برخورد با کوه یخ

پس از گذشت این همه سال سرانجام فیلم خانواده سیمپسون به پرده سینماها رسیده است و در هفته جاری میلیون‌ها تن از علاقه‌مندان این خانواده پر ماجراكه بیش از ۱۸ سال آنها را در تلویزیون همراهی كرده بودند این بار برپرده سینما ماجرایی متفاوت از آنها را دنبال می‌كنند.
شاید كمتر فیلمنامه‌ای در تاریخ سینمای جهان بوده كه ۱۸ سال در مرحله بازنویسی و تصحیح درجازده و طی این مدت از مشورت صدها تن از فیلمنامه‌نویسان و تهیه‌كنندگان استفاده كرده باشد.
اما اكنون پس از گذشت این همه سال سرانجام فیلم خانواده سیمپسون به پرده سینماها رسیده است و در هفته جاری میلیون‌ها تن از علاقه‌مندان این خانواده پر ماجرا كه بیش از ۱۸ سال آنها را در تلویزیون همراهی كرده بودند این بار در پرده سینما ماجرایی متفاوت از آنها را دنبال می‌كنند.
نویسندگان و تهیه‌كنندگان اصلی این سریال انیمیشن پربیننده در تمام این سالها - مت گرونینگ، مایك اسكالی، ال جین و جیمز ال بروكس - اكنون این سفر افسانه ای سینمایی را پشت سر گذاشته‌اند، اما این باعث نشده تا تدابیر امنیتی برای حفظ داستان این فیلم را فراموش كنند. آنها حتی از اكران آزمایشی فیلم برای منتقدان دریغ كردند و هنوز كسی از جزئیات داستان فیلم خبری ندارد.
بروكس در مورد این سفر سینمایی منحصر به فرد می‌گوید: سخت است كه باور كنیم پس از این همه سال به مقصد رسیده‌ایم .ما نمی‌خواستیم ناخدای كشتی‌ای باشیم كه به یك كوه یخ برخورد می‌كند و این شاید تاخیر چند ساله در تولید این فیلم را تا حد زیادی توجیه كند.
شایعه ساخته شدن این فیلم مدتها در محافل سینمایی شنیده می‌شد. اولین بار شایعه ساخت این فیلم در سال ۱۹۹۲ به گوش رسید؛ زمانی كه بروكس پیشنهاد داد اولین اپیزود مربوط به شخصیت «كمپ كراستی» بدل به یك فیلم سینمایی شود اما در آن زمان سریال روزهای اوج خود را می‌گذراند و طبیعی بود كه نویسندگان این سریال بیشتر نگران سوژه تازه برای برنامه هفته‌های آینده باشند.
آنها فرصتی برای بال و پر دادن به داستان یك اپیزود به منظور ساخت یك فیلم سینمایی نداشتند. البته این تنها مشكل در تولید این فیلم نبود و استودیو فاكس هر چقدر دست تهیه‌كنندگان سریال را در تولیدات تلویزیونی باز گذاشته بود، در مورد فیلم سینمایی سختگیر بود و تاكید كرده بود ما باید در جریان تمامی نسخه‌های فیلمنامه باشیم و اگر آن را نپسندیدیم پروژه ساخت فیلم به كلی منتفی است!
بروكس در این زمینه می‌گوید: آنها نمی‌توانستند این موضوع را به سادگی قبول كنند و ما هم به اطمینان خاطر احتیاج داشتیم تا بتوانیم در این كار پیش برویم. شرایط كاملا ناامیدكننده بود و ما باید قبل از هر چیز به چراغ سبز استودیو برای حركت بسوی اقدامات بعدی فكر می‌كردیم.
اما به‌جز این تهیه‌كنندگان، شخص دیگری در استودیو فاكس علاقه‌مند این سریال بود و بر صدور اجازه ساخت فیلم و تایید فیلمنامه اصرار داشت. او تام راتمن مدیر كنونی فیلم استودیو فاكس است كه بلافاصله پس از رسیدن به این پست شرایط بروكس را پذیرفت. او در مورد این اقدام می‌گوید: بدون توجه به آنچه كه روی كاغذ نوشته شده بود، اگر جیم بروكس و مت گرونینگ از فیلم رضایتی نداشتند این فیلم به نتیجه نمی‌رسید و اكران نمی‌شد و اصرار مدیران بر فیلمنامه‌ای كه مورد تایید آنها نبود راه به جایی نداشت.
