چه کسی بود صدا زد سهراب

اگر پنجه‌های مرگبار سرطان گذاشته بود امروز سهراب سپهری هشتادمین سالگرد تولد خود را جشن می‌گرفت، هرچند او در واژه واژه شعرهایش و نقش‌های نقاشی‌اش نفس می‌کشد؛ زنده‌تر از هر زنده‌ای.
سهراب سپهری در پانزدهم مهر ۱۳۰۷ در کاشان متولد شد، پس از تحصیل در دانشکده هنرهای زیبا با رتبه ممتاز فعالیت خود را به صورت حرفه‌ای در دو رشته شعر و نقاشی آغاز کرد. نخستین مجموعه شعر او مرگ رنگ در سال ۱۳۳۰ منتشر شد و او از همان ابتدا شیوه پیروان نیما به عنوان پدر شعر نو را برگزید.
شعر سپهری به رغم استقبال کاذبی که از آن در دهه ۶۰ شد، به جای اتکا بر احساسات بر تفکری شرقی و عارفانه استوار است؛ عرفانی که حاصل دریافت‌ها و جستجوهای طولانی او در آفاق و انفس بود.
او که سال‌ها در ژاپن، هند ، پاکستان ، افغانستان ، آلمان ، آمریکا ، اسپانیا ، هلند ، ایتالیا، اتریش ، یونان و مصر و... اقامت داشت فرهنگ و معارف این سرزمین‌ها را درونی خود کرد و در آثار هنری‌اش بازتاب داد.
زبانی که او در شعرهایش به کار گرفت زبانی ساده و به دور از پیچیدگی‌های مرسوم شعر بسیاری از معاصرانش بود و به همین سبب بود که در دوره‌هایی استقبال مخاطبان از سروده‌های وی از حلقه مخاطبان جدی ادبیات فراتر رفت و چنان همه‌گیر شد که برخی سطرهای شعر او به صورت ضرب‌المثل بر زبان و دل مردم کوچه و بازار جاری شد.
امروز هشتادمین سالگرد تولد مردی است که عمری را به تکاپو و جستجو گذراند. بدون تقلید و دنباله‌روی اندیشه‌هایش را در قالب واژگان و نقش‌هایش ریخت. امروز «هشت کتاب» را با طعم تازه‌ای می‌خوانیم.
آرش شفاعی

منبع : روزنامه جام‌جم