زره

خودی از چرم یا فلز، که در این مورد جقه‌ای هم بر آن بود محافظ سر سر باز بود. زرهی از حلقه‌های فلزی معمولاً محافظت را تکمیل می‌کرد. بزودی انواع زره‌ها رواج یافت. بدنه (زره کوتاه) جوشن (زره دراز دامن)، چهار آئینه با قطعات فلزی محافظ بازوها و زانوها این وسایل محافظتی از صفحات آهنین کوچک، یا از شاخ یا پوست ساخته می‌شدند.
قطعات شاخ را بازه به یکدیگر می‌زدند یا اینکه داخل آنها را خالی کرده در یکدیگر فرو می‌کردند. زره‌های حلقوی دارای آستری بود که از ابریشم و بتونه پر شده بود. بر گستوانی اسب را می‌پوشانید. صفحات فلزی کوچک که به وسیله حلقه‌هایی به یکدیگر متصل شده بودند سر و گردن و سینه اسب را محافظت می‌نمود.

منبع : مطالب ارسال شده