ال جین ادامه می‌دهد: رسیدن به پرده بزرگ سینما برای ما مثل كوهنوردی است كه قله اورست نهایت آرزوهایش است. ما باید این كار را انجام می‌دادیم چون توانایی‌اش را داشتیم البته اكثر كسانی كه در مقر تولید این سریال بودند اعتقاد داشتند كه بهترین زمان برای ساخت این فیلم زمانی است كه پخش تلویزیونی آن به پایان رسیده باشد اما ما مطمئن بودیم كه این باور راه به جایی نمی‌برد، چون سریال همچنان با قدرت پخش می‌شد. نشانه‌ای هم از پایان آن نبود و ما به ناچار باید كار را از جایی آغاز می‌كردیم.
در سال ۲۰۰۱ تمامی صداپیشگان اصلی قراردادی برای سه فصل دیگر به امضا رساندند و در عین حال موافقتشان را برای صداپیشگی در یك فیلم اعلام كردند.
از طرفی بروكس تصمیم گرفت تا برای این فیلم از تمامی عوامل اولیه سریال استفاده كند و به همین دلیل از دیوید سیلورمن (از كارگردانان اولیه سریال) برای ساخت فیلم استفاده كرد. سیلورمن برای این كار از ادامه همكاری با استودیو پیكسار عذر خواست و استیو جابز به او گفته بود كه اگر به هر دلیل دیگری این كار را كرده بود تا ابد با او صحبت نمی‌كرد!
جین نیز مسئول نظارت بر فعالیت نویسندگان بود و در كنار آن مسئولیت‌های قدیمی‌اش در تولید اپیزودیك سریال را ادامه می‌داد. تمامی نویسندگان و تهیه‌كنندگان اجرایی قبلی سریال هم به این تیم اضافه شدند كه از آن جمله می‌توان به جورج مایر، جان ویتی، دیوید میركین، مایك رایس و مت سلمن اشاره كرد.
اما در این میان برخورد خوبی با كونان اوبراین مجری مشهور تلویزیونی به عمل نیامد. او كه در اوایل پخش این سریال به عنوان نویسنده با تیم تولید این سریال همكاری داشت در مورد بی‌مهری تهیه‌كنندگان فیلم می‌گوید: من برنامه‌ام را طوری تنظیم كرده بودم كه بتوانم یك سال در برنامه هفتگی‌ام شركت كنم و در كنار آن با تولید‌كنندگان فیلم همكاری كنم و تمام این كارها را با هزینه شخصی‌ام انجام می‌دادم و حتی آپارتمانی به این منظور اجاره كردم اما تهیه‌كنندگان فیلم پس از مدتی جواب تلفن‌های من را ندادند و من در نهایت عصبانیت و نا‌امیدی از این كار كنار كشیدم.
پس از اینكه بهترین عوامل این سریال در سال ۲۰۰۳ گرد هم جمع شدند آرا و عقایدی در مورد این پروژه مشترك به تدریج مطرح شد. مت گرونینگ در مورد این روزهای پرتنش می‌گوید: ایده ساخت فیلم بر اساس یك سریال موفق تلویزیونی همیشه با تردید بررسی می‌شود. فیلم ساوث پارك مدركی بود كه نشان می‌داد می‌توان كاری جذاب و متفاوت از سریال ارائه داد. اگر شما با این سریال آشنا نبودید، فیلم خوبی را تماشا می‌كردید اما اگر با شخصیت‌ها آشنا بودید در آن صورت فیلم عالی بود.
اما ایده اصلی فیلم مهمترین دغدغه سازندگان و عوامل بود: آیا بهتر نبود كه هومر سیمپسون و خانواده‌اش درمی‌یافتند كه از زندگی آنها به شكل مخفی فیلمبرداری می‌شود؟ یا اینكه مارج، هومر را ترك كند و پس از مدتی با او آشتی كند؟
تعداد زیادی از این گونه ایده‌ها مطرح شد تا اینكه گرونینگ مقاله‌ای در مورد آلودگی ناشی از انباشت زباله‌ها در حومه شهر را خواند و تصمیم گرفت تا آن را به عنوان محور اصلی داستان انتخاب كند.
