هری پاتر و چهار کارگردان

در «هری پاتر و محفل ققنوس» که نمایش آن از پنجشنبه ۱۲ ژوئیه آغاز شده است، هری وارد پنجمین و پرآشوب ترین سال تحصیل خود در مدرسه علوم و فنون جادوگری هاگوارتز می شود. شش سال پس از نمایش اولین فیلم، هری پاتر و سنگ جادو، پسربچه جادویی جی.کی رولینگ، همکلاسی ها، معلمان و دشمنانش از زیر دست چهار کارگردان گذشته اند؛ کریس کلمبوس، آلفونسو کواران، مایم نیوول و دیوید ییتس.
هریک از این فیلمسازان، سبک و حس و حال ویژه خودشان را برای فیلم ها به ارمغان آورده اند. داستان ها تیره تر و به لحاظ تماتیک پیچیده تر شده اند و بازیگران جوانی که نقش هری، رون و هرمایونی را بازی می کنند (دانیل رادکلیف، روپرت گرینت و اما واتسون) همراه با شخصیت هایی که بازی کرده اند، به بلوغ رسیده اند. در فیلم چهارم، هری پاتر و جام آتش، هری با مرگ مواجه شد وقتی یکی از هم مدرسه ای هایش کشته شد و اکنون در «محفل ققنوس» او عاقبت کشف می کند که دخترها نوع دیگری از تالار اسرار هستند.
همچنین فناوری هایی که به ساخت فیلم های فانتزی- اکشن کمک می کند، با سرعت حیرت آوری رشد کرده و امکانات جدیدی برای خلق صحنه های پرواز با جارو و هیولاهای رایانه ای به وجود آورده اند. از شمع هایی که بر فراز میز غذاخوری شناورند تا اسب های بالدار شومی که تسترال خوانده می شوند و در محفل ققنوس به پرواز درمی آیند.
شباهت دنیای جادوگری به واقعیت در هری پاتر ابداع جلوه های ویژه را در قدرت خلق فانتزی در این فیلم های پرهزینه تایید می کند.تمام این موارد، از مجموعه هری پاتر یک مورد مطالعاتی جذاب می سازد.
با دیدن این پنج فیلم قدم به قدم، شما می توانید ببینید که چگونه مواد خام کتاب ها به فیلم هایی با ژانرها و سبک های مختلف تبدیل می شوند؛ از یک فیلم کودکانه سرزنده (سنگ جادو) تا یک تریلر سیاسی بدشگون (محفل ققنوس). و چگونه شیوه های متفاوت و غیرمشابه کارگردان ها بر مواد خام یکسان غالب می شود. همچنین می توانید از آموزش بازیگران جوان در کنار پیشکسوت هایی مانند مایکل گامبون و مگی اسمیت که با بدجنسی کاربرد مهارت خود را نشان می دهند، لذت ببرید.
● تغییر شکل؛ از خنده و شوخی تا وحشت تا دسیسه سیاسی
هماطور که کتاب های هری پاتر از عالم کودکی به دوران بزرگسالی حرکت می کنند، فیلم ها هم به این حرکت در قلمرو سینما با ورود به ژانرهای مختلف وفادارند. دو فیلم اول ساخته کریس کلمبوس بیشتر شبیه کمدی های کودکانه بودند، با شوخ طبعی و ریخت و پاش های بچه مدرسه ای (مانند ماشین سواری هوایی هری و رون در تالار اسرار).
اما با فیلم سوم، «زندانی آزکابان» لحن و رنگمایه تغییر کرد؛ نورپردازی روشن و تخت فیلم به سمت تصاویر سایه دار و احساس خطر حرکت کرد و فیلم های وحشت تداعی شد.در فیلم پنجم، دیوید ییتس -که پیش از این سریال «قلمرو بازی» را در انگلستان کارگردانی کرده است- عناصر تریلر سیاسی را معرفی می کند.
در «محفل ققنوس» یک بحران سیاسی دنیای جادوگری را فرا گرفته است. مقام های وزارتخانه باور به بازگشت لرد سیاه را رد می کنند. هری که در روزنامه های زرد دنیای جادو به عنوان یک دروغگو یا حتی یک دیوانه معرفی شده است، خود را با یک توطئه مرموز رو در رو می بیند.
● تیر زمان
با نگاهی به فیلم های اول، چشمگیرترین نکته درباره بازیگران سه نقش هری، رون و هرمایونی این است که چقدر جوان به نظر می رسند. اما استعداد آنها با افزایش پیچیدگی نقش هایشان شکوفا شده است.اما واتسون در نقش هرمایونی که از یک دختربچه حاضر جواب به یک دختر جوان باهوش و خبره تبدیل شده است.
این یکی از معدود نمونه ها برای شخصیت های زن در ژانر مردسالار فانتزی است. روپرت گرینت در نقش رون، دوست وفادار هری، کمی بی تغییرتر است، اما سطح کاری بازیگر کاملاً بالا آمده، حتی اگر شخصیتی که بازی می کند، در قیاس با سایرین کمتر تغییر کرده باشد.
و عاقبت دانیل رادکلیف در نقش هری با احساسات دشواری مواجه شده است؛ چالش های اخلاقی و فیزیکی که او با آنها مواجه می شود، خطرناک تر شده اند. روابط میان این سه دوست همیشه آسان و متعادل نیست. با وجود سختی های دوره نوجوانی، هری، رون و هرمایونی همچنان جدانشدنی باقی مانده اند.

منبع : روزنامه شرق