بازتاب

زندگی همچون پرتوهای نوری است که به هر طرف می روند؛ هر کجا که بخواهند؛ اما مسیرشان همیشه مستقیم است. تنها زمانی می شکنند که پیرامونشان تغییر کند. اما این شکست بستگی به زاویه تابش دارد. باید دید که این پرتوها چگونه وارد می شوند، همان گونه نیز خارج می شوند. باید دید که چگونه می تابند، همان طور نیز بازتاب می شوند.
گاهی این پرتوها به ما نمی رسند، تعدادی می گذرند، برخی جذب می شوند، بعضی نیز بازتاب می گردند. مگر زندگی ما انسان ها چگونه است؟ اگر به مانعی برخورد کنیم شاید بتوانیم عبور کنیم. این عبور بسته به مانع و مهمتر از مانع، بستگی به خود ما دارد، شاید خوب شویم، شاید هم رنگ جماعت گردیم؛ باز هم موجود مکرر!
اما گاهی اوقات سقوط می کنیم، نه عبور می کنیم و نه جذب می شویم. سقوط می کنیم و برمی گردیم؛ چرا که نتوانسته ایم مقاومت کنیم. حال خدا می داند که کی، کجا و چگونه باز می گردیم! زندگی جاری ست، با سرعت می گذرد، مانند نور، نور نیز آن قدر تند می رود که کسی را یارای رسیدن به او نیست. کاش می توانستیم از زندگی، از سرعت زندگی جلوتر باشیم! شاید در عالم هستی امکان پذیر نباشد که به آینده برویم، اما می توانیم حداقل با زندگی جلو برویم. اگرچه جلو زدن از زندگی کار ما نیست، اما همگام بودن با آن تنها کار ما انسان هاست.
خدا کند که کسی از زندگی عقب نباشد.

نگار قناعتیان. کلاس دوم راهنمایی. مدرسه امام رضا علیه السلام . جهرم

منبع : روزنامه کیهان