شنبه, ۲۰ خرداد, ۱۴۰۲ / 10 June, 2023
مجله ویستا
غلامحسین درویش‌خان
جنسیت: مرد
نام پدر: بشیر طالقانی
تولد و وفات: (۱۲۵۱ -۱۳۰۵) شمسی
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: موسیقیدان و نوازنده
معروف به درویش‌خان. پدر وی با سه‌تار آشنایی داشت و غلامحسین را درویش خطاب می‌کرد و این نام بر او ماند. درویش در دارالفنون به فرا گرفتن موسیقی و نواختن شیپور و طبل کوچک مشغول شد. او ابتدا در دستهٔ موزیک ملیجک بود. تار را از آقا حسینقلی فرا گرفت و بعد نوازندۀ مخصوص شعاع‌السلطنه ، پسر مظفرالدین‌شاه شد. او پس از آقا حسینقلی و میرزا عبدالله ، بهترین نوازندۀ تار در عصر خود بود. بعد از مدتی به شیراز رفت و پس از چندی به تهران مراجعت و در منزل خود کلاس موسیقی دایر کرد. درویش‌خان پس از چندی در سلک اخوان صفایی درآمد و به ظهیرالدوله سرسپرد. او در کنسرتهای آن زمان که در انجمن اخوت داده می‌شد شرکت می‌کرد و همواره سمت ریاست ارکستر را داشت. وی در موسیقی سنتی ایرانی تحولی ایجاد کرده است ، همچنین پیش درآمد را از نوآوری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های غلامحسین درویش می‌دانند. وی دوبار برای ضبط صفحه به خارج از ایران سفر کرد. سفر اول را به اتفاق حسین هنگ‌آفرین ، باقرخان رامشگر ، حبیب‌الله شهردار ، اسدالله‌خان و اکبر‌خان فلوتی از راه روسیه به لندن رفتند. سفر دوم درویش به اتفاق باقرخان ، طاهرزاده ، اقبال‌السلطان ، عبدالله دوامی به تفلیس بود. از شاگردان معروف او: مرتضی نی داوود ، موسی معروفی ، ابوالحسن صبا ، ارسلان درگاهی و عبدالله دادور بودند. این استاد شبی از منزل یکی از دوستان خود می‌رفت که درشکه‌اش با اتومبیلی تصادف کرد و بر اثر ضربه‌ای که به سر او وارد شد جان سپرد. وی را در جوار مزار ظهیرالدوله که قبرستان درویشان صفایی است به خاک سپرده‌اند. از آثار وی: "پیش‌درآمدها"؛ "رنگها"؛ "تصنیف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها"؛ "قطعات متفرقه" و "کنسرت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها".
نام پدر: بشیر طالقانی
تولد و وفات: (۱۲۵۱ -۱۳۰۵) شمسی
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: موسیقیدان و نوازنده
معروف به درویش‌خان. پدر وی با سه‌تار آشنایی داشت و غلامحسین را درویش خطاب می‌کرد و این نام بر او ماند. درویش در دارالفنون به فرا گرفتن موسیقی و نواختن شیپور و طبل کوچک مشغول شد. او ابتدا در دستهٔ موزیک ملیجک بود. تار را از آقا حسینقلی فرا گرفت و بعد نوازندۀ مخصوص شعاع‌السلطنه ، پسر مظفرالدین‌شاه شد. او پس از آقا حسینقلی و میرزا عبدالله ، بهترین نوازندۀ تار در عصر خود بود. بعد از مدتی به شیراز رفت و پس از چندی به تهران مراجعت و در منزل خود کلاس موسیقی دایر کرد. درویش‌خان پس از چندی در سلک اخوان صفایی درآمد و به ظهیرالدوله سرسپرد. او در کنسرتهای آن زمان که در انجمن اخوت داده می‌شد شرکت می‌کرد و همواره سمت ریاست ارکستر را داشت. وی در موسیقی سنتی ایرانی تحولی ایجاد کرده است ، همچنین پیش درآمد را از نوآوری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های غلامحسین درویش می‌دانند. وی دوبار برای ضبط صفحه به خارج از ایران سفر کرد. سفر اول را به اتفاق حسین هنگ‌آفرین ، باقرخان رامشگر ، حبیب‌الله شهردار ، اسدالله‌خان و اکبر‌خان فلوتی از راه روسیه به لندن رفتند. سفر دوم درویش به اتفاق باقرخان ، طاهرزاده ، اقبال‌السلطان ، عبدالله دوامی به تفلیس بود. از شاگردان معروف او: مرتضی نی داوود ، موسی معروفی ، ابوالحسن صبا ، ارسلان درگاهی و عبدالله دادور بودند. این استاد شبی از منزل یکی از دوستان خود می‌رفت که درشکه‌اش با اتومبیلی تصادف کرد و بر اثر ضربه‌ای که به سر او وارد شد جان سپرد. وی را در جوار مزار ظهیرالدوله که قبرستان درویشان صفایی است به خاک سپرده‌اند. از آثار وی: "پیش‌درآمدها"؛ "رنگها"؛ "تصنیف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها"؛ "قطعات متفرقه" و "کنسرت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها".
منبع : مطالب ارسالی
همچنین مشاهده کنید
