فوتبال، ورزشی با ۲۴۰ میلیون بازیگر

۲۴۰ میلیون نفر در دنیا فوتبال بازی می‌کنند. پایگاه اینترنتی دویچه‌وله (رادیو آلمان) با بیان این مطلب نوشت: اندیشمندان بارها و بارها در نوشته‌های خود از چگونگی ذوق و شوق همگان به فوتبال پرسیده‌اند.
چرا مردم بیش از اندازه به فوتبال توجه دارند و اهمیت می‌دهند؟ چه چیزی در این بازی نهفته است که مردم را به‌سوی خود می‌کشاند؟ و چرا به این رشته از رشته‌ها و مسابقه‌های دیگر بیشتر می‌پردازند و بهاء می‌دهند؟
فوتبال یکی از عوامل فراغت ببال در زندگی پردردسر و خسته‌کننده مردمی است که تمام روز با کارهای پرزحمت و جدی درگیر هستند و فوتبال نماد پیوند و همبستگی انسان‌ها است و هیچ ورزش دیگری این تعداد علاقه‌مند را دربرنمی‌گیرد که در پی هدف مشخصی تا این اندازه با یکدیگر همنوائی و همکاری کنند. انسان اجتماعی در جامعه امروزین تکرو شده و رقابت سالمی مانند فوتبال در او احساس خوشی ایجاد می‌کند و شاید بتوان فوتبال را نماد و حتی الگوی جامعه مدرن به‌شمار آورد. کار گروهی، نظم و ترتیب، تلاش خستگی‌ناپذیر و رعایت مقررات تعیین شده همیشه باید در میان باشد تا بتوان از یک تیم خوب صحبت کرد، با این حال تیم خوب لزوماً به معنای تیم برنده نیست و تصادف و شانس در فوتبال جای کمی را اشغال نکرده و شاید یکی از سویه‌های هیجان‌انگیز این بازی هم همین باشد.
دویچه‌وله افزود: شاید یکی از نکته‌هائی که محبوبیت فوتبال را توجیه می‌کند، خطای قهرمانان باشد.
تنها رستم‌ها و هرکول‌ها نیستند که همیشه در افسانه و اسطوره‌ها در عین قدرت، ضعف‌هائی هم دارند، قهرمانان و بازیکنان محبوب فوتبال نیز، گاه خطا هائی می‌کنند. ”گونتر کهبائر“ تحلیلگر ورزشی در این‌باره می‌گوید: گمان می‌کنم جنبه نمایشی ورزش و مسابقه نسبت به گذشته خیلی برجسته‌تر شده باشد. توجه کنید که ورزشکاران تنها توان و کارائیشان را نشان نمی‌دهند، بلکه هرکدام مثل قهرمان فیلم‌ها شده‌اند. مثلاً ”بکن باوئر“ را در نظر بگیرید، با آن حالت خود می‌تواند برای فروش هر کالائی خوب تبلیغ کند و یا ”میشائیل بالاک“ اینقدر قیافه دلنشینی به خود می‌گیرد که کوچک و بزرگ از او خوششان می‌آید و او با وجود خطاهائی که در بازی فوتبالش دیده می‌شود، راحت برای شکلات تبلیغ می‌کند.
وی افزود: امروزه قضیه ورزش و ورزشکاران بصری‌تر شده و همگان ورزشکاران را نه تنها هنگام بازی، بلکه در چارچوب‌ها و برنامه‌های غیرورزشی و در شخصیت‌ها، خصلت‌های مشخص و برجسته‌ای می‌بینند.
این تحلیلگر ورزشی در پاسخ به این سؤال که آیا تصویرها، ورزشکاران را می‌سازند. گفت: چنین نیست، ولی تصویری که ما و حتی گاه خود ورزشکار از خودش دارد، همانی است که دیگران از او ساخته‌اند و شاید تنها ورزشکار معروفی که زندگی واقعی‌اش را خود به‌دست گرفت و از تصویر دیگران ساخته خارج شد، ”محمدعلی کلی“ بوده باشد که با نرفتن به جنگ ویتنام، به داوری‌ها و پیشداوری‌های هواداران آمریکائی‌اش پشت کرد.
نمونه فوتبالیست‌ چنین ورزشکارانی ”مارادونا“ است. دوران بلوغ وی در میان بچه‌های کوچه و بازار گذشته و از او به نوعی یک شورشگر و هوادار آدم‌های تحقیرشده بار آورده است. او به‌گونه‌ای در بزرگسالی و دوران قهرمانی هم مانند رئیس لوطی‌ها عمل کرده و گاه به کارهای خلاف قانون دست زده است.
وی افزود: ”مارادونا در جامعه منظم شهروندی ما، گاه تصویر وارونه‌ای از یک قهرمان را نشان می‌دهد که بی‌وقفه شکار دوربین‌های خبرنگاران هستند و همیشه باید مواظب رفتارشان باشند، یعنی دست از پا خطا نکنند“. دویچه وله در ادامه نوشت: هر چند سخنان پروفسور گهبائر علت‌های اصلی محبوبیت فوتبال را روشن نمی‌کند، اما جایگاه ورزشکاران در زمان ما را مشخص می‌سازد و غیرمستقیم سمت و سوی علاقه تماشاگر را نشان می‌دهد. در پایان باید به این نکته هم اشاره کنیم که فوتبال برای بسیاری از مردم به تثبیت وجهه ملی خلق‌ها تبدیل شده و کافی است پس از پیروزی تیم فوتبال غنا بر تیم جمهوری چک، تصاویر جشن‌های سراسری این ملت را از تلویزیون دیده باشید.
گوئی جنگ غیرخونینی میان این دو کشور درگرفته و یک کشور ضعیف آفریقائی بر یک ملت اروپائی پیروز شده است.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی