جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
مجله ویستا
چگونه میتوان امید را افزایش و نگرانی را کاهش داد
یکی از بازنشستگان نمونه سال ۸۰ در مقالهای با عنوان «امیدها و نگرانیهای بازنشستگان آموزش و پرورش در این دوره از زندگی کدامند و چگونه میتوان امیدها را تقویت کرد و نگرانی ها را کاهش داد» که در خبرنامه کانون بازنشستگان وزارت آموزش وپرورش درج شده است با ارائه تحلیلی از چگونگی گذر عمر، بازنشستگی را برای آنانی که ۳۰ سال با عشق ودلسوزی و وظیفهشناسی خدمت کردهاند. افتخار دانسته و آورده است: اما آنچه مایه دلسردی و نارضایی و تلخکامی برای کارمندان و معلمان صدیق و وظیفهشناس است، حسرت عرضه خدمت است و رسالت بزرگی که اهمیت، ارزش و قداست آن را همواره درک کردهاند و اکنون که با دو سطر حکم بازنشستگی خود را معاف از خدمات و محیط مالوف و مانوس میبینند، قلباً در رنجند.
محمدزمان فراست در ادامه این مطلب، مینویسد:من نمیخواهم حقیقت تلخ را در لفاف تعارفات رایج و پر زرق و برق بپوشانم و اندوه عمیقی را که یک فرد بازنشسته با دریافت حکم بازنشستگی سراسر وجودش را فرا میگیرد انکار کنم چرا که مستخدمی که تا دیروز صاحب میز، عنوان، مزایا، فوقالعاده شغل، حق اضافهکاری (کارانه) حق ایاب و ذهاب، حقالتدریس یا حق مدیریت و... بوده و احتراماتی به مقتضای پست و مقام در بین کارمندان یا دانشآموزان و دانشجویان داشته، امروز با دریافت این حکم همه آنها را از کف داده است و اکنون که فاقد همه این مزایا شده و باید تنها و تنها با حقوق محدود و مختصر ماهانه خود، پاسخگوی هزینههای کمرشکن زندگی (خوراک، پوشاک، اقساط وام، پرداخت آبونمان آب و برق و گاز و تلفن)، دارو، درمان باشد غم سنگینی چون کوه سراسر وجودش را میفشارد و دلش را به درد میآورد تازه این مسائل در شرایطی است که کارمند در طول مدت خدمت خود از طریق استقراض از بانک یا اشخاص صاحبآلونکی و سرپناهی بوده باشد و از پرداخت اجارهبها که مسلماً قادر به پرداخت آن نخواهد بود و دیرکرد اجارهبها و تبعات آن از جانب مالک یا موجر نگرانی نداشته باشد، در غیر این صورت باید غم بیخانمانی و خانه بدوشی را بر نگرانیها و دغدغههای توانسوز و طاقت ربای پیشین افزود و مفهوم این بیت را به هنگام فراخدستی نسبی به خاطر سپرد که:
«مبادا که در دهر دیر ایستی
مصیبت بود پیری و نیستی» (= فقر و نداری)
وی در بخش دیگری از این مطلب با تجسم بازنشستهای که فرزندانش را به ثمر رسانده و تنها به زندگی سرد و بیروح خود ادامه میدهد، مینویسد: آیا برای چنین فردی که با درد جانکاه بیماری و کهولت دست به گریبان است و حقوق ماهانه پاسخگوی هزینههای سنگین خورد و خوراک و دارو درمانش را نمیدهد، امیدی به بقاء و ادامه حیات باقی میماند؟ آیا باید چنین سالمندی را طرد کرد و او را با این همه آلام و مصائب تنها گذاشت؟ آیا دیانت وانسانیت ما اجازه چنین بیتفاوتی را نسبت به همنوع، میدهد؟ پس باید راه حلی پیدا کرد و چارهای اندیشید.
وی در ادامه مقالهاش راهحلهایی را برای کاهش مشکلات بازنشستگان پیشنهاد داده است:
▪ تعیین واحد پژوهش در سازمان بازنشستگی کشوری و دعوت از گروه کارشناسان زبده برای شناسایی بازنشستگانی که فاقد خانه و زندگی مناسب هستند.
▪ ایجاد شبکهای فراگیر به منظور خدمترسانی (سرپرستی بازنشستگان تنها و بیسرپرست) و عیادت مستمر از آنها به منظور تامین خواستها و رفع نیازهای آنان.
