وقتی جلوی پایتان را نمی‌بینید

حدود یك چهارم از مردم دنیا به دوربینی مبتلا هستند اما هم‌اكنون خوشبختانه نسبت به قبل راه‌های بسیار بیشتری برای تصحیح این اختلال بینایی وجود دارد. در این بیماری فرد بیمار در تمركز بر روی اشیای نزدیك مشكل دارد و به طور مثال در خواندن كتاب دچار اختلال دیده می‌شود. البته در موارد شدید دوربینی، فرد در مشاهده اشیای دور (مثل تابلوها و علائم راهنمایی كه در بزرگراه‌ها نصب می‌شوند) هم شكل دارد. شیوع این بیماری با افزایش سن بیشتر می‌شود و تقریبا نیمی از افراد بالای ۶۵ سال درجاتی از دوربینی را دارند.
● چرا؟
دوربینی یك اختلال انكساری است و بنابراین از این نظر شبیه نزدیك‌بینی و آستیگماتیسم است. داشتن یك اختلال انكساری به آن معناست كه اشعه‌های نوری هنگام عبور از لایه‌های چشم (مثل قرنیه، زلالیه، زجاجیه و عدسی) تا رسیدن به مغز، به طور نادرست شكسته می‌شوند. در اصل دوربینی وقتی ایجاد می‌شود كه اشعه‌های وارد شده به چشم در پشت شبكیه تقاطع كنند (در حالی كه در حالت عادی دقیقا روی شبكیه تقاطع می‌یابند.) این اختلال در نحوه شكسته شدن اشعه‌ها از یك قرنیه غیرعادی صاف شده یا یك چشم كوتاه در قطر طولی ناشی می‌شود.
برای ابتلا به این بیماری هم یك تمایل خانوادگی وجود دارد. یعنی یك حالت ارثی در ایجاد آن دخیل است. خیلی از موارد كودك در هنگام تولد، علائم بیماری را دارد اما در موارد بسیاری هم بیماری پس از دوران كودكی خود را آشكار می‌سازد.
● از كجا متوجه شویم كه به دوربینی مبتلا هستیم و علائم این حالت چیست؟
▪ علائم این بیماری متفاوتند اما به طور كلی نشانه‌های ابتلا به دوربینی عبارتند از:
۱) سردرد
۲) احساس فشار و كشش در چشم
۳) اشكال و اختلال در تمركز بر روی اشیا نزدیك
۴) خستگی و سردرد پس از انجام یك كار چشمی بر روی اشیا نزدیك (مثل خواندن و مطالعه كردن)
اگر علی‌رغم استفاده از عینك یا لنز، چنین علائمی در شما وجود داشته باشد، باید به فكر مراجعه به پزشك باشید تا درمان مجدد و صحیح برای شما صورت گیرد.
● دوربینی چگونه تشخیص داده می‌شود و درمان آن چگونه است؟
دوربینی به راحتی و طی یك معاینه چشم پزشكی ساده از سوی چشم‌پزشك شما تشخیص داده می‌شود. برای اصلا‌حآن هم باید مسیر ورود اشعه‌های نوری به داخل چشم شما تصحیح شود. برای دستیابی به این هدف هم عینك، لنزهای تماسی و یا جراحی‌های ترمیم اختلالات انكساری همگی می‌توانند به شما كمك كنند.
برحسب میزان دوربینی و شدت بیماری شما ممكن است كه تمام وقت و یا تنها در برخی از مواقع از عینك یا لنز استفاده كنید (یعنی وقتی كه می‌خواهید اشیای بسیار نزدیك را مشاهده كنید یا مطالعه كنید.) وقتی كه دوربینی دارید، عینكی كه برای شما تجویز می‌شود، نمره مثبت دارد و هر چه این عدد بزرگ‌تر باشد، عینك و در اصل شیشه عینك قطورتری هم نیاز دارید.
اگر استفاده دائم از عینك یا لنز برای شما سخت است. ممكن است انجام جراحی ترمیمی نیاز شما به استفاده مداوم از عینك یا لنز تماسی را برطرف كند. شایع‌ترین روش‌‌هایی كه برای ترمیم دوربینی مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از: PRK و LASIK كه هر دو با استفاده از اشعه لیزر انجام می‌گیرند.
البته جدیدا روش جدید دیگری نیز ابداع شده است كه در آن از كارگذاری حلقه‌هایی به نام ntacs به داخل قرنیه برای ترمیم شكل غیرعادی قرنیه استفاده شده است. یكی از بزرگ‌ترین مزایای این حلقه‌ها این است كه اگر چه می‌توانند به طور دائم هم در محل خود باقی بمانند اما می‌توان آن را در صورت لزوم (مثلا در صورت بروز هر گونه مشكلی) خارج كرد و یا برحسب تغییرات میزان دوربینی فرد آن را تغییر داد و حلقه‌ای با خصوصیات مناسب‌تر جایگزین كرد. در انتها توصیه می‌كنیم در انتخاب بهترین درمان و مناسب‌‌ترین روش برای ترمیم اختلال دید خود تنها با چشم پزشك خود مشورت كنید.

دكتر علی غلامرضانژاد

منبع : روزنامه سلامت