چهره اسرائیل نژادپرست

حزب راستگرای «یسرائیل بیت نو» (اسرائیل خانه ما) در انتخابات اخیر اسرائیل نتایج خوبی به دست آورد
اینکه این نتایج حاصل شرایط نابسامان ۲ حزب اصلی اسرائیل یعنی لیکود و کادیما بوده‌است موضوعی است که جای بحث جداگانه دارد. نکته اصلی اکنون این است که آویگدور لیبرمن، رهبر تندروی افراطی حزبی که از این نابسامانی بهره اصلی را برده، اکنون وزیر خارجه اسرائیل است. شعار تبلیغاتی او و حزبش برای این انتخابات این بود: بدون وفاداری، هیچ حقوق شهروندی وجود ندارد. سخنان تند و نژادپرستانه‌ای که لیبرمن گفته‌‌است حتی برای خود اسرائیلی‌ها هم نگران‌کننده است. او چهره اسرائیل نژادپرست در دنیای امروز است.مطلبی که می‌خوانید نوشته یک خبرنگار آمریکایی در وبلاگ‌ شخصی‌اش درباره لیبرمن و اسرائیل جدید است.
هنگامی که من۲دهه پیش به‌عنوان یک خبرنگار در سرزمین‌های اشغالی مستقر شده بودم، باورکردنی نبود که یک سیاستمدار اسرائیلی که آشکارا از پاکسازی قومی فلسطینیان از مناطق تحت کنترل رژیم صهیونیستی حمایت می‌کرد و اگر عرب‌های اسرائیل سوگند وفاداری نمی‌خوردند، آنها را به اجبار دوباره در کرانه باختری مستقر می‌کرد، بتواند در کابینه این رژیم بنشیند.
انتقادات آتشین فاشیست‌های رژیم صهیونیستی مانند میر کاهان که بر خلاف قانون بود به‌شدت از سوی مقامات اسرائیل محکوم شد و تحت تعقیب قرار گرفت.حزب منفور کاچ که متعلق به کاهان بود، از سوی ایالات متحده، کانادا و اتحادیه اروپا به‌عنوان یک سازمان تروریستی لقب گرفت و به‌علت تحریک نژاد پرستی در سال ۱۹۸۸ میلادی از سوی دولت رژیم صهیونیستی، فعالیت‌های این حزب غیرقانونی اعلام شد.
اسرائیل تغییر کرد و ویروس نژادپرستی توسط حزب کاهان که تبهکارانش متهم به ارتکاب قتل‌ها و کتک‌زدن ده‌ها نفر از فلسطینیان بی‌دفاع شده بودند، پخش شد. اعضای این حزب تظاهراتی را در سرزمین‌های اشغالی برپا کردند و فریاد مرگ بر عرب‌ها(!) در قالب انتخاب آویگدور لیبرمن وزیر امور خارجه جدید رژیم صهیونیستی به اسرائیل بازگشت. لیبرمن به‌طور آشکار و صریح خواستار ایجاد اسرائیلی بدون حضور عرب‌ها شده است.
از روزهای حضور حزب کارگر سوسیالیست که رژیم صهیونیستی را در سال ۱۹۴۸ تاسیس کرد و رهبران بسیاری مانند اسحاق رابین داشت که به‌طور جدی خواستار همزیستی مسالمت آمیز با فلسطینیان بود، انحراف زیادی دیده می‌شود.پلیدی اخلاقی بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی و لیبرمن منعکس‌کننده انحطاط اسرائیل است.حزب کارگر همانند رژیم صهیونیستی پوسته‌ای از بدنه قدیمی این رژیم است.حزب «اسرائیل خانه ما» لیبرمن با ۱۵ کرسی در کنست، احتمالا هنگامی که پایه قدرتش به اندازه‌ای قوی شود که او را به سوی دفتر نخست‌وزیری سوق دهد، دولت نتانیاهو را به زیر خواهد کشید. وی نمایانگر گونه جدیدی از یهودیان است.
لیبرمن محافظ سابق باشگاه شبانه که عضوی از حزب کاچ هم به شمار می‌رفت، در سال
۲۰۰۱ میلادی به‌دلیل کتک زدن یک پسر ۱۲ ساله گناهگار شناخته و از سوی یک دادگاه اسرائیلی محکوم شد. او به خاطر اتهام کلاهبرداری چند میلیون دلاری و پولشویی تحت بازرسی قرار دارد.شایعه‌هایی هم از ارتباط نزدیک لیبرمن با مافیای روسیه وجود دارد. او بی‌اعتنا به قانون بین‌الملل در شهرک‌های یهودی نشین نوکدیم در سرزمین‌های اشغالی زندگی می‌کند.
لیبرمن هم مانند کاهان، مرشد خود خواستار ریشه‌کنی فلسطینی‌ها از سرزمین‌های اشغالی است. هنگام بمباران گسترده غزه توسط رژیم صهیونیستی در ماه‌های دسامبر و ژانویه، لیبرمن اظهار داشت: اسرائیل باید به‌گونه‌ای با حماس بجنگد که ایالات متحده در جنگ جهانی دوم با ژاپن جنگید. وی با اشاره به حمله هسته‌ای آمریکا به هیروشیما و ناکازاکی اظهار داشت که اشغال ژاپن برای رسیدن به پیروزی امری غیرضروری بود. هنگامی که لیبرمن به مقام وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی برگزیده شد، اعلام کرد که معاهده صلح آناپولیس سال ۲۰۰۷ میلادی مرده است و دیگر وجود ندارد.
