رنده

واژه رَنده در فارسی در دو معنی بکار می‌رود. یکی برای نامیدن یکی از ابزارهای درودگری و دیگری برای نامیدن یکی از وسایل آشپزی.
رنده گونه نخست بیشتر رنده دستی نامیده می‌شود و تیغه‌ای در زیر دارد که با کشیدن آن بر روی چوب عمل رندیدن چوب انجام می‌شود. به این کار اصطلاحآ رنده‌کاری می‌گویند. رنده در درودگری می‌تواند همچنین ابزار پیرامونی دیگری داشته باشد مانند رنده‌بند و رنده‌گیر که برای ثابت نگه‌داشتن رنده بر روی سطوح کاربرد دارند.
در معنی دوم رنده یکی از وسایل آشپزی است که برای رنده کردن مواد غذایی بکار می‌رود. مورد کاربرد آن بیشتر در رنده كردن پیاز، سیر و پنیر است. هدف از رنده کردن خوردنی‌ها، پخش یکسان آنها در بقیه غذاست.

منبع : ویکی پدیا