موضوع وضع عوارض ترافیكی (جابه جایی اطلاعات) است كه در آن جاده جریان دارد.تا آنجایی كه به مایكروسافت، اوراكل، گوگل و سایرین مربوط می شود ترافیك بیشتر در اینترنت به معنای كسب درآمد بیشتر از آن است و بنابراین آنان تلاش خواهند كرد تا در چگونگی كاركرد این زیرساخت دخالت نكنند.آنچه را كه گوگل دریافت تقریباً هیچ كس دیگری به آن توجه نكرد. این است كه اینترنت یك سیستم تبلیغاتی كه مانند تلویزیون كار می كند نیست. در تلویزیون ما تصمیم می گیریم كه چند نفر بیننده داشته باشیم و بر روی بزرگترین بخش آنها تمركز خواهیم كرد، مثلاً این یك مسابقه كریكت است و ما تعداد زیادی بیننده از این جامعه اقتصادی و یا طبقه اجتماعی به دست آورده ایم. شما می توانید به بیننده ای بگویید نه، من می دانم امروز صبح چه می خواهی بخری زیرا من به عادات تو آشنایی دارم، من تمام پیام های پست الكترونیك تو را در اختیار دارم، من تمام پیوند های اینترنتی تو و چیزهای واقع بر روی نوار ابزار برنامه ات را در اختیار دارم و اتفاقاً می دانم كه هم اكنون به یك فنجان چای میل داری و در بالای صفحه پیوندی به این شرح قرار می دهد: یك فنجان چای؟
پروفسور كالینز موافق است كه این كار ایرادی ندارد و در ادامه می افزاید: من تصور می كنم كه شما می توانید آن را به عنوان خدمتی به مشتری در نظر بگیرید. این سیستم زندگی را آسان تر می كند.مادامی كه افراد بدانند كه این اتفاق رخ می دهد و موضوع به خوبی معرفی شده باشد و آنان در مورد آنچه در حال رخ دادن است به خوبی مطلع باشند مشكلی وجود نخواهد داشت.

منبع : اخبار فن‌آوری اطلاعات ایتنا