وی در سال ۲۰۰۴ میلادی گفت که ۹۰ درصد شهروندان فلسطینی ساکن سرزمین‌های اشغالی هیچ جایگاهی در آنجا ندارند.آنها می‌توانند بقچه‌های خود را بردارند و گم شوند. این اظهارات لیبرمن خشم و نفرت همگان را برانگیخته است، زیرا لیبرمن برخلاف فلسطینی‌ها که شناسنامه نسل‌های گذشته اجدادشان در منطقه مشخص و معلوم است، یک تازه وارد به شمار می‌رود. وی در سال ۱۹۷۸ میلادی از مولداوی به سرزمین‌های اشغالی مهاجرت کرد و لهجه غلیظ روسی خود را حفظ کرده است.
لیبرمن ۳ سال پیش به‌طور آشکار درباره اخراج گروهی از اعضای فلسطینی کنست پارلمان رژیم صهیونیستی خیالپردازی کرده بود.
وی در ماه می سال ۲۰۰۶ میلادی در سخنرانی خود از صحن کنست گفت: ما از رژیم صهیونیستی می‌خواهیم که آشکارا تمامی عوامل تحریک‌کننده و کسانی که با تروریسم همکاری می‌کنند و در این مجلس حضور دارند را به سزای اعمالشان برساند. این محاکمه در مورد کسانی که همچنان با حماس و حزب‌الله دیدار‌های ماهانه در لبنان برگزار می‌کنند و کسانی که روز استقلال این رژیم را نکبه یعنی روز فاجعه و بدبختی می‌نامند و پرچم‌های سیاه افراشته می‌کنند، باید اجرا شود.
لیبرمن افزود: جنگ جهانی دوم با محاکمه نورمبرگ پایان یافت. اعضای حزب نازی و حتی کسانی که با آنها همکاری می‌کردند، اعدام شدند.در میان آن افرادی مانند پیر لاوال، نخست‌وزیر دولت فرانسه در طول جنگ جهانی دوم قرار داشت که سپس اعدام شد و من امیدوارم این سرنوشت شامل حال تمام کسانی که در این مجلس هستند و با تروریست‌ها همکاری می‌کنند، بشود.
وی همچنین اظهار داشت: بمباران سد اسوان مصر باعث می‌شود تا بسیاری از مصریان جان خود را از دست بدهند. هنگامی که آریل شارون وزیر راه و ترابری رژیم صهیونیستی بود، صدها نفر از زندانیان فلسطینی را سوار بر اتوبوس‌ها کرد و آنها را در دریا غرق کرد.لیبرمن اخیرا به حسنی مبارک، رئیس‌جمهوری مصر که یکی از کشورهای عربی متحد اسرائیل به شمار می‌آید گفته که به جهنم برود و همراه با نتانیاهو از حملات هوایی گسترده به نیروگاه‌های هسته‌ای ایران حمایت کرده است.
احمد طیبی یک نماینده عرب در کنست، از جامعه بین‌المللی درخواست کرده است تا رژیم صهیونیستی را تحریم کنند؛ همانگونه که در مورد اتریش و هنگامی که یورگ هایدر، رهبر حزب راست افراطی، به دولت اتریش پیوست این اتفاق صورت گرفت. وی در این باره گفت: این درخواست عادلانه و منصفانه‌ای به‌نظر می‌رسد اما من فکر می‌کنم ریاکاری و استانداردهای دوگانه‌ای که روابط ما با خاورمیانه را مشخص می‌کند، به همراه حمایت‌های چاپلوسانه از لابی اسرائیل بر اوضاع حکمفرما باشد.نژادپرستی تا زمانی که به سوی عرب‌ها نشانه رفته است، نتوانسته وجدان ما را ناراحت کند یا جلوی حمایت ما از رژیم صهیونیستی را بگیرد.
در پی ترور رابین توسط یک یهودی افراطی که با حزب کاچ در ارتباط بود، رهبران اسرائیل هرگز نتوانستند باردیگر موضوع هم نشینی با فلسطینی‌ها را دنبال کنند. نخست‌وزیران رژیم صهیونیستی که پس از رابین روی کار آمدند، با زبان صلح سخن گفتند تا جامعه بین‌الملل و واشنگتن را آرام کنند، در حالی که آبادی‌های یهودی‌نشین در سرزمین‌های فلسطینی را با جدیت و قدرت گسترش دادند و نواحی وسیعی از کرانه باختری به همراه اکثر سفره‌های آبی را به محاصره درآوردند و مجموعه حملات بی‌رحمانه‌ای را بر ۵/۱ میلیون نفر از فلسطینیان در غزه تحمیل کردند.
بر اثر حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی، قدرت فلسطینیان تحلیل رفت و ذخایر غذایی اندکی برای آنها باقی ماند، تا جایی که برای تامین مواد غذایی به سازمان ملل وابسته شدند. زندگی فلسطینیان توسط نیروهای اسرائیلی در محاصره قرار داشت و حملات رژیم صهیونیستی به کرانه باختری و غزه که به‌صورت گسترده صورت گرفت، آن منطقه را مانند زندانی متعفن برای فلسطینیان تبدیل کرد. این رژیم همچنین به سرعت تحویل کمک‌های غذایی را قطع و با استفاده از جت‌های جنگنده اف -۱۶ یا توپخانه سنگین خانه‌های سیمانی فلسطینیان را بمباران می‌کرد.
اعتقاد عمومی این مقام ارشد رژیم صهیونیستی مبنی بر کاربرد سیاست پاکسازی قومی و نژادی فلسطینیان، امری تهدید آمیز است. این نشانه‌ای از شباهت یکسان آن با رژیم آپارتاید قبلی در آفریقای جنوبی است. نژادپرستی که در محافل خصوصی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و در جمع مردم محکوم شده، از سوی بسیاری از مقامات صهیونیستی مورد پذیرش قرار گرفته است.

ترجمه امید جعفرنژاد

منبع : روزنامه همشهری