داستان اسباب بازی‌ها

حتما کارتون اسباب بازی را دیده اید. این کارتون هم مثل کارتون های دیگر والت دیسنی بسیار موردعلاقه کودکان و حتی بزرگسالان قرار گرفت. محتوای داستان آن با همه کارتون های والت دیسنی متفاوت و بسیار منحصر به فرد است چون انسان با تماشای آن یاد می گیرد که به گونه ای به اشیای نزدیک محل زندگی خود با احترام نگاه کند. موفقیت آن در حدی است که در صدر همه کارتون های تخیلی والت دیسنی قرار می گیرد.
در این کارتون شما می بینید که اسباب بازی ها بدون کمک انسان ها از جایی به جای دیگر می روند و در عالم تخیلی خودشان زندگی می کنند. کارتون اسباب بازی سعی کرده است که به اسباب بازی ها جان ببخشد و آنها را وارد زندگی حقیقی کند. هرگاه برق قطع می شود آنها جان می گیرند و مثل آدم های واقعی زندگی می کنند. اگر شک دارید یا باور نمی کنید که اسباب بازی ها هم برای خودشان زندگی می کنند پس لازم است این کارتون را ببینید.
کارتون اسباب بازی به کودکان درس های مختلفی می دهد. یکی از درس هایش این است که کودکان قدر دوستی را بدانند و با اسباب بازی های خود درست رفتار کنند، یا پس از بازی آنها را سر جای خود بگذارند و به گوشه اتاق پرت نکنند و البته همه این وقایع طوری اتفاق می افتد که حوصله کودکان هنگام دیدن آن سر نمی رود. این کارتون از صداگذاری خوبی برخوردار است و تیم الن صدای باز و تام هنکس صدای کلانتر وودی را چنان زیبا تقلید می کنند که به یکی از جذابیت های داستان به زبان اصلی تبدیل می شود. همانطور که می دانید باز و وودی دو شخصیت اصلی این کارتون هستند.
داستان از جایی شروع می شود که روز تولد ۶ سالگی اندی صاحب اسباب بازی ها، همه اسباب بازی ها جلسه ای تشکیل می دهند تا کلانتر وودی برایشان سخنرانی کند. وودی اسباب بازی محبوب و مورد علاقه اندی است. همه آنها منتظر بودند تا ببینند اندی چه اسباب بازی برای روز تولدش هدیه می گیرد و وقتی «باز» به فهرست اسباب بازی های اندی اضافه می شود، وودی از ورود او که یک اسباب بازی مدرن و امروزی است ناراحت می شود به همین خاطر برای نابودکردن «باز» نقشه های بسیاری می کشد، اما اوضاع بر وفق مراد وودی پیش نمی رود و به خاطر ماجراهای پرپیچ و خم داستان هردوی آنها وارد دنیای واقعی، بیرون از خانه اندی می روند و مجبور هستند برای حفظ جان یکدیگر به هم کمک کنند. بیشتر وقایع کارتون درحقیقت دعواهای میان باز و وودی است، چون باز فکر می کند که یک آدم فضایی است و مدام با مرکز فرماندهی خودش در تماس است. اسباب بازی های دیگر کارتون از او خوششان می آید اما وودی او را دوست ندارد چون از زمان ورود باز به جمع اسباب بازی ها اندی دیگر به او توجه نمی کند.
در این کارتون اسباب بازی ها بیش از اندازه واقعی هستند اما آدم های آن بیشتر حالت کارتونی دارند درواقع اسباب بازی ها در آن بیشتر از آدم ها فعال هستند. رنگ های استفاده شده در آن درحقیقت خاطره ای از نقاش هلندی ودمیر را زنده می کند که در قرن هفدهم زندگی می کرد. اسباب بازی ها در اتاق اندی بسیار مرتب هستند اما در خانه سید یکی از بچه های هم سن و سال اندی طوری ریخته شده اند که اتاقش شبیه کابوس قبل از شب کریسمس شده است.
گفت وگوهای داستان کارتون اسباب بازی طوری است که اسباب بازی ها را بسیار به دنیای حقیقی نزدیک می کند.به علت موفقیت کارتون اسباب بازی شماره دوم آن نیز ساخته شده است که درست مثل کارتون اول جالب و حتی بامزه تر از آن است. البته با این تفاوت که وودی و باز این بار به دوستان صمیمی یکدیگر تبدیل شده اند. این بار باز باور می کند که به جای یک قهرمان تنها یک اسباب بازی است و اندی که یک روز درحال بازی کردن با وودی است دست او را می شکند و بنابراین او را به بالای قفسه های اسباب بازی اش پرت می کند و برای همیشه او را فراموش می کند.
پس از ماجراهای پرپیچ و خم یک فروشنده اسباب بازی وودی را می دزدد و او را به یک موزه ژاپنی می فروشد و وودی هم مجبور می شود تا بقیه عمرش را در یک قفسه شیشه ای سپری کند. هم اکنون در کالیفرنیا مسوولان تلاش می کنند تا دنباله کارتون اسباب بازی یعنی شماره سوم آن را نیز بسازند.

ترجمه؛ آزاده هاشمی

منبع : روزنامه کارگزاران