۹ دی ـ ۳۰ دسامبر ـ ضعف رسانه ها در شوروی سابق و روسیه امروز، چرا؟!

عادت شده است كه رسانه ها در ۲۹ دسامبر هر سال از وصیتنامه لنین یاد كنند كه وی در این روز در سال ۱۹۲۲ انشاء آن را كه به همسرش «كروپسكایا» دیكته می كرد به پایان برده بود. ۲۹ دسامبر ۲۰۰۴ هم از این رسم مستثنی نبود.
لنین در این وصیتنامه خواسته بود كه شمار اعضای كمیته مركزی حزب افزایش یابد و به یكصد تن برسد تا تصمیمگیری ها منحصر به چند نفر نباشد. تصمیمات مربوط به برنامه ریزی ها باید به تصویب دستگاه مقننه برسد و قانون شود تا از دستبرد تفسیر در امان باشد. از اهمیت رسانه ها برای دفاع از نظام و كشور نباید غافل بود كه زیر بنای هر كشور و نظام هستند . اگر شعارهای انقلاب از یاد برود و اصول در حزب نادیده گرفته شود افول شوروی حتمی است. باید ( برای صیانت قانون اساسی از هرگونه گزند ) به ارتش نقش سیاسی و نظارتی بیشتری داده شود. نباید مدیریت همه امور و به ویژه دبیركلی حزب به رفیق استالین سپرده شود. باید حرفهای رفیق تروتسكی هم شنیده شوند و ....
«تاریخ» نشان داد كه هیچ یك از توصیه های لنین رعایت نشد و در نتیجه بنایی را كه ساخته بود فروپاشید. در مورد رسانه ها، ضعف شوروی تا به آن حد رسیده بود كه در دهه ۱۹۷۰ ، این دولت نتوانست توصیه برژنف را عملی سازد كه گفته بود رادیو ـ تلویزیون و روزنامه های شوروی اخبار جنایی و ضعف های اجتماعی آمریكا را كه هر روز در رسانه های این كشور منعكس می شوند ترجمه و عینا منتشر كنند تا روسها تصور نكنند كهآنجا بهشت است و ....
تا آن زمان نظام شوروی نتوانسته بود چند روزنامه نگار ماهر پرورش دهد كه این تصمیم برژنف را حتی برای یك روز به اجرا درآورند. به گفته برخی از اصحاب نظر، اگر توصیه های ماركس و لنین در مورد رسانه ها و پرورش روزنامه نگار خوب ( نه فرصت طلب ) عملی شده بود شاید كار شوروی به اینجا كشیده نمی شد.
در این زمان ( ۱۳ سال پس از فروپاشی شوروی) هنوز روسیه عاری از سیستم دفاعی رسانه ای است كه معارضات و منازعات جاری ( حمله ، دفاع و ضد حمله) به وسیله آن انجام می شود و این ضعف را اینك كه معارضه دو رقیب قدیم از سر گرفته شده است به وضوح می توان مشاهده كرد.
در دوران معاصر، رسانه های گروهی بزرگترین جنگ افزار یك كشور هستند . در جریان معارضه بر سر انتخابات اوكراین دیدیم كه این رسانه های غرب بودند كه خواست این جناح را بر كرسی نشاندند. همین رسانه ها آمریكا و انگلستان بوده اند كه « انگلیسی » را زبان دوم جهان كرده اند و حرف سران كشورهای متبوع را با آب و تاب به گوش همگان در گوشه و كنار جهان می رسانند و سیاست های آنان را به پیش می رانند.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز