نهج البلاغه

نهج البلاغه ،‌ بعد ازقرآن مهمترین و ارزشمند ترین کتاب برای ما مسلمانان است چرا که شامل گزیده گفته ها و نوشته های امام علی ( ع) است .
قبل ازقرن چهارم هجری ،‌ بزرگانی مانند« زید بن وهب» ،« اسماعیل بن مهران » و .... به گردآوری نوشته ها و گفته های امام علی (ع)‌ پرداختند . در نیمه دوم قرن چهارم “سید رضی” با دنیایی اشتیاق برگزیده ی آن گفته ها و نوشته ها را درکتابی جمع آوری کرد . او نام آن کتاب را « نهج البلاغه » نهاد . نهج یعنی راه روشن و بلاغه یعنی سخن سنجیده و شیوا . سید رضی نهج البلاغه را درسه بخش گردآورد :
۱) بخش خطبه ها
۲) بخش نامه ها
۳) بخش سخنان کوتاه.
خوب است بدانید که موضوع های زیادی درنهج البلاغه مطرح شده است ،‌موضوع هایی مانند : خداشناسی ، شیوه حکومت برمردم ، ‌توصیف بهشت و جهنم ،‌ صفات پارسایان و ...
● مطهری و نهج البلاغه
در بین کتاب های استاد مطهری دو کتاب به طور مستقیم به شخصیت امام علی (ع) و کتاب بزرگ نهج البلاغه پرداخته است: کتاب «جاذبه و دافعه علی (ع)» و کتاب «سیری در نهج البلاغه.» شهید مطهری در مقدمه کتاب «سیری در نهج البلاغه» چگونگی آشنایی با دنیای نهج البلاغه را این چنین توصیف می کند: «شاید برایتان پیش آمده باشد که سالها بافردی در یک محله زندگی می کنید. لااقل روزی یک بار او را می بینید و طبق عادت، سلام و تعارفی می کنید و رد می شوید.
روزها و ماه ها و سالها به همین صورت می گذرد تا این که چند جلسه با او می نشینید و از نزدیک با اندیشه ها ،احساسات و عواطف او آشنا می شوید. با کمال تعجب ، احساس می کنید که هرگز نمی توانستید او را آن چنان که هست، حدس بزنید و پیش بینی کنید. از آن به بعد ، چهره او در نظر شما تغییر می کند. حتی قیافه اش در چشم شما طور دیگری می نماید؛ عمق و معنی و احترام دیگری در قلب شما پیدا می کند، او شخص دیگری است؛ غیر آن که سالها او را دیده اید. احساس می کنید [دنیای جدیدی ] را کشف کرده اید.
برخورد من با [نهج البلاغه] چنین برخوردی بود؛ از کودکی با نام نهج البلاغه آشنا بودم و آن را در میان کتابهای مرحوم پدرم می شناختم. پس از آن سالها بود، که تحصیل می کردم ،[مقدمات عربی] را در حوزه علمیه قم به پایان رسانده بودم، درسهایی که اصطلاحا [سطوح] نامیده می شود ، نزدیک به پایان بود.
در همه این مدت نام نهج البلاغه بعد از قرآن ، بیشتر از هر کتاب دیگری به گوشم می خورد. اما اعتراف می کنم که مانند همه طلبه ها، با [دنیای نهج البلاغه] بیگانه بودم. بیگانه وار ، با آن برخورد می کردم و بیگانه وار می گذشتم. تا این که در تابستان سال ۱۳۲۰- پس از پنج سال که در قم اقامت داشتم - برای فرار از گرمای قم به اصفهان رفتم. در آنجا با فردی که با نهج البلاغه آشنا بود، برخورد کردم.
او دست مرا گرفت و اندکی وارد دنیای نهج البلاغه کرد. او مرحوم [آقای حاج میرزا علی آقا شیرازی اصفهانی] بود. آن وقت بود که عمیقا احساس کردم این کتاب را نمی شناختم . از آن پس، چهره نهج البلاغه در نظرم تغییر کرد. مورد علاقه ام قرار گرفت و محبوبم شد. گویی کتاب دیگری است؛ غیر از آن کتابی که از دوران کودکی می شناختم و آن وقت احساس کردم که [دنیای جدیدی] را کشف کردم.

منبع : روزنامه رسالت