هیروشیما - عبور از آستانه اخلاق بشری

داستان جنگ جهانی دوم کهنه و قدیمی است و شاید کمتر کسی مایل باشد جزئیات آنچه در جبهه متحدین و متفقین می گذشت را مرور کند. اما آنچه باعث شد آخرین سنگر متحدین فرو بریزد و متفقین بر فراز خرابه های آن پیروزی اشان را جشن بگیرند هنوز هم ذهن بشریت را می آزارد و گذشت شصت سال از آن حادثه نتوانسته گرد فراموشی بر خاطره دردناک آن بنشاند.
خاطره ای که ساعت ۸ و ۱۵ دقیقه و ۱۷ ثانیه ششم اوت سال ۱۹۴۵ شکل گرفت و شهر هیروشیما در ژاپن را به تاریخ پیوند زد.
در چنین روزی هواپیمای B -۲۹ آمریکایی بر فراز آسمان هیروشیما نخستین بمب اتمی دنیا را بر سر ساکنان این شهر فرود آورد تا جهانیان را متوجه قدرت بی رقیب آمریکا کند. این بمب ۵۱ ثانیه پس از پرتاب در ارتفاع ۶۰۰ متری زمین منفجر شد. قدرت آن برابر با ۳۰۰۰۰ تن تی ان تی بود، دما در محل انفجار به شش هزار درجه سانتیگراد رسید و فشار توفان اتمی هشت تن در متر مربع بود. گلوله های انفجاری با شعاع ۱۵ متر و با دمای تقریبا ۳۰۰ هزار درجه سانتیگراد در زمانی معادل یک هزارم ثانیه از منطقه صفر به اطراف پراکنده شدند و حاصل آن بارش بقایای ماده اتمی به صورت باران سیاهی بر سطح شهر و مردم بی دفاع آن بود.
حرارت و نور ناشی از انفجار تلفات بسیاری را حتی تا دور دست ها بر جای نهاد، از آنها که در نزدیکی محل انفجار و در داخل شعاع یک کیلومتری آن بودند به جز خاکستر سیاهی بر جای نماند و آثار سوختگی های شدید و آسیب های وارد آمده بر بینایی بر اثر نور شدید تولید شده تا شعاع ۵/۳ کیلومتری مشاهده شد.
جراحت ها و ‌آسیب های ناشی از آلودگی به تشعشعات اتمی در روزهای نخستین پس از انفجار به صورت سوختگی، بی قراری های عمومی، فرسودگی، سردرد، از دست دادن اشتها، حالت تهوع، استفراغ، اسهال و تب، کاهش غیر معمول و ناهنجار در شماره گلبول های سفید خون، دفع خون و کم خونی بود.
ولی در دراز مدت این افراد علائم امراض خطرناکتری را بروز دادند که شامل آب مروارید، سرطان خون و دیگر سرطانها بود که هنوز هم ساکنان بر جای مانده از انفجار اتمی در هیروشیما را می آزارد.
هانری ترومن، رئیس جمهور وقت آمریکا این بمب را که ماده منفجره آن اورانیوم ۲۳۵ بود «بزرگترین رویداد» تاریخ نامید.
اما بمباران اتمی هیروشیما، آخرین رویداد بزرگ تاریخی نبود چرا که به فاصله سه روز آمریکا با بمباران اتمی ناکازاکی، دومین مورد استفاده از بمب اتمی در تاریخ را همانند مورد اول از آن خود کرد.
بمب به کار گرفته شده در هیروشیما از نوع اورانیوم بود و بمباران اتمی ناکازاکی این امکان را به آمریکا داد تا تاثیرات بمب پلوتونیم را نیز بررسی کند.
در تاریخ نهم اوت ۱۹۴۵ آمریکا دومین بمب اتمی را بر سر مردم ناکازاکی افکند، بمب در ساعت ۱۱:۱۲ دقیقه منفجر و حباب بسیار قرمزی بر فراز شهر ظاهر شد که در ارتفاع ۲۵۰۰ متری به ابر سیاهی تبدیل شد. پلوتونیم به کار گرفته شده در این بمب معادل ۲۰ کیلو تن قدرت داشت و طبق آمار تا پایان سال ۱۹۴۵ بیش از ۷۵۰۰۰ نفر از مردم را به کام مرگی دردناک کشاند.
اما آنچه رهبران آمریکا را به ایجاد دردناک ترین تراژدی آمریکایی واداشت تحت فشار قرار دادن ژاپن برای تسلیم شدن بود. چنانچه پس از این واقعه در ۱۴ اوت همان سال «هیرو هیتو» امپراطور ژاپن طی نطقی رادیویی از مردم ژاپن خواست که مقاومت را ترک گفته و تسلیم شوند.
به این ترتیب جنگ جهانی دوم پایان یافت اما این پیروزی برای آمریکا و متحدینش به بهای نابودی شمار زیادی از مردم ژاپن آنهم از طریق بمب اتم که برای اولین و آخرین بار از آن تاریخ تاکنون صورت گرفته است.
ایالات متحده، بعد از این فاجعه انسانی، اقتصادی، زیست محیطی و... در ژاپن، به توسعه این سلاحها در اشکال مدرن اهتمام ورزید و بارها انواع این تسلیحات را به معرض آزمایش گذاشت. سیاست های نظامی واشنگتن همواره مانع از آن شده است که این کشور از تعداد زرادخانه های هسته ای خود بکاهد. حال آنکه این ابر قدرت جهانی خود را در سردمدار مبارزه با اشاعه هسته ای می داند و سیاست های دو گانه خود در قبال دوستان و دشمنان را توجیهی در این راستا می داند.

زهرا رضایی

منبع : خبرگزاری آفتاب