▪ طرح جامع به منظور خدمترسانی و درمان در سراسر کشور و تهیه داروهای کمیاب و نایاب و درمان بیماران صعبالعلاج.
▪ تشکیل شرکت تعاونی از طریق فروش سهام به بازنشستگان با کسر مبالغی اندک از حقوق ماهانه آنان به نحوی که کارمندان بازنشسته قادر به خرید کالاهایی باشند که قیمت آنها پایینتر از بازار آزاد باشد.
▪ تشکیل صندوق تعاون از طریق فروش سهام با کسر تدریجی از حقوق ماهانه بازنشسته و پرداخت وام بدون بهره یا کمبهره در مواقع ضرور و اضطراری به درخواستکنندگان وام.
▪ برقراری بیمه عمر و حوادث بدون سقف سنی ۷۰ سال.
▪ توجه بیشتر بخش رفاهی ادارات آموزش وپرورش به بازنشستگان و تخصیص بن کالاماهانه به نسبت افزایش نرخ کالاها و تورم.
▪ پیاده کردن قانون نظام هماهنگ حقوق کارمندان و یکسانسازی حقوق کارمندان شاغل و بازنشسته که دارای مدارک تحصیلی برابر، سنوات خدمت برابر و سختی کار یکسان هستند.
▪ رفع تبعیض از کارمندان در ارزشگذاری خدمات و یکسانسازی پاداش خدمت و حذف مبداء تاریخ قبل و بعد از سال ۷۹
▪ پرداخت حقوق کارمندان بویژه بازنشستگان به صورت شناور و به نسبت تورم و افزایش نرخ کالاها
▪ صدور کارت ویژه به منظور تخفیف یا معاف از پرداخت حق عضویت کتابخانهها، ورودیه موزهها، اتوبوسها و...
▪ تاسیس واحدی مسؤول برای تصدی امور سیاحتی و زیارتی برای بازنشستگان لااقل هر سال دوبار، بخصوص زیارت بیتاللهالحرام و عتبات عالیات برای بازنشستگانی که به علت تمکن مالی تاکنون سعادت زیارت این اماکن مقدسه متبرکه را نداشته و محروم ماندهاند.
▪ چاپ و نشر آثار ارزشمند پژوهشی بازنشستگان؛ تالیف، تصنیف، ترجمه، دیوان اشعار و... در زمان حیاتشان پیش از آنکه پیک اجل در رسد و آرزوها به خاک سپرده شود.
▪ ارزشگذاری و تجلیل راستین از پیشکسوتان فرهنگ به هر طریق ممکن (مادی و معنوی)محمدزمان فراست در پایان این مطلب با بیان این که دارای ۱۰ تالیف است. میگوید: تاکنون ۴ تالیف من منتشر شده ولی ۶ اثر که عمدهترین آنها «فرهنگ واژگان فارسی سره» است و حاصل ۳۰ سال کوشش و پژوهش است، به دلیل کسالت و بیماری، چاپ نشده است.
منبع : روزنامه اطلاعات
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران غزه حسن روحانی روسیه مجلس شورای اسلامی نیکا شاکرمی روز معلم معلمان رهبر انقلاب مجلس بابک زنجانی دولت
هلال احمر یسنا سیل آتش سوزی قوه قضاییه پلیس تهران بارش باران شهرداری تهران آموزش و پرورش فضای مجازی سازمان هواشناسی
بانک مرکزی دولت سیزدهم حراج سکه قیمت طلا قیمت خودرو قیمت دلار خودرو بازار خودرو دلار سایپا ایران خودرو کارگران
سریال نمایشگاه کتاب کتاب مسعود اسکویی تلویزیون عفاف و حجاب سینمای ایران سینما دفاع مقدس
اسرائیل رژیم صهیونیستی فلسطین حماس جنگ غزه اوکراین چین نوار غزه ترکیه انگلیس نتانیاهو ایالات متحده آمریکا
استقلال فوتبال علی خطیر پرسپولیس سپاهان باشگاه استقلال لیگ برتر ایران تراکتور لیگ برتر رئال مادرید لیگ قهرمانان اروپا بایرن مونیخ
هوش مصنوعی گوگل کولر اپل آیفون همراه اول تبلیغات اینستاگرام ناسا
فشار خون خواب کبد چرب بیمه کاهش وزن دیابت داروخانه