دانیل اورتگا

خوزه دانیل اورتگا ساودرا (José Daniel Ortega Saavedra) متولد سال ۱۹۴۵، رئیس جمهور فعلی و اسبق نیکاراگوا است. او در بخش اعظم دوران زندگی خود، رهبر جبهه آزادیبخش ملی ساندنیستا (Sandinista FSLN) بوده است.
در سال ۱۹۷۹، پس از شورشی عمومی که به سرنگونی و تبعید آناستازیو سوموزا منجر شد، اورتگا به عضویت حزب حاکم درامد و مدتی بعد به عنوان رئیس جمهور انتخاب شده، از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ در این سمت باقی ماند. اولین دوره ریاست جمهوری وی، با خط مشی سوسیالیستی، اختلافات داخلی، خصومت ایالات متحده و شورش مسلحانه مخالفان که توسط آمریکا حمایت میشد، بسیار نا آرام بود.
در سال ۱۹۹۰، اورتگا در انتخابات ریاست جمهوری در مقابل ویولتا باریوس دچامورا (Violeta Barrios de Chamorro) شکست خورد، اما همچنان به عنوان شخصیتی پر اهمیت در سیاست نیکاراگوا باقی ماند. وی در انتخابات ۱۹۹۶ و ۲۰۰۱ نیز کاندیدای ریاست جمهوری بود تا اینکه در سال ۲۰۰۶ مجددا به این سمت برگزیده شد.
● زندگی خصوصی
اورتگا در خانواده ای متوسط متولد شد، والدین او دانیل اورتگا و لیدیا ساودرا (Lidia Saavedra) از مخالفان رژیم سوموزا بودند و خود او هم در سن ۱۵ سالگی به دلیل فعالیتهای سیاسی دستگیر شده بود.در سال ۱۹۶۳، اورتگا وارد دانشگاه سنتروآمریکانا (Centroamericana) واقع در ماناگوا (Managua) شد و به زودی به FSLN که در آن زمان گروهی زیرزمینی بود، پیوست.
او در سال ۱۹۶۷ به اتهام مشارکت در سرقت بانک به زندان افتاد و بالاخره در سال ۱۹۷۴، در معاوضه با گروگانهای طرفدار سوموزا یا سوموزیستا (Somocista)، همراه با دیگر زندانیان ساندنیستا آزاد شد. اورتگا پس از آزادی، بلافاصله به کوبا تبعید شد و در آنجا چند ماه تحت تعلیم چریکها قرار گرفت و بعد به طور مخفیانه به نیکاراگوا بازگشت. اورتگا در سال ۲۰۰۵ با روزاریو موریلو (Rosario Murillo) ازدواج کرد.
هنگامی که سوموزا در سال ۱۹۷۹ توسط FSLN سرنگون شد، اورتگا به عضویت حزب پنج نفره احیای ملی (Junta of National Reconstruction) درامد. اعضای دیگر این حزب معزز حسن (Moisés Hassan) ساندنیست جنگ طلب، آلفونسو روبلو کالهاس (Alfonso Robelo Callejas) بازرگان و بنیانگذار جنبش دموکراتیک نیکاراگوا، سرجیو رامیرز مرکادو (Sergio Ramírez Mercado) نویسنده و ویولتا باریوس دچامورا بیوه روزنامه نگار شهید بودند.
این حزب به زودی تحت سلطه جبهه آزادیبخش ملی ساندنیستا قرار گرفت، روبلو و چامورا از عضویت آن استعفا دادند و اورتگا به حاکم غیر رسمی کشور تبدیل شد.
در سال ۱۹۸۰، رونالد ریگان، رئیس جمهور آمریکا جبهه آزادیبخش ساندنیستا را به حمایت از جنبشهای انقلابی مارکسیستی در کشورهای آمریکای لاتین، با پیوستن به کوبای تحت حمایت شوروی محکوم کرد.