هركدام از فیلمنامه‌نویسان ماموریت یافتند تا ۲۰ صفحه از فیلمنامه را بنویسند و پس از دو هفته در یك نشست همگانی در مورد جزییات داستان تصمیم گیری شد. بروكس ادامه می‌دهد: ما نمی‌خواستیم داستان ۴ اپیزود را مخلوط كنیم و آن را فیلمنامه بنامیم بلكه همه چیز بایستی در خدمت یك داستان بلند و واحد قرار می‌گرفت.
این سختگیری‌ها باعث شد تا گرونینگ برای یكی از صحنه‌ها از جولیان كاونر(صداپیشه مارج سیمپسون) بخواهد تا ۱۰۰ برداشت انجام دهد، هر چند كه گرونینگ این سكانس را اكنون بهترین سكانس تاریخ این سریال می‌داند.
در ماه می ۲۰۰۵ صداپیشگان سریال– شامل دان كاستلانتا(هومر) جولی كاونر (مارج) ننسی كارت رایت (بارت)یردلی اسمیت(لیزا) هری شرر(آقای برنز)— خبر مهمی را دریافت كردند: فیلمنامه فیلم خانواده سیمپسون آماده است! كارت رایت در مورد این خبر تكان‌دهنده می‌گوید: من فیلمنامه را مقابلم می‌دیدم اما باز هم نمی‌توانستم آن را باور كنم .اما ظاهرا همه چیز جدی بود.اما فیلمنامه تنها عامل مهم در روند تولید فیلم به حساب نمی‌آمد و با توجه به قدرت روز افزون سارقان اینترنتی حفظ داستان فیلم مهمترین نكته در دوران پس از تولید بود.
در مارس ۲۰۰۶ تهیه‌كنندگان توانشان را در حفظ داستان فیلم به آزمون گذاشتند و تیزر فیلم را قبل از فیلم عصر یخ‌بندان ۲ در سینماها به نمایش گذاشتند. بروكس در این زمینه می‌گوید: برای ما مهم بود كه ببینیم تا چه حد می‌توانیم اسرار فیلم را حفظ كنیم و فكر می‌كنم در این كار موفق بودیم.
اقدام بعدی تهیه‌كنندگان فیلم اكران بخش‌های مختلف فیلم برای علاقه‌مندان جدی سریال در شهر‌های مختلف امریكا بود كه موجب شد با اعمال نظر این علاقه‌مندان چند شوخی در فیلم تغییر كند و بخش‌هایی نیز به فیلم اضافه شود تا در نهایت مدت زمان فیلم به ۸۶ دقیقه برسد.
در خلال فصل طلایی سریال سیمپسون (۱۹۸۹-۱۹۹۰) متوسط بینندگان سریال در هر هفته در آمریكا ۲۷ میلیون نفر بود اما در فصل قبل این تعداد به ۸ میلیون نفر كاهش یافته بود اما تهیه‌كنندگان سریال از این موضوع چندان نگران نیستند و جین تاكید می‌كند كه تاخیر در ساخت این فیلم صرفا برای كسب درآمد نبوده است و ما مدتها قبل برای ساخت این فیلم برنامه‌ریزی كردیم و اصلا هم نگران نبودیم چون هومی در سال ۲۰۰۷ همان قدر محبوب است كه در سال ۱۹۹۷ و یا ۲۰۱۰.
اما بروكس در نهایت پیرامون این تلاش چندین ساله می‌گوید: راضی كردن تمام علاقه‌مندان این سریال در فیلمی ۸۶ دقیقه‌ای كه طی این ۱۸سال هر هفته پای تلویزیون‌ها می‌نشستند مثل این است كه شما بخواهید هومر سیمپسون را راضی از یك مغازه شكلات فروشی بیرون بكشید، این كار غیرممكن است!

ترجمه امیررضا نوری زاده

منبع : روزنامه همشهری