ایدز طاعون خفته قرن

ایدز بیماریست نه بدنامی که مبتلایانش از ترس اتهام به بی‌ناموسی، از بیان و درمان آن ابا دارند. ایدز یکی از معضلاتی است که گریبان جامعه ایرانی را گرفته و به شدت جوانان را تهدید می‌کند. تغییر راه انتقال این بیماری از «اعتیاد تزریقی» به «تماس جنسی» در کشور مشکلی دیگری است که می‌رود تا آینده جوانان را به نیستی و تباهی بکشاند. اما نکته‌ای که بیش از پیش علاوه بر درمان مهم و ضروری به نظر می‌رسد ارتقای سطح آگاهی و فرهنگ مردم نسبت به راههای پیشگیری از این بیماریست.
کارشناسان و دست‌اندرکاران امر بالا رفتن سن ازدواج، بیکاری، گسترش بی‌بندو باری، افزایش میزان طلاق و ندادن آموزشهای لازم به جوانان را از عمده دلایل گسترش این بیماری در سطح جامعه می‌دانند. اما نکته‌ای که همواره به دست فراموشی سپرده شده شرم و حیا نسبت به این بیماری و راههای پیشگیری با توجه به تغییر راه انتقال است. به عنوان مثال مردم چقدر با این بیماری و راههای انتقال آن آشنا هستند؟ آیا رسانه‌ها به ویژه صدا و سیما توانسته‌ خیلی راحت در مورد این بیماری و تماس جنسی به عنوان یکی از تهدید کننده‌های سلامت جوانان صحبت کنند؟ دوستی می‌گفت آیا ما در بین مردم استفاده از کاندوم را به عنوان یکی از روشهای مؤثر در پیشگیری از این بیماری جا انداخته‌ایم؟ چند درصد از ماها واسه یه بار هم که شده رفتیم و آزمایش خون دادیم برای اینکه بفهمیم ایدز داریم یا نه؟ و هزاران هزاران سوال دیگه که هیچ وقت براشون پاسخی پیدا نکردیم و این دوست چه راست می‌گفت.
اما بسیار پر واضح است که مشکل ما مشکل «فرهنگه» نه چیز دیگه‌ای. ما حتی توی تیترهای خبری هم به راحتی نمی‌تونیم اسم وسایل پیشگیری از بارداری رو ببریم چه برسه به این که بخواهیم راجع به تماس‌های نامشروع جنسی و انتقال ایدز از این طریق صحبت کنیم. اما ما به خاطر مردم، به خاطر جوانان و به خاطر همه قربانیان ایدز باید صحبت کنیم بدون هیچ شرم و حیایی

نوشته شده توسط لیلا دلیخون
http://www.delikhoun.blogfa.com/۸۷۰۴.aspx

منبع : مطالب ارسال شده