رودریگو راتو رئیس صندوق بین المللی پول

رودریگو راتو متولد یك خانواده مرفه اتریشی است اما تابعیت اسپانیایی دارد. وی پیش از انتصاب به ریاست صندوق بین المللی پول در ژوئن سال ۲۰۰۴، به مدت هشت سال وزیر اقتصاد دولت اسپانیا بود. با این حال، پررنگ بودن نقش وی در سیاست، باعث شده تا بسیاری معتقد باشند او بیش از اقتصاددان بودن، سیاستمدار است. در سال ۲۰۰۴ كه وی جایگزین هورست كوهلر آلمانی شد، اغلب كشورهای بانفوذ در صندوق نیز از وی حمایت كردند. به صورت سنتی، همواره رئیس صندوق طی عمر ۶۰ساله آن از بین چهره های اروپایی انتخاب شده است. از بدو تاسیس سازمان های دوقلو یعنی بانك جهانی و صندوق بین المللی پول، ریاست سازمان اول را یك آمریكایی بر عهده داشته و سازمان دوم تحت فرمان یك اروپایی اداره شده است.
برخی از مردم اسپانیا معتقدند راتو در كشورشان نوعی معجزه اقتصادی انجام داده است. او با انجام برخی اقدامات متمایل به بازار، به كشورش كمك كرد تا وضعیت عمومی مالی خویش را تثبیت كند. یكی از رئوس دیدگاه های اقتصادی راتو كه در دوران وزارت خود در كشورش نیز در رفتار و گفتار تمایل زیادی نسبت به آن از خویش نشان می داد، به شرح زیر است: خصوصی سازی ابزاری است كه با استفاده از آن می توان با انواع كسری ها مقابله كرد.
بسیاری معتقدند راتو، همه چیز را از چشم خصوصی سازی می بیند. او حتی دو موضوع دیگر مورد علاقه خویش یعنی مقابله با تورم و اشتغال زایی را هم تنها با توسل به خصوصی سازی امكان پذیر می داند.
راتو، مهم ترین حامی اصلاحات اخیر صندوق بین المللی پول بوده است و از افزایش نقش اقتصادهای نوظهور در صندوق، مجدانه حمایت نموده است. به گفته وی، صندوق بین المللی پول، برنامه بلندپروازانه ای برای افزایش تعادل و وزن اقتصادها در این صندوق دارد و افزایش حق رأی كشورهای چین، مكزیك، كره جنوبی و تركیه در همین راستا بود. اما مخالفت ۲۳ كشور در حال توسعه با طرح اصلاح ساختار حق رأی ها موجب شد راتو اعتراف كند كه با وجود تصویب این طرح، اصلاح ساختار صندوق (كه قرار است به تدریج و تا سال ۲۰۰۸ ادامه یابد) با موانع بزرگی روبه رو است.

منبع : روزنامه همشهری