قوه مجریه دولت ریگان به سازمان سیا اجازه داد که تحت عنوان ایجاد گروه چریکهای ضد ساندنیستا، به سرمایه گذاری، مسلح نمودن و تعلیم شورشیانی که اکثرا از اعضای گارد ملی سوموزا بودند، بپردازد. این عده مجموعا کنتراس (Contras جنبش ضد انقلابیان) نامیده میشدند. این عملیات به ایران گیت (Iran-Gate)، یکی از بزرگترین رسواییهای تاریخ آمریکا نیز منجر شد.
در نوامبر ۱۹۸۴، اورتگا برای انجام انتخابات ملی درخواست داد و با ۶۳% کل آرا برنده انتخابات شد و در ۱۰ ژانویه ۱۹۸۵ در منصب خود به کار مشغول شد. بنابر ادعای عده بسیاری از ناظران مستقل، انتخابات ۱۹۸۴، آزادترین و منصفانه ترین انتخابات در تاریخ نیکاراگوا بوده است.
سی و سه درصد رای دهندگان نیکاراگوا، به یکی از شش گروه رقیب- سه گروه در راست و سه گروه در چپ ساندنیستا- که به کمک وجوه دولتی و زمان رایگان تلویزیون و رادیو به تبلیغ پراخته بودند، رای دادند.
اورتگا در انتخابات سال ۱۹۹۰، در مقابل ویولتا باریوس دچامورا، همکار سابقش در حزب، شکست خورد. چامورا توسط سازمان ضد ساندنیستا به نام اتحادیه مقابله ملی (National Opposition Union) حمایت میشد. بر خلاف آنچه انتظار میرفت، چامورا در میان بهت اورتگا برنده انتخابات شد. اورتگا در سخنرانی اعطای مقام خود در روز پس از اعلام نتایج، در اشاره به قدرتی که در تعدادی از بخشها همچنان از آن جبهه آزادیبخش ساندنیستا بود، متعهد شد که همچنان "از پایین به حکمرانی بپردازد".
اورتگا در سالهای ۱۹۹۶ و ۲۰۰۱ باز هم در انتخابات شرکت کرد، اما در هر دو مورد از آرنولدو آلمن (Arnoldo Aleman) و انریکه بولانوس (Enrique Bolaños) شکست خورد. در این دو انتخابات، مشکل اصلی رشوه خواری و فساد بود. در آخرین روزهای ریاست جمهوری اورتگا، از طریق یک سری اعمال قانونی به نام "پیناتا" (Piñata)، املاکی که توسط دولت ساندنیستا تسخیر شده بود(و بعضی از آنها ارزشی چند میلیونی یا حتی میلیارد دلاری داشتند) به عنوان اموال خصوصی عده ای از سران FSLN و اورتگا ثبت شد.
سیاستهای اورتگا در طی این دوران تعدیل یافت و او به تدریج و به خاطر اهداف سیاسی خود از سخنان و ایده های مارکسیستی خود دست کشید و به سوسیالیسم دموکراتیک معتدلی گرایش یافت. گرایش او به مذهب کاتولیک نیز در سالهای اخیر شدیدتر شد و اورتگا را به سوی تعدادی سیاستهای محافظه کارانه اجتماعی سوق داد. برای مثال در سال ۲۰۰۶، جبهه آزادیبخش ساندنیستا قانونی بر علیه سقط جنین در نیکاراگوا به تصویب رساند.
● انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۶
تازه ترین انتخابات ریاست جمهوری نیکاراگوا ، در ۵ نوامبر ۲۰۰۶ انجام شد. دانیل اورتگا، کاندیدای جنبش آزادیبخش ساندنیستا با کسب ۳۷.۹۹% آرا برنده این انتخابات بود. اتحادیه آزادیخواه نیکاراگوا ALN ۲۸.۳۰%، حزب آزادیخواه طرفدار قانون اساسی PLC ۲۷.۱۱ %، جنبش احیای ساندنیستا MRS ۶.۲۹% و حزب Alternative for Change ۰.۲۹% آرا را به خود اختصاص دادند.

منبع : سایر منابع