تحلیلگر «نیویورک تایمز»: بزودی باید غذای مخصوص حیوانات در سفره مان بگذاریم!

«توماس اسپنگ»، گزارشگر روزنامه سوئیسی «سنت گالر تاگبلات» در گزارشی پیرامون بحران غذایی در جهان می نویسد، این بحران دامنگیر آمریکا نیز شده است و شهروندان این کشور اکنون باید کمربندها را سفت کرده، برای تأمین مایحتاج خود به کالاهای تخفیف یافته برخی فروشگاه ها و یا منوهای غذایی یک دلاری روی آورند.
درواقع، درحالی که بحران غذایی در برخی کشورهای فقیر به شورش های متعدد انجامیده، در کشورهای صنعتی پولدار در شیوه رفتاری مصرف کننده بارز گردیده است. و آمریکایی ها نیز باید به تنگ تر کردن کمربندهای خود خو بگیرند.
«لیندا پارکر»، شهروند آمریکایی، با نگاهی ناباورانه صورتحساب صندوق سوپر مارکت محل خود را می نگرد. نان ۳.۹۹ دلار قیمت دارد، نیم گالن (حدود ۱.۹ لیتر) شیر ۴.۲۹ دلار است و یک دوجین تخم مرغی که برای نیاز خانواده ابتیاع کرده، ۳.۴۹ دلار قیمت خورده است! حال، افزایش قیمت گوشت، سبزیجات تازه و میوه ها دیگر بماند... او در گفت وگو با گزارشگرسوئیسی لب به شکایت می گشاید که: «همه چیز بی اندازه گران شده است!» و او مجبور است ۷درصد بیشتر برای نیازهای خانه بودجه صرف کند... و این تجربه ای است که تمامی شهروندان آمریکایی که از سوپرمارکت خرید می کنند، امروز آن را پشت سر می گذارند.
طبق آخرین آمار رسمی، میزان افزایش قیمت مواد غذایی در آمریکا امروز به ۴درصد می رسد، اما این رقم ثابت نیست و کماکان سیری صعودی را می پیماید. بنابراین، مصرف کنندگان نتایجی را که باید، گرفته اند و فروشگاه هایی چون «وال مارت» که کالاهای خود را با درصدی تخفیف در اختیار مشتریان قرار می دهند، با هجوم جمعیت روبرو هستند، درحالی که فروشگاه های «آنچنانی تر» مشتریان خود را از دست می دهند تعداد روزافزونی از شهروندان آمریکایی دیگر کاری با محصولات «مارک دار» سوپر مارکت ها ندارند و یک راست به سراغ اجناس ارزان قیمت این فروشگاه های بزرگ می روند.
اما، این میان فقیران بیش از هر قشر دیگری در جامعه آمریکا آسیب دیده اند. درواقع، برای بازیافتن چنین تغییر رفتاری در مصرف کننده آمریکایی، کارشناسان باید به سال های دهه ۱۹۷۰ مراجعه کنند. «برت فلیکینگر»، تحلیلگر روزنامه «نیویورک تایمز» در این ارتباط می گوید: «البته، ما هنوز به درجه ای نرسیده ایم که مردم مجبور باشند وعده غذایی خود را با غذای مخصوص حیوانات تکمیل کنند، اما در این جهت درحال حرکت هستیم. و این میان، به ویژه آمریکایی هایی که در زیر آستانه فقر و یا نزدیک به آن زندگی می کنند، هستند که نمی توانند به خود اجازه خرید سبزیجات تازه، میوه و یا نان کامل را بدهند. و بدین ترتیب است که «منوهای غذایی یک دلاری» رستوران های زنجیره ای «مک دونالد» و پیتزاهای ارزان قیمت کنترل بازار مواد غذایی را به دست گرفته و مشتریان بی شماری را جذب خود ساخته اند. کارشناسان مواد غذایی توجه را به این مهم جلب می کنند که مواد غذایی نامناسب در جهان صنعتی شده یک پیامد بحران غذایی است.
از علایم دیگر، جیره بندی داوطلبانه محصولات بخصوص است. در سرزمین «عمو بنز» (یک مارک معروف برنج در آمریکا)، این خبر که سوپرمارکت ها فروش برنج را به چهار کیسه به ازای هر مشتری و یا هر بار دیدار از فروشگاه محدود کرده اند، تیتر بزرگ همه روزنامه ها را به خود اختصاص داده است. از دیدگاه صنایع غذایی، افزایش قیمت مواد از سود آنها می کاهد. به عنوان مثال، شرکت چندملیتی «کرافت» سال گذشته مجبور شد ۹ درصد (۱.۳ میلیارد دلار) اضافه هزینه را متحمل گردیده، بناچار از میزان برخی مواد در تهیه محصولات خود بکاهد. مثلا، این شرکت ایلینویز در مایونز «میراکل ویپ» خود درصد روغن سویا را که بسیار گران شده، کاهش داده است تا آب را جایگزین آن سازد.
رستوران ها نیز در ارائه خدمات خود به نوآوری های بسیاری دست زده اند. و این نوآوری ها نیز به اقدامی بسیار رایج تبدیل شده است: مثل، ارائه پرس های غذایی کوچکتر در بشقاب هایی بزرگتر، افزایش قیمت ها که در سنت های اضافی پنهان است و معلوم نمی شود، ارائه منوهای متحول شده با امکانات غذایی متنوع تر و...
درواقع، آنچه بحران امروز را از بحران سال های دهه ۱۹۷۰ متمایز می سازد، درصدی از بودجه است که آمریکایی ها امروز صرف غذای خود می کنند. به این ترتیب، درحالی که آن روزها از هر ۳ دلار، یک دلار به مواد غذایی اختصاص می یافت، امروز از هر ۱۰ دلار یک دلار مصروف غذا می گردد. و این درحالی است که، هزینه انرژی، بهداشت و آموزش به شکل چشمگیری افزایش یافته است. بدین سان، بسیاری از مردم هیچ راه دیگری ندارند جز این که بیاموزند چگونه کمربندهای خود را در طول بحران تنگ تر کنند.
«توماس اسپنگ» در گزارشی دیگر با اشاره به این که در آمریکا ۳۵ میلیون شهروند نگران وعده غذایی بعدی خود هستند، این وضعیت را یک رسوایی و افتضاحی مطلق توصیف می کند و می نویسد: آمریکا، ثروتمندترین کشور جهان که سالانه صدها میلیارد دلار مصروف تسلیحات و تحکیم و تقویت سلطه خود بر جهان و به زانو درآوردن دیگر کشورها از طریق جنگ با آنها می سازد، اجازه می دهد شهروندان خودش از گرسنگی رنج بکشند. سوءتغذیه و تغذیه نامناسب پیامدهای این وضعیت هستند که به ویژه کودکان و افراد سالمند جامعه را قربانی ساخته است.

منبع: آلترانفو

منبع : روزنامه کیهان