« ستاره سهیل » برایم تجربه ای متفاوت است

اکبر عبدی بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان است که سالهاست در این عرصه فعالیت دارد. اگر از برنامه های گروه کودک سالهای دور چیزی در ذهن شما مانده باشد، حتماً پسر نوجوان برنامه های «محله بهداشت» و «باز مدرسه ام دیر شد» را به خاطر دارید.
این برنامه ها در آن سالها مخاطبان بی شماری داشتند و آن دانش آموز تپل بامزه ای که همیشه دیر به مدرسه می رسید، کسی نبود جز «اکبر عبدی».
امروز با گذشت این همه سال او تبدیل به بازیگری صاحب نام و ماندگار شده و هرازگاهی شاهد کارهای جذاب او در سینما، تئاتر و تلویزیون هستیم. بعد از چند سال کم کاری، اکبر عبدی دوباره همان بازیگر پرکار دهه های گذشته شده است.
از ابتدای امسال تاکنون در چند فیلم از جمله اخراجی ها، تسویه حساب، کلاغ پر و قاعده بازی ایفای نقش داشته تا نشان دهد هنوز هم انتخاب اول خیلی از تهیه کننده هاست.
او در فیلم قاعده بازی هم در نقش یک جوان ۲۰ ساله با شخصیتی کمیک ظاهر شده است. اما این روزها با شروع ایام محرم شاهد نقش آفرینی این بازیگر در سریال «ستاره سهیل» خواهیم بود.
این سریال نگاهی به زندگی «اویس قرنی» دارد. به همین بهانه با او تماس می گیرم و البته قول می دهم که در حد یک گفتگوی کوتاه چند دقیقه ای باشد.
عبدی در شروع گفتگو در مورد نقش تازه اش می گوید: «هر بازیگری باید توانایی هایش را در هر نقش محک بزند. شاید مردم، من را بیشتر در آثاری دیده باشند که جنبه های طنز در آن مشهود است، اما کار در آثاری با مضامین تاریخی یکی از علاقه های من در این حرفه است و من هیچ وقت نخواسته ام از گردونه کسب تجربه تازه در بازیگری خارج باشم.
همین اندازه می گویم که این سریال تجربه متفاوتی برایم بوده و دوست دارم مردم کار را ببینند و من هم بازتاب نگاه مردم را ببینم.»
اکبر عبدی این اواخر در فیلم «قاعده بازی» در نقش یک پسر ۲۰ ساله ظاهر شده، از او در مورد این نقش می پرسم که می گوید: «جالب است بدانید شخصیت «نارگیل» در این فیلم آنقدر در من حلول پیدا کرده بود که همه فکر می کردند این فیلم مربوط به سالهای جوانی من است. در واقع من نقش نارگیل را زندگی کردم، نه بازی و مردم که در سینما این نقشها را می بینند آنها را باور می کنند، از آن جهت که از جنس خود آنهاست، چون نمونه عینی این کاراکتر را در اطراف خودشان دیده اند. درست مثل «بایرام» اخراجی ها که مورد پسند واقع شد.
«نارگیل» شخصیت جدیدی بود با ویژگیهای خاص خودش. ضمن اینکه در این فیلم بدون داشتن بدل در تمام صحنه ها بازی کردم و حتی در یک صحنه سیم بکسل متصل به من پاره شد و از ارتفاع ۸ متری پرتاب شدم پایین، ولی به لطف خدا و حضور به موقع بچه ها به زمین برخورد نکردم.»
وی در مورد «قاعده بازی» می گوید: «این فیلم تجربه خوبی در عرصه کمدی کلاسیک بود که سعی داشت با قصه های جذاب و پرکشش، تماشاگر را بخنداند، زیرا همیشه تقابل دارا و ندار، جذابیت بسیاری داشته و دارد.»
می پرسم چطور در بعضی فیلمها این همه جوان می شود که می گوید: «چهره من به طور خدادادی جوان است و به اصطلاح بیبی فیس هستم، برای همین با کمک گریم به راحتی شکل یک جوان ۲۰ ساله را پیدا می کنم.»
وقت گفتگو طبق قولی که داده بودم، به آخر رسیده. به عنوان آخرین سؤال می پرسم نظر اکبر عبدی درباره بازیگری چیست که می گوید: «من بازیگری را به ساز ویولن تشبیه می کنم؛ ویولن پرده ندارد و نواختن آن بسیار سخت است به همین دلیل کمتر کسی سراغ آن می رود.
بازیگری هم به همین صورت است و هر کسی که فکر می کند می تواند داد بزند، بخندد و راه برود، بازیگر نیست. زیرا باید استعداد و نبوغ این کار را داشته باشد و تربیت شود، در ضمن هدف مشخصی داشته باشد.
ولی متأسفانه امروز وضع بازیگری ما طور خاصی شده و جوانهایی که واقعاً استعداد دارند، دوره دیده اند و تئاتر کار کرده اند کمتر به این حرفه راه پیدا می کنند و ورود آدمها به واسطه رابطه، پول و قیافه است. در حالی که هنر بازیگری به قیافه ربطی ندارد.
آل پاچینو، مارلون براندو و آنتونی کویین بازیگرانی هستند که چهره هایی معمولی دارند، ولی به خاطر هنرشان فکر می کنیم که بهترین چهره را دارند؛ این راز ماندگاری در عرصه حرفه بازیگری است که باید آن را پیدا کنیم.»

ملیحه پژمان

منبع : روزنامه قدس