بلای سفید - White Mischief

سال تولید : ۱۹۸۷
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : سایمن پری
کارگردان : مایکل رادفورد
فیلمنامه‌نویس : جاناتان جمز و رادفورد، برمبنای کتابی نوشته جیمز فاکس.
فیلمبردار : راجر دیکینز
آهنگساز(موسیقی متن) : جرج فنتن.
هنرپیشگان : چارلز دنس، گرتا اسکاکی، جاس آکلند، سارا مایلز، جان هرت، جرالدین چاپلین، تروِر هوارد، سوزان فلیت‌وود، هیو گرانت و آلن دابی.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۷ دقیقه.


«جاک دِلوس براوتن» (آکلند)، اشراف‌زاده میان سال و قمارباز، املاک و دارائی‌هایش را در انگلستان ترک می‌کند تا با «دایانا» (اسکاکی) که سی سال از خودش کوچک‌تر است، به آفریقا برود. هر دو توافق می‌کنند هر کدام به شخص سومی دل بست، آن دیگری آزاد است که بگذارد و برود، و «جاک» هم موظف است به مدت هفت سال، سالیانه پنج هزار پوند به «دایانا» بپردازد. آن دو ازدواج می‌کنند و نوامبر سال 1940 به ریفت ولی در کنیا می‌روند. در آنجا با گروهی از مهاجران ثروتمند و خوش‌گذران رفت و آمد پیدا می‌کنند. «دایانا» با «جاسلین» (دنس)، اشراف‌زاده اسکاتلندی، آشنا می‌شود و رابطه‌ای میان‌شان شکل می‌گیرد. «جاک» که به مرز ورشکستگی رسیده، از رابطه آن دو با خبر می‌شود و با آن کنار می‌آید. «جاسلین» و «دایانا» قصد ترک محل را دارند، اما جسد «جاسلین» را در اتوموبیلش می‌یابند. «جاک» متهم و محاکمه می‌شود، اما به‌رغم برخی شواهد و مدارک تبرئه می‌شود. در پی آن، یکی از محبوبه‌های پیشین «جاسلین»، «آلیس» (مایلز) خودکشی می‌کند. «جاک» امیدوار است دوباره توجه «دایانا» را جلب کند، اما او دل به «گیلبرت کالویل» (هرت) بسته است. «دایانا» در می‌یابد مدرکی دال بر قاتل بودن «جاک» وجود دارد، پس تصمیم به ترک محل می‌گیرد. «جاک» تصمیم می‌گیرد پیش از فرار «دایانا»، با گلوله‌ای به زندگی او خاتمه دهد، اما نمی‌تواند و در عوض خود را می‌کشد...
* فیلم در پس داستان عاشقانه - انتقام‌جویانه‌اش به ناممکنیِ تطابق فرهنگ‌ها می‌پردازد. ایده‌ای که برای رادفورد در کتاب فاکس جذاب بوده، همین تقابل ازلی فرهنگ‌هاست. به همین دلیل رادفورد به جای پرداختن به شخصیت‌هائی که اغلب تک بُعدی از آب درآمده‌اند، به نمایش سخاوتمندانه محیط و طبیعت پرداخته است، زیرا به‌رغم خودش تقابل و ناهم‌گونی آشکار و صریح محیط با شخصیت‌ها، برای نمایش رفتار و درون آنان کافی است. فیلم‌برداری دیکینز که در آن سال‌ها از شهرت چندانی برخوردار نبود، درخشان است و تصاویری زیبا از طبیعتی بدوی و بکر را ثبت می‌کند. با مجموعه‌ای از بازیگران بزرگ در نقش‌های فرعی که به‌رغم حضور تماشائی‌شان نمی‌توانند ریتم کُند و ایستای فیلم را نجات